hulki bey ve arkadaşları

• seneler önce okuduğum ve bugünlerde tekrardan elime düşen, sıcacık cümlelerle dolu roman.
  
  bazen böyle tekrardan okuma işlerine girişirim ve her seferinde aynı şey olur;
  sanki yeni bir kitaptır bu, yeni bir dünya.
  
  oysa ben, aynı ben. bir hayli eskiyim yani.
  kitap eski kitap. kişiler tanıdık, bildik.
  e peki, n'oluyor böyle?
  
  bir nehir gibi akıp gidiyor ömür ve elbette hiçbir yerinde aynı değiliz bu akışın.
  kaygılar değişiyor galiba, bakışlar değişiyor.
  
  hulki bey'in korkaklığına kızmıştım mesela önceden. ama şimdi anlıyorum ki adamda incelik de var, sadelik te.
  katya'ya üzülmüştüm mesela ve elbette sevmiştim.
  ama şimdi böyle sıcak ve sade bir güzelliğe sığınmak, sanki dünyanın en güzel kaçışı gibi geliyor bana.
  
  kitaplar böyledir işte.
  size hep, onu yeniden yeniden yaşama, yaratma imkanı verir.
  hayal gücünüze, görmek isteğiniz şeye pek karışmaz.