ıstılah

• (bkz: terim)
• osmanlıcada bir ilim yada mesleğe ait özel kelime anlamına gelen söz..
• istilah diye yazılmaz, "ıstılah" diye yazılır.
• "... o zamanlar boğaziçi'nin, hatta kendine mahsus ıstılahları bile vardı. mesela "mehtap" demek, mehtaplı bir gecede boğaziçi'nde dolaşan bir kayıkta bir saz takımı peşinden onu dinleyerek yapılan gezinti demekti. "valde paşanın mehtabı" demek, bu saz alemini onun tertib ettiğini söylemekti. "mehtapçılar" demek de bu gezintiye iştirak edenler demekti. ..." ^*
• belli bir sahada o sahaya ait özel bir anlam kazanma,
  kelimenin o sahaya ait kazandığı mana, terim anlamı
• (bkz: istillahi konuşma) ^*
• "lügatte şöyle, ıstılâhta böyle" denir...
  
  örneğin; ıstılah; lügatte ittifak manasınadır. ilim lisanında, yani ıstılahta, «muayyen bir cemaatin, bir meslek erbabının bir lâfzı, mânâyı lûgavîsinden çıkararak başka bir mânâda müttefikan istimal etmeleri» demektir. ^**
• -tabir, deyim. belirli bir topluluğun, bir lafzı lügat mânasından çıkararak başka bir mânada kullanmaları.
  -bir ilim veya mesleğe ait kelime. terim.
  -erbab-ı ilim arasındaki ve herkesin anlamadığı kelime.
  - muvafakat. uygunluk. barışmak. ittifak.
  -kelimeye yüklenen özel anlam.
  -bir kelimenin belli bir ilim dalında kazandığı anlam, terim.
  -terim, tabir. (arapça)
  -ilmî ta'bîr.
• normal lügâti anlamı dışında teknik olarak özel anlam içeren kelime.
• literatür anlamında da kullanılmaktadır.