pasif agresif

• aslında enn uzlaşmacı tabir ettiğimiz kişiler bu gruptan çıkar, çünkü onların sonn derece anlayışlı olduğunu sanırız, halbuki edilgendirler o an: size itiraz etmezler.. dediklerinizin bi çoğuna katılır, sizinle aynı oyunu oynarlar.. böyle davranmak zorundadırlar zira, (genel olarak/eskiden beri) içlerinde biriken öfke o kadar yoğundur ki, patlamak için, sizin yaptığınız ufak şakaları, ona kabul ettirmeye çalıştığınız isteklerinizi (aka: ben böyleyim), hatta dayatmalarınıza ses çıkarmazlar, çünkü siz ne ilksiniz, ne de sonn olacaksınız onun için..
  bu kısımdan sonra, bi süre sizi "gayet güzel gidiyor"a inandırdıktan sonra, (herr zaman bi nedeni olmak zorunda diildir) başlar agresif kısım: yine, yüzeyde bişii yoktur.. hem neden olsundur ki?? ancak zamanla, bişiiyin (toplum içinde genellikle "aramız(d)a bi soğukluk girdi/var" şeklinde bilinen) varlığını hissedersiniz: eskisi gibi katılmaktadır söylediklerinize, ancak ilk zamanki şevki hissedemezsiniz-
  bi tavsiye, sakın böyle hissettiğiniz anlarda "pınar nooldu" gibi bişii sormayın..
  bocalar, empati kurmaya, onu anlamaya çalışırsınız: evet, artık kum saati tersine dönmüştür (kum saati metaforu için: (bkz: perihan mağden/#10564829).. üzerine düşersiniz.. bi süre size olan ilgisi canlanır, "evet, düzeliyor" dediğiniz anlardan birinde, patlak verir herr şey: kaçamazsınız..
  an be an onu yaraladığınız anları/günleri saymaya başlar: herr şeyi hatırlıyordur.. korkarsınız.. bu durumda yapılabilecek enn ii şey susmaktır.. zira sizi dinlese bile, hak vermez.. yatışmaz..
  zordur..