virtus

• az evvel msnde bir arkadaşa "ben başlı başına latince bir kelimeyim." atışımın üstüne arkadaşın "hangi kelimesin?" karşı atağı sonrası düşünüp de kendime yakışır bulduğum kavramdır virtus. içinde yiğitlik, mumtaz oluş, erdem, fazilet ve karakter manaları bulunmakla birlikte, romalı virtus'u yani karakteri için agricola denir, ki doğrudur, pietas ise fazla maneviyatçı bir ifade olduğundan, çok beğensem de, romalılara ve türklere yakıştırsam da, bu toprağın sesiyle hislenen ben, yani bay jimi, pek pietas 'ı kendime ön sıfat olarak yerleştirmem, daha doğrusu bu kavramın ünvanlaşmış halini, tıpkı aeneas 'da olduğu gibi, pius 'u kendime yedirmem demiyeyim de, öyle , oy ulan oy birşey demek istiyorum, elli cümle kuruyorum ya.
  
  virtus benim olayım.
  
  ayrıca bu entiriyi kendimi övmek için girmiş gibi dursam da, aslında amacım bilgi vermek idi, bunu da aralara serpiştirdim, iyi yaptım, aferin bana.