saate bakmak

• bastan sona usenmeden yazılası edip cansever siiri;
  
  " varsın her sey sonraya kalsın
  sonraya, en sonraya
  sozgelimi iki bin altı yuz kırk bir mil. bir papatya ne kadar uzagı gorebilirse
  o kadar yakın kalplerimiz birbirine
  olu bir denizi bile bir tartısmaya cevirdik
  kayaları tas devrine gore olctuk bictik
  kalemlerimizi kesilmis cicek sapları gibi attık
  kapıları acarken birbirimize agladık
  
  (ne kadar çok severmişiz birbirimizi
  sahi ne kadar çok severmişiz
  yıllarca, yüzyıllarca öpüştük
  sigaralar tuttuk, içkilerin en iyisini sunduk
  istersen bu gece burada kal, dedik
  sağlığımızı sorduk, bir sürü ilaç adları saydık
  sık sık görüşelim, olmaz mı, dedik
  iyi bildiğimiz ne varsa yaptık, ayrıldık
  ortada
  her zamanki gibi bir karanfil kaldı.)
  
  kosedeki tutuncu silaha cevirdi sigaralarını
  odemesi cok guc sigaralara
  manav yarı anlamlı guldu biz gecerken
  eriklerden, cileklerden, o canım kirazlardan bile utanmadan
  hani o cocukluk kupesi olan kirazlardan
  hani rengi icimize gore degisen: mor, mavi, pembe, sarı
  ilk defa merhaba dedi bir balıkcı
  cırparaktan elindeki suyu olgun bizlere
  sigarası dudagında: merhaba!
  
  ya peki biz ne dedik, ne dedik
  yoldaki bir tası soyle bir kenara koyduk
  yakamıza rastgele bir cicek ilistirdik
  su satılan dukkanlara baktık, yuzumuz cam cam ısıdı
  ve leylak kokuları gibi kendi kokumuza uzandık
  koseyi donduk, butun koseleri hızla donduk
  su birikintilerinin agaclandıgı eski bir sokagın tarihinde
  soyle yazdı:
  her sey sonraya kaldı.
  
  ey ayaklarımızın dibindeki yoksul gul
  golgesi yureklerimizin
  ofkemiz sevgiye benziyor simdi, sevgimiz ofkeye
  ve tartısmaya cevirdigimiz deniz oluler bırakıyor
  cıplak oluler
  birbirine kenetlenmis copler halinde.
  
  bir otobuse biniyoruz, sahiden biniyor muyuz
  soyle, nerde ' goge bakma durakları ', nerde
  birinin elinde gazete ve sut
  gazete mi, evet gazete
  butun mansetler tutsaklıgı ve yenilgiyi cagrıstırıyor
  paramızı veriyoruz, ustunu alıyoruz, bozuk paralar
  cebimizde nikel
  cebimizde sarılmıs oluler halinde.
  
  her sey bir hızlı adım olmamaya
  ama gun gibi taze bir umut gozlerimizde
  saatlerimize bakıyoruz hic yoktan
  cok uzaklara bakmaktır, diyoruz, durmadan saate bakmak
  yemyesil bir su takılıyor akrebe, bir cavlan
  yuzu akide gibi parlayan bir gun takılıyor yelkovana
  anılardan anılardan coktan vazgectik
  
  yasadıgımız bugun nasıl
  guzelligimiz hangi guzellik.
  
  biliyor muyuz, hayır, bilmiyoruz da
  acılarımızdan bir yaz kurduk onarıyoruz
  belki bir hazırlık bu baska yazlara
  yakın yazlara, uzak yazlara
  cunku her sey eskiye kaldı, anılar bile
  her sey, ama her sey eskiye kaldı
  vakit yok bir daha yemyesil eylul tramvaylarına. "