emzirmek

• doğumdan sonraki ilk bir ayımı resmen hayal meyal hatırlamama sebep oldu bu mevzu. sezaryen doğumdan dolayı büyük ihtimalle sütün gecikeceğini biliyordum ama emzirmek mevzusuna bu kadar taktığımı bilmiyordum. şimdi şimdi hayatı kendime nasıl zehir ettiğimi farkediyorum.
  
  epidural sezaryen ile doğum yaptım, oğlumu doğar doğmaz gördüm, gördükten birkaç dakika sonraya tekabül ediyor sütüm gelecek mi endişesi..doğum yaptığım hastanede bir ayılma odası var ve doğum sonrası birkaç dakikalığına orada tutuluyorsunuz. o arada da hastane politikası gereği bir hemşire bebeği alıp memenize yapıştırıveriyor (çok da iyi yapıyor). ben napıyorum? oğluma bakmak yerine, mememe bakıyorum süt geliyor mu diye..hatta hemşireye son takatimle soruyorum; süt var mı? var diyor..yok oysa ki...
  
  oğlumla odamıza çıkıyoruz, bir kalabalık üzerimize üşüşüyor, oğlumu yanımdan alıyorlar, sevinç çığlıklarıyla bir yandan inceleyip bir yandan temizleyip giydiriyorlar, ben o esnada oğluma bakamıyorum..çünkü mememe bakıyorum..oğlumu giydirip veriyorlar kucağıma, birkaç saniye öyle birbirimize bakıyoruz..ben o an yıldırım aşka inanmaya başlıyorum derrrken, çocuk ağlamaya başlıyor, benim yine memem aklıma geliyor. daha ancak yüzünü inceleyebilmişken yine aklım süte kayıyor. açıyorlar mememi, oğlan bi gayret tutmaya çalışıyor, yok tutamıyor. hani güdüsel bişeydi lan! ben göğsüme yaklaştırıvericektim, o cop cop emecekti, fırt fırt hemen süt gelecekti sonra? haniiii? gözüm hep mememde, bir sürü fotoğraf çekilmiş, bir sürü video, benim suratım hep düşük, mutsuz, hep memesine bakar veya yoklar halde..kaçırdım mı sana mis gibi oğlumun doğduğu günü? evet. kaçırdığıma değdi mi? hayır..
  
  o gün sütüm gelmedi..ertesi gün de gelmedi derken, bir hemşire geldi sıktı memeyi, yanık kremi gibi bişey çıktı. sür bunu memene dedi, çatlamasını engeller. sürdüm. meğer kolostrum muymuş sana o? lan hemşire niye ziyan ettirdin kolostrumu, oğlumun ağzına süreydim ya! oh dedim kolostrumu gördüm, gerisi de gelir heralde..ben mememe bakmaya devam edeyim..ettim de..arada oğluma da baktım, öptüm, kokladım, emzirmeye çalışıp başaramadım falan ama en çok mememe baktım.
  
  eve geldik, gözlerimi memeden alamıyorum hala vay anasını. ben oğlanı tutamıyorum, tutsam oğlan memeyi tutamıyor, tutsa ememiyor, emse süt geldi gelmesine ama yetmiyor,yetse acıyor, kanıyor..o arada 20 gün geçmiş, gitmiş..hayatımın en güzel ve en kötü 20 günü. 21. gün sabah kalkıp amaan yetmezse yetmesin, emmezse emmesin dediğim güne tekabül ediyor. işte o gün, oğlum emmeyi öğrendi, ben onu tutmayı öğrendim, sütüm de şorul şorul gelmeyi, bize yetmeyi öğrendi, memeler de acımamayı ..bebeğimin her yerini inceledim, uzun uzun ellerine baktım, koklaya koklaya koynumda uyuttum, ayaklarını öptüm, sonra kalan her yerini öptüm..o gün doğdu, kucağıma verdiler sanki..ondan öncesi kayıp, silik..şimdi oğlum 4,5 aylık oldu, çok şükür bol bol sütümüz var. o ilk zamanlar memeye tutturmak için cebelleştiğim günleri çoktaan unuttum, şimdi emzirirken abartmıyorum ocağa makarna koyduğum oldu, o derece ustalaştım.ehe.
  
  netice-i kelam, takmayın kafanıza, er veya geç herkes emzirebilir, emziremezse de dünyanın sonu değil, hiç bir anını kaçırmayın bebeğinizin..hiç birinin telafisi yok çünkü.