• okavanga düzlüklerinde sakince karnını doyuran bir canlısınız. bir anda bütün arkadaşlarınız bir yöne doğru koşmaya başlıyor. nedeninin ne olduğuna bakmadan hepsinden de hızlı koşmaya başlamakta (ya da süperorganizmanın kolektif zekasına teslim olmakta) büyük fayda var. yaşayan bütün hayvanlar, atalarının bu alışkanlığı sayesinde hayatta. koşmayanlar, yavaş koşanlar, üşenenler zaten nesillerini devam ettiremedi. aynı seçilimin ürünü olan insan hayvanıysa artık eski doğal ortamındaki kadar tehdit altında yaşamıyor. yeni doğal ortamında bu davranış zaman zaman dezavantaja da dönüşebiliyor. ama eski alışkanlıklar bunlar. birkaç bin yılda silinmiyor. demem odur ki sürü psikolojisi sadece bazılarımızda olan bir davranış değil. hepimizde var. bir sürüden bakınca diğer sürünün davranışı saçma geliyor*, hepsi o. atalarımızdan farklı olarak sürümüzü seçebildiğimiz bir dönemdeyiz belki.
  • bir aklıselimin birbiri ardına aynı yanlışı yapan kitleye yönelttiği pek bir kendinden emin suçlaması; nihayetinde bir içgüdüye dayanan benzer davranışları acımasızca kategori edişidir. dışarıdan bakınca birbirini izleyerek peşi sıra düşen koyunlar hakkında "ahaha amma salaklar lan." derken kişinin atladığı ayrıntı, kendisini uçurumun kenarındaki bir koyunla kıyaslıyor oluşu olabilir mi?

    - ben olsam atlamazdım!
    - ben de atlamazdım.
    - bence de çok saçma.
    - onlar koyun.
    - evet koyun.
    - koyun oldukları için atlıyorlar.
    - ben koyun olsam da atlamazdım!

    niye? çünkü sen farklısın değil mi?

    bilinçsizce bir yanlışa tutunan kitleden olamazsın. kendine ötekileri gamsızca kınayabileceğin başka bir kitle bulmalısın. ya da dur, boğa burcuydun sen, değil mi? liderlik vasıfların vardır. belki onları kullanırsın.

    şimdi sorsan herkes sürü psikolojisinden rahatsızdır. madem herkes rahatsız, dur ben de huylandım şimdi. bu kadar insan yanılıyor olamaz. tıpkı o kadar koyunun yanılamayacağı gibi.
  • üstünde çok düşünmediğim psikoloji. bence de kötü bir şeydir. arkadaşlarıma katılıyorum. ben hep öyle yaparım.
  • film arasinin bitis gongu çaldiginda hareketlenen kalabalik bir grubu takip ederek kendimi erkekler tuvaletinde bulmami açiklayan olgu.
  • hayvanları yırtıcılardan koruyan en güçlü savunma tekniği. sürünün ortasında yer almak hayatta kalmak, kenarda olmak risk almak, sürüden ayrılmak ölüm demektir. her türlü ortamda her taşın altından çıkabilecek yırtıcı hayvanlara karşı sürünün her bir elemanı her an tetikte olmak zorundadır, sürekli çevreyi izler, birbirlerinin hal ve hareketlerini takip ederler. tek bir sürü üyesinin bir anlık panikle yaptığı tek bir hareket ** ** saniyeler içinde diğer tüm üyeler tarafından otomatik olarak taklit edilir. binlerce hayvan kısa bir sürede tehlike sezilen bölgeden bu sayede uzaklaşır. sürü psikolojisi çoğu hayvan için hayatta kalmak demektir.
  • bugün bizzat gerçeğine şahit olduğum durum. gerçi köpek çetesi sürü sayılır mı bilmiyorum. karşıdan üç tane köpek geliyordu, en iri olanları beni görünce kuyruğunu salladı. bende de her gördüğüm sokak köpeğine el uzatıp hoş beş etme gibi bir gün başıma iş açacağından çok olmasa da endişe ettiğim bir huy var. kuyruğunu salladığını görünce hemen yanaştım ama bu arada akbilim düşecek gibi oldu ani bir hareketle yakaladım. garibim köpecik pek korktu o ani hareketten. yalnız çoğu sokak köpeği böyle, azıcık hızlı bir hareket yapınca inanılmaz korkuyorlar, bu hayvanları bu hale getirenlerin de allah bin belasını versin, insan mısınız lan siz?! neyse bedduamı ettim tespite devam. hayvancık korkunca haliyle kendisine yanaşma umudum kalmadı. diğer canları bari seveyim dedim ama elimi uzattığım anda hemen sindi onlar da. o üç kişilik minik sürünün alfasını korkutmuşum meğer. vay canına koca köpek çetesini halletmek için sürü liderini korkutmanız yetebiliyormuş. halbuki gayet iri ve güçlü görünüyordu hepsi. koskocaman hayvancıklar minicik bir hareketle bu kadar korkup koşa koşa kaçması da insanın içini nasıl yakıyor. cidden ne biçim yaratıklarla yaşıyorum? ama o köpeciklerin yanındayken insan mahlukatları da yanınıza fazla sokulamıyor, kendimi sokaktayken gerçekten güvende hissettiğim nadir anlar sokak köpeklerini severken oluyor.

    edit: bir gün büyük bir evim olacak. o zaman evimde köpeklerim de olacak. cins köpek almayacağım, sokağa atılmış değilse. zira bence sokak köpekleri cins köpeklerden çok daha güzeller.
  • bazen ironiktir.güldürür.

    ben de.
  • http://karikaturdelisi.blogspot.com/…ikolojisi.html
  • (bkz: otokinetik deneyi)
  • - bence sürü psikolojisi diye bir şey yok
    + bence de yok
    ~ bence de
    * bence de
    > bizce de
hesabın var mı? giriş yap