alman felsefesi

• stefan zweig, nietzsche üzerine yazdığı bir yazısında nietzsche'yi diğer alman düşünürlerden ayırarak alman felsefesiyle ilgili şunları yazmıştır:
  
  "ımmanuel kant, bilgi ile nikahlı karısıyla yaşar gibidir, onu aynı düşünce yatağında kırk yıl uyutur ve onunla felsefi sistemlerin bütün alman sülalesini dünyaya getirir ki bunların da torunları bugün bile bizim burjuva dünyamızda yaşamaktadır. kant'ın hakikate karşı ilişkisi mutlak monogramdır ve keza bütün düşünsel oğulları schelling, fichte, hegel ve schopenhauer'in de öyle. onları felsefeye iten şey, hiç olağanüstü olmayan, yüksek bir düzen isteği, düşüncenin disipline edilmesine hayatın düzenli bir yapılanmasına karşı tam bir alman usulü uzmanca ve somut istektir. onlarda bir hakikat aşkı vardır, içten, sürekli, iyiden iyiye sağlam bir sevgi: ama bu sevgide cinsellik bütünüyle eksiktir, eritme ve kendini eritmeye yönelik o alevli hırs; onlar hakikati karıları gibi görürler, ölüm saatine kadar yanlarından ayırmadıkları ve hiç aldatmadıkları emin bir varlıkları. bu yüzden de onların hakikate karşı bağlarında biraz evcil, biraz idareli bir şey vardır. hep ve gerçekten onlardan her biri ev ocak sahibi olmuştur: kesin bir sistem yani. ve bu kendi bölgelerini, kaosun dünya kadar eski balta girmemiş ormanından insanlık için elde ettikleri düşüncenin fethedilmiş tarlasını tırmık ve sabanla ustaca işlemişlerdir. özenle genişletmişlerdir bilgilerinin sınırlarını, devrin kültürüne doğru ve çabayla, alın teriyle çoğaltırlar düşünce meyvesini."
  
  zweig'a göre nietzsche bu geleneğin karşısındadır. ona göre nietzsche'nin bilme tutkusu, bambaşka bir mizaçtan, duygunun tamamıyla karşıt bir dünyasından gelir. onun hakikate karşı tutumu düpedüz şeytani, soluk soluğa, sinirleri tüketen, merak dolu bir hazdır ki asla doymaz, yorulmaz, herhangi bir sonuçta durmayan ve her türlü cevabın ardında tekrar tekrar ve sabırsızca ve bir türlü uslanmadan soru sorar. hiçbir zaman bir bilgiyi sürekli olarak benimseyip onu nikahlı karısı yapmaz, bir "sistem" bir "öğreti" haline sokmaz. hepsi onu kendine çeker ama hiçbiri onu tutamaz. hep bir arayış ve kovalama içindededir nietzsche.