sadık gürbüz

• sesinden bile iyi bir insan olduğunu anlayabileceğiniz biri, sanatçı...
  
  yıllardır tanıdığım, birlikte çalıştığım bu insana ağabey diye hitap etmekten mutlu oldum, gurur duydum hep.
  nice nice sonra görüştüğümüzde ise içim acıdı geçen yıllara.
  
  geçelim hele beni, detayı.
  şu çizmeye çalışacağım fotoğraf onu iyi anlatır sanırım;
  
  mesam aleminde kazan kaynamakta şu aralar. yönetim bir yandan, alternatifler bir yandan habire toplantılar yapmaktalar.
  o toplantıların birinde karşılaştık, kucaklaştık ağabeyle. o gün hararetli konuşmalar vardı.
  ağabey sustu uzun süre, dinledi.
  o kadar gerginlikten sonra söze girmesi, yumuşak ses tonuyla bir çerçeve çizmesi, kavganın-dalaşmanın anlamsızlığı ve haklı olmak üzerine sakince ve de benlik duygusundan uzak cümleler kurması...
  hani, daha daha konuşsa, biz ordakiler daha daha susup dinleyecektik onu.
  
  besteleri de öyledir üstadın, türkü yorumları da.
  dinleyeni, onu farkedeni kendine bağlar.
  abartı yoktur, süslemeden uzak, sadedirler her biri.
  güzellik burdan gelir.
  
  yetenek elbette herşey değil.
  bir insanın güzel bir sesi olabilir, şarkıları iyi olabilir.
  insanlığı, ahlakı güzel olmayabilir ama.
  
  başta da dedim ya.
  tanımasanız bile sadece sesiyle ve söyledikleriyle samimiyetine, dürüstlüğüne inanırsınız.
  işte ağabey, o insanlardandır...