ölüm sevgisi

• erich frommun sevginin ve siddetin kaynagi adli kitabinda kotulugun, siddetin ve saldirganligin temeli olarak islenen uc ana temadan biridir. diger iki tema narsisizm ve anneyle ortak yasama saplantisidir.
  
  olumseverlik egilimi olan insan, yasamayan , olu olan herseye , cesetlere, curumus seylere ve pislige buyuk bir ilgiyle cekilen ve kendini kaptiran kisidir. bu insanlar sadece olumden soz ederken canlanirlar. fromm'a gore en buyuk olumsever hitlerdir.
  
  olumseverler, ic dunyalarinda dogal olarak duygusallardir ve sahip olduklarinin anisini ozenle koruyan, soguk, herkesten uzak, yasaya ve duzene tutkun insanlardir. yasama karsi derin bir korku duyarlar. cunku yasam yapisi geregi duzensiz ve denetimsizdir. bu kisiler icin onemli olan varolmak degil sahip olmaktir.
• hayattan nefret etmekle başlar.
• fromm'a göre her insanın ölüm sever ve yaşam sever tarafı vardır. ancak bazılarında iki özellikten biri daha yoğundur. ölüm severlere göre insanlar ikiye ayrılır: güçlüler ve güçsüzler. ölüm sever kişi öldürenlere tutkundur öldürülenlerden nefret eder.
  
  ölüm severler sadece öldürmekten zevk almazlar cinsel arzularında günlük hayatta çekici bulmadıkları ancak korktukları, güçlü olduklarını düşündükleri kişileri erkek ya da kadın ayırt etmeksizin rüyalarında cinsel ilişkide bulunurlar.
  
  ölüm severler yaşamın gelişmeyen ve kesin bir yapısı olmasını isterler. yaşamın hiçbir zaman kesin ve denetlenebilir olmaması onları ölümü sevmeye yöneltir çünkü hayattaki kesin olan tek şey ölümdür.
• (bkz: ölümü sevmek)