eski metalcilerin tiki olması

• yasi ilerledikce metalden, rocktan uzaklasan insanlara yapilan yakistirmadir.
  
  her insan bir gruba ait olma ihtiyaci hisseder. ilk genclik yillarinda bu ait olma ihtiyaci tum yasamdakindan daha ust duzeydedir genellikle. o donemlerde hepimiz bir yol tutar, onunla ifade ederiz kendimizi. kimimiz metalci, kimimiz clupcu, kimimiz solcu, kimimiz sagci, kimimiz rapci oluruz.
  
  basimizda kavak yellerinin estigi bu yillarda sectigimiz yola anlam katmaya calisir, cevremizdekilerden farkli gorunmenin verdigi hazla yolumuzun felsefesini anlatmaya calisiriz herkese. metalciysek en metalci, rapci isek en rapci olmak isteriz.
  
  sonra zaman gecer, hayata atiliriz. tuttugumuz yolun, dinledigimiz muzigin aslinda hayatimiza bize cok da yardimci olmadigini gorur, cetin yollardan gecerken uzaklasiriz genclik sevdalarimizdan. sonra bir gun arkamiza donup baktigimizda kendimizi tarkan dinlerken, nazan oncele methiyeler duzerken goruruz.
  
  aslinda tikilik degildir o. hayatin bizi savurmasidir, o donemki dostlarimizla, bizi metal yapan zihniyetle yollarimizin kesisememesidir. ekmek pesine dusmektir.