a feast for crows

• george r. r. martin'in lafı uzatmanın, dolandırmanın en güzel örneklerinden birini verdiği kitap.hikayenin durağanlığını filan geçtim, zaten ille de kılıçlar çekilsin kan dökülsün gibi bir isteğim de yok. ama sen takriben 20 sayfa süren bi bölümde, 10 sayfa boyunca insanların yedikleri yemeğin tarifini, 5 sayfada hikayeye katkısı minimum olan karakterlerin soyunu sopunu sayıp, diyaloğu da son 5 sayfada sürükleyip, tam birazcık ilgi çekici hale geldiği yerde kesip, 100 sayfa sonra kaldığı yerden yine aynı şekilde uzata uzata devam edersen, bu kitap bende yazlığın taksidini ödemek için yazılmış izlenimi uyandırır. hikayede anlatılan her şeyin genel örgüye bir katkısı olması lazım, ben mi yanlış biliyorum? böyle böyle az gidip uz giderek, dere tepe düz giderek bir arpa boyu bile ilerleyemiyor hikaye. aslına bakarsınız çok derin bir edebi güzelliği de yok kitabın, yazarın american tolkien lakabını haksız çıkarırcasına.
  
  neyse ki a dance with dragons'un başlangıcı bile a feast for crows'un durgunluğunu telafi eder nitelikte.