avatar

• terminator 2yi izledigimizde gotumuz dusmustu efektlere bakip. daha gecen gun oturup bir daha izledim, inanilmaz keyif aldim. 20 senelik action filminin konusundan, diyaloglarindan, temposundan, siradanlassa da iyi dayanmis efektlerinden, arnold dahil karakterlerin gelisiminden falan keyif aldim.
  
  avatar'in ise gorsel zenginligi, 3-d filmlerin artmasiyla siradanlasmaya basladigi an, yeniden izlenebilirligi kalmayacak. birak 20 seneyi, 5 sene sonra bile basindan sonuna kadar oturup izleyebilecegimi sanmiyorum.
  
  burada " "senaryo klise" klisesi" klisesini biraz acarsak, karakterler tekduze ve diyaloglar dandik, benim asil derdim bu oldu. ana elemanin film boyunca gecirmesi gereken buyuk degisim bile voice-over'daki birkac yorumdan ibaret. kotu adamlar cok kotu, hep kotu. insanin tipkisinin aynisi, konusan yaratiklar var, hala gelmis "onlar agacta yasayan maymunlar, olurlerse olsunler" diyor en tepedeki adam, idealist bilimadamini kenara itiyor falan. boyle birsey olur mu ya. karton karakterlerle kalici is yapilmiyor sonuc olarak. bircok filmin bu yonu eksik ama iste her turlu medyaya konu olan, 15 senelik bir vizyonun, calismanin urunu oldugu duyurulan, tum zamanlarin en pahali film de boyle olunca "sikerim emeginizi de, gorselinizi de birader, sanki hayrina yaptiniz, essek yukuyle para verip izledik 3-d olsun diye, bu mu lan" derim. niye demeyeyim? tuketiciyim, aliciyim. begenmedim aldigim mali, begenmedim adamin sanatini, hele pazarlamasindaki debdebeye ve hypea oranla hic begenmedim, gelip de ahkamimi keserim. senin manavdan pahaliya aldigin domates -hele ki monsantodan kabizliga, bel fitigina, iktidarsizliga iyi geldigini duymussan- bildigin dandik domates cikinca kil olmaz misin, "ama ambalajini iyi yapmislar, raftayken 3-d gozukuyordu ay'in yuzeyi gibi, helal olsun adamlara" diyerek susar misin?
  
  hatta buradan aldigim gazla, laf etmenin gunah oldugu gorselligine de degineyim: 3-d'nin derinlik algisina alismak zor oldugu icin hakikaten bazi sahneler toy story'den cikma gozukuyorlardi. benim teorim bu en azindan, bir yanilsama yani. gece otun bokun isildamasinin bir sure sonra verdigi bayginliksa daha az affedilir. baslarda salyam akarak izliyordum da sonlara dogru basbayagi sikildim pandorada herseyin bir atraksiyonu olmasindan. insan beyni ayni anda ekranin on ayri yerine dikkatini veremiyor ki.
  
  izledim, mutluyum, bir kere yeter. boyle her begenmeyeni populer kultur karsiti, farkli olmaya ozenen, pipo icen entel olarak siniflandiranlara da buradan parmak salliyor, otuzbesinci geleneksel die hard senliklerine basliyorum