meme

• doğum yaptığım güne kadar, şu hayatta en çok ayıpladığım şeylerden biri, olur olmadık her yerde memesini cart diye açıp çocuğunu emziren kadınlardı. düşünüyordum düşünüyordum bir türlü anlayamıyordum, insanın bu kadar mahrem bir uzvunu en yakınından tut da daha beş dakika önce tanıştığı birinin yanında bile nasıl açabildiğini. yani meme lan bu. sütyenin içinde durmak ve sonra gerektiğinde romantik gecelerde dışarı çıkmak için tasarlanmış bir şey.
  
  ne zaman ki kızım doğdu, o zaman memelerim tüm anlamını yitirdi benim için. birer tepsi, birer tabak taşıyorum göğsümün üzerinde. kızımın kahvaltısı, öğlen yemeği, teselli sigarası, efkar dağıtma aracıyım ben. geçen gün yengemin komşusunun yanında emzirdim. kadının yüzünü bir buçuk saniye gördüm, sonra da mememi açtım işte. o derece.
  
  velhasıl, bir erkeğin ve emzirmemiş bir kadının asla anlayamayacağı şeylerden biri memelerin nasıl olup da mahremiyetini yitirebileceği. ama oluyor işte. hele bir de emmeye çok düşkün bir bebeğiniz varsa, göğüsleriniz; burnunuz, saçınız, elleriniz kadar sıradan bir uzvunuz olacak bundan sonra. utanma, saklama, sakınma duygunuzu kaybedeceksiniz. öyle ki, günü gelip de emzirmeyi bıraktığınızda, gömleğinizin üst düğmesi açık kalıp da göğüs çatalınız göründüğünde utandığınız o eski normal halinize nasıl döneceğinizi de düşünebilirsiniz.