• bu akşam eskişehir opera'da ikinci kez izlediğim oyun. başrolde yine elif melda yılmaz var. bence kadının inanılmaz bir sesi var, konunun etkileyiciliğini çok güzel veriyor. oyun kısaca kardeş olduklarını bilmeden arkadaş olan iki kardeşin ve annesinin hikayesini işliyor.
    --- spoiler ---

    oyunun en başında ne olacağını direkt bir şekilde bize gösteriyorlar. biz sonunun gelmesini bekliyoruz, ama bir yandan öyle olmamasını da umuyoruz. bazı bakımlardan kırmızı pazartesiye benziyor. oyunun sonunda da bize gösterdikleri son geliyor. ben bu noktaya gelene kadar ağlamaya başlamış oluyorum, finalde de burnumu çeke çeke ağlıyorum, arkadaşım bana bakıp halime gülüyor vs. bu akşam ikinci defa izledim. yanımda başka biri vardı. onun da en az benim kadar bayan johnstone’ın çaresizliğinden etkileneceğini düşünüyordum. ben bu sefer oyun başlar başlamaz ağlamaya başladım, -ama çok edebimle ağlarım onu belirteyim, ışıklar yanana kadar kimseye çaktırmam durumu- yanımdakinde tık yok. çıkışta konuşuyoruz, oyunu çok beğenmiş, özellikle erkek iki başrolün oyunculuğa hayran kalmış. ben ona diyorum oyun yüreğime ateşler saldı, o bana diyor farklı sosyokültürel çevrelerde yetişmenin ikizlerin hayatına etkisi vs. vs. oyunu çok beğendim, sevdim ama daha da gitmem. mazoşist miyim ben? oyun bittiğinden beri başım ağrıyordu, yeni yeni geçti zaten. sosyokültürelmiş ya, hay allah’ım…
    --- spoiler ---
2 entry daha
hesabın var mı? giriş yap