eşcinsel olduğu halde karşı cinsle birlikte olmak

• eğer kişi bunu gerçekten merak ederek, isteyerek ve birilerine bağlı olmadan, deneme amaçlı olarak yapıyorsa elbette yadırganmayacak bir durumdur. kişinin kendi bileceği bir şeydir. hesâbını kendine ve kiminle birlikte ise ona verir.
  
  ancak "denemeden bilemezsin." mantığı bana çok saçma geliyor. sözgelimi dışkı yemedim, tadını da merâk etmiyorum. gereğini de görmüyorum. belli konular ve sınırlar söz konusu edildiğinde ille deneyime gerek olduğunu da düşünmüyorum. cinsellik ve aşk da kesinlikle bunlardan biri. çok merak ediyorsan elbette dene, tutan yok. ama deneme gereği hissetmeyene, gerçekten istemeyene, istemediğini, zevk almayacağını, mutlu olmayacağını ve içinin kaldırmayacağını bilene de "dene de sonra konuş." demek de çok saçma. bunları bilmek için denemesi gerekmiyor. bir karşıcinsele eşcinselliği önerirken de, tam tersini yaparken de. ne birinde heterofobiden, bifobiden bahsedebiliriz, ne de diğerinde homofobiden. bunun için önce bu kavramların içini dolduralım bence. eşcinsellerden nefret etmemek, onlara saygı duymak ve onların da hakları olduğunu, normal bireyler olduklarını, herhangi bir insandan müthiş farklı yaratıklar olmadıklarını, onları dışlamanın faşizmden farksız olduğunu anlamak için, yâni homofobik davranışa bürünmemek için, onlardan biri olmaya ya da onların yaptığını denemeye gerek yok. aynısı karşıcinsellik için de geçerli. yoksa dünyâ üzerinde hakkı yenen her grubun yerine geçelim. kızılderili değilim, gidip çadırda yaşamadım, beyaz adamla savaşmadım. ama amerikan târihi'ni okurken içimin kıyılmasına engel değil bu. örnekler çoğaltılabilir elbette.
  
  bifobiye gelince, sevgilinin eğer eşcinsel bir ilişkideysen karşı cinsten, karşı cinsten bir ilişkideysen aynı cinsten bir ilişkisinin olmuş olmasından/olma olasılığından hoşlanmamayı, hattâ rahatsız olmayı bifobiyle eş tutuyorsak ben en önde gideniyim, gururla. herkes bu kadar esnek ve geniş olmak zorunda değil. olmadığı için de eleştiremezsiniz. sorsanız bundan hiç rahatsızlık duymayacak insan pek bulamazsınız. yukarıda derdimi biraz olsun anlatabildiysem zâten bifobinin bu olmadığı da az çok anlaşılmış olsa gerek. üstelik bu mantığa göre bifobi yanında duruma göre heterofobi/homofobiyi de getirecektir. doğru bir önerme değil.
  
  zâten burada eleştiri meraktan yapana değil. toplumun doğrudan ya da dolaylı baskısı üzerine kendini böyle bir şey yapmak zorunda hissetme durumuna yapılan bir eleştiri var. istemeye istemeye, birilerinin çenesini kaparken ya da birilerini kandırarak da olsa mutlu ederken kendi içinin kan ağlaması, mîdesinin bulanması durumuna. orada da eleştiri oku eylemi yapana değil, heteroseksist düzene ve onun kıç yalayıcılarına gelmekte. kimsin, nesin ki sırf senin gibi hissetmiyor/davranmıyor/değil diye karşındakini istemediği durumlara sokma hakkını kendinde buluyorsun? buna anlayış göstermeye çalışmak, bu suça ortak olmaktır.
  
  çocuk meselesi ise apayrı bir boyut. elbette üremek herkesin hakkı, ancak o çocuğa toplum içinde bir yer açabiliyor, onu içi rahat bir biçimde büyütebiliyorsan. aile kavramını ona verebiliyorsan. ve bunu yaparken mutluysan ve mutlu edebiliyorsan. hayvan değiliz, iş üremekle ve doğurmakla bitmiyor.
  
  edit: anlatım eksikliği giderildi.