• sanırım şöyle bir olayla eşdeğerdir.

    bundan 3-4 yıl önce öğrenci evinin en geç uyuyan bireyi olarak bir gece sabaha karşı inanılmaz bir açlığa karşı mücadele veriyordum. tipik öğrenci evinden bilineceği üzere genelde dolap boş olurdu. fakat o gecenin asıl trajedisi mutfakta kemirilecek kauçuk bile olmamasıydı yani tam bir somali göçmeniydik o akşam. oturduğumuz semtte de o saatlerde açık hiçbir yer olmadığını da biliyordum.
    açlığın verdiği inanılmaz araştırma yetisini kullanarak mutfağın ekstrem bir köşesinde memleketten getirdiğim bir torba kabuklu badem buldum. herhalde kebap bulsaydım mutluluğum bundan farklı olmazdı. karar vermiş, oracıkta bütün torbanın dibine inecektim. fakat gecenin o derin sessizliğinde bademleri örtüyle, pamukla bile sarıp kırmaya kalksam başta ev ahalisi olmak üzere özellikle alt kattaki 0-3 desibel sese duyarlı yarasa aytene yakalanacak ve yine nezih apartman sakinleri tarafından tepki alacaktık.

    her neyse asıl konuya gelelim;
    kaptım badem torbasını, aldım elime çekici çıktım sokağa, ankara’yı bilenler bilir diğer büyük şehirlerin aksine geceleri derin bir sessizlik hakimdir. sokaklarda tek bir kişi dahi göremezsiniz.. (hele ki o saatlerde)
    oturdum bir sokak lambasının altına başladım bademleri kırıp yutmaya, öyle bir ritm tutturmuştum ki son 20 kilometrekare içerisinde ses çıkaran tek şey benim kırmızı saplı çekicimdi.

    sabah ezanı okunmuştu ve -camiye gittiğini düşündüğüm- yaşlı bir dayı önümden geçecek şekilde sokağın ucunda belirdi. adamın karşılaştığı manzaradan hoşnut olmadığı irileşen gözlerden anlaşılabiliyordu. dayı bana yaklaştıkça gözlerini benden ayıramıyor, tespihini daha bir hızla çekiyor ve yolun karşı kaldırımına yakın durmak için çaba harcıyordu.
    kendimi kötü hissettiğimden olacaktır ki iyi niyet gösterisinde bulunma zorunluluğuna kapılıp, bademlerimi paylaşmak istedim
    “dayı badem yerm...” gibi bir cümleyi tamamlayamadan, yaşından ötürü son 30 yıldır koşmadığını düşündüğüm bünye bir anda depara yeltendi sonrasında camiye sığındığını gördüm.
    aradan 5 dakika geçmeden bir polis aracı içindeki 4 polis memuru ile sanırım beni etkisiz hale getirmek amacıyla olay yerine gelmişti. galiba şikayet edilmiştim.
    polislerden biri,
    “bırak elindekini ne yapıyorsun burada” dedi.
    pozisyon itibariyla içinde bulunduğum durumun izahını yapacak kelimeleri sıralamam o an mümkün değildi ve..
    “badem yiyorum” demekle yetindim.

    polisler ilk şoku atlattıktan sonra durumu anlatmam ile birlikte benim aslında normal bir insan olduğuma ya da en azından hayatımın bir döneminde olabileceğime kanaat getirdiler. ben de bir avuç badem verdim aslan parçalarına dünyalar benim oldu. gittim yattım.
  • asıl mesele bu kızın gecenin bi vaktinde ip atlaması değildir. eğer kız ipi tutmadan ip kendi kendine dönüyorsa o zaman büyük bir problem vardır.
    (bkz: şener şen koşuşuyla kaçmayı gerektiren anlar)
  • işiniz vardır, daha gün ağarmadan hazırlanır, evden çıkarsınız. sokaklar bomboş, tek bir insan, tek bir araba yoktur. ama o ıssız, sokak lambasının aydınlattığı ve cızırtısının tek ses olduğu sokakta biri size doğru yaklaşıyordur. dikkatli baktığınızda gördüğünüz şeyin 6-7 yaşlarında ufak bir kız çocuğu olduğunu farkedersiniz. tek başına ip atlayan bir kız. üzerinde en şık ve temiz kıyafetleri, yüzündeki gülümsemesiyle yakınlaşıyor, yakınlaşıyor, yakınlaşıyor...
  • görülen kızın gözleri bembeyaz, saçları da dümdüz yüzüne doğru iniyorsa o mekandan siktirin gidin.
  • insana kendini sorgulatır.bir süre sonra o ipi bırakıp size "i know what you did last ramazan" diye fısıldayacaktır.
  • namaza başlayacağınızı bildiren olay.

    ya da en azından niyet edin.yaşarsanız da sabah namazıyla başlarsınız.
  • mümkündür. sabahın köründe boş sokakta okula giderken, kimsenin olmadığı bir yokuştan aşağı yavaş yavaş yuvarlanan bir balon gördükten sonra, o kızı da görmek insanı pek şaşırtmamalı. sanki birazdan da pennywise çıkacakmış gibi.
  • üşümesin diye ceketini verirsin kız alır gider. sonra ceketinde önemli bir şey unuttuğun için nasıl olduysa artık kızın evini bir şekilde bulup o ceketi almaya gidersin kızın evinin kapısını vurduğunda yaşlı birisi kapıyı açar, sen de derdini anlatırsın ama yaşlı kadın böyle bir kızının olduğunu ama yıllar önce öldüğünü söyler. inanamazsın ama kadın kanıtlamak için seni mezarına götürür ve bir bakarsın o ceket mezarın üstünde durmaktadır.
  • (bkz: korku filmlerinde ip atlayan küçük kızlar)***
  • (bkz: kul euzu bi rabbin nas falan olmak)*
hesabın var mı? giriş yap