ölü mü denir

• edip cansever'in bir şiiri;
  
  ölü mü denir şimdi onlara
  durmuş kalbleri çoktan
  ölü mü denir şimdi onlara
  kımıldamıyor gözbebekleri
  ölü mü denir peki
  en büyük limanlara demirlemiş
  en büyük gemiler gibi
  kımıldamıyor gözbebekleri
  ölü mü denir şimdi onlara
  
  suratları gergin
  suratları kararlı
  belli ki çok beklemişler
  kabuğundan çıkan bir portakal gibi gelen sabahı
  suratları gergin
  bir savaş alanına benziyor suratları
  dudakları nemli
  son defa kendi etini öpüp
  yani son defa gerçek bir insan etini
  hazla kapanmışlar öyle
  geçirmiyor gövdeleri soğuğu
  geçirmiyor sıcağı da
  ve ikiye ayrılmış bir nehir gibi bacakları
  akıyorlar sonsuza
  ölü mü denir şimdi onlara
  
  kimse hüzünlü olmasın
  sırası değil hüznün daha
  bir gün bir şehrin alanında
  bir mermer yığınının gözlerine
  omuzlarına düşerse bir çınar yaprağı
  hüzünlensin yaşayanlar o zaman
  sırası değil hüznün daha
  
  öylesine sıkılmış ki yumrukları
  iyice sıkılsın yumruklar
  saklansın diye bir armağan gibi bu katılık
  öylesine sıkılmış ki yumrukları
  kimse hüzünlü olmasın
  kimse hüzünlü olmasın diye
  sırası değil hüznün daha
  
  unutulsun bir gövdeye duyulan hasret
  unutulsun bu alışılmış duyarlık
  o kadar sade, o kadar kalabalık ki
  unutulmaya değer onların insan gövdeleri
  ve unutulmalı mutlaka
  dolsunlar diye yüreklere
  dolsunlar damarlara
  
  ölü mü denir
  ölü mü denir şimdi onlara