1 entry daha
  • genelde kimsenin sizi aralarına kabul etmek gibi bir derdinin olmadığı ortamlarda ya da kendinizi yeteri kadar sosyal hissedemediğiniz durumlarda yaşanan bir sendrom türüdür. insan kimle,ne konuşacağını şaşırır. diyaloglar, "merhaba,nasılsınız"ın ötesinde, günlük fasaryayı geçemediğinde,her türlü gülümseme ve tanışma teşebbüsü boşa çıktığında,insan kendini hrundi v bakshi gibi hissedebilir. (ayrıntılı bilgi için (bkz: party))
    bu çeşit bir sendromdan muzdarip kişiler, kimseyi tanımadıkları bir ortam içinde bulunsalar,kimse tarafından umursanmıyor olsalar dahi birilerinin daima kendilerini izlediği paranoyasına kapılırlar. bu sebeple, çeşitli biçimlerde ortaya çıkan talihsiz durumlardan arkalarına bakmadan kaçıp uzaklaşabilecekleri halde,onları panikle örtbas etmeye çabalarlar. böylece ya birilerine iyi gözükecek ya da kendilerince paçayı kurtaracaklardır.ki bu da aslında bu kimselerin "hala umutları olduğunu" gösteren,hüzünlü bir durumdur.
    insan bu gibi durumlarda ya "dur bakalım,gece yeni başladı" gibi optimist bir tavır sergileyip,etraftaki çeşitli şeylerle kendine ilgilenmeyi ya da soruna radikal bir çözüm getirerek,ortamı terketme yolunu seçebilir.
4 entry daha
hesabın var mı? giriş yap