25 eylül 2010 beşiktaş m.p. antalyaspor maçı

• bir terslik olmazsa küçük kardeşi mabede götüreceğim ve ilk aşıyı yapacağım maç olacaktır. işin garibi babam da 14-15 yıl önce yine bir antalyaspor maçında tanıştırmıştı beni siyah-beyazla. bilemezdi tabii sonraki 15 senede bünyenin kanserojen etkilere maruz kalacağını.
  
  bu kadar nostaljinin üstüne bir de nostaljik formalar çıkıyormuş satışa... bir garip hissediyor insan. yeni açığın üstü açıkken yağan yağmur neticesinde donuna kadar ıslandığı, son dakika golüyle koltuklara çivilendiği ve bilmem kaç saat kalkamadığı, malum 4-3'lük maç sonrası telefonla arkadaşı arayıp bağırmaktan sesi kısıldığı için konuşamadığı maçları hatırlıyor insan.
  
  beşiktaş'ı ne kadar sevdiğini hatırlıyor.
  
  maça geri dönersek... kardeşimle birlikte boğazımız patlayana kadar bağıracağımız müsabaka olacaktır.