kalem fetişi

• eşyalarıyla duygusal bağı olan kişilerde de görülebilir. söz konusu kalem eğer başkasındaysa, kaybolacak, ortadan yok olacak diye aklı gider fetiş sahibinin.
  
  misal, postanede, gönderilecek bir dosya söz konusu. kalem gerekli. çıkarıyorum kalemi çantadan, yanımdaki arkadaşım istiyor. gönül rahatlığıyla uzatıyorum kalemi. neden? çünkü tanıdık, hemen yanımda duruyor ve hassasiyetimi biliyor. o kalemi kullanırken, görevliden başka bir kalem istiyorum. ''malesef yok'' diyor. yanımdaki kibar beyefendi uzatıyor elindeki kalemi. teşekkkür edip alıyorum ama unutup gitmesin diye acele ediyorum yazarken. onun işi bitiyor, ''kaleminiz?'' diyorum. ''bana lazım değil, sizde kalabilir.'' diyor. şimdi o kalem oldu mu benim? al sana bir sorumluluk daha. hem bu nasıl bir rahatlıktır diyorum içimden, insan kalemini bırakır mı tanımadığı birine? yanımdaki arkadaşım kalemi tam bana uzatacakken, başka biri yanaşıyor, ''kaleminizi alabilir miyim?'' diyor. arkadaşım veriyor kalemi, o sırada gişe görevlisi bir soru soruyor. onu cevaplarken bir çeviriyorum kafamı, o da ne! adam yok olmuş. kalemim? o da yok..elimde diğer kalemle kalakalıyorum. ama ben diğerini de istiyorum. sonra bir bakıyorum kalemim zarfların yanında duruyor. rahatlıyorum, arkadaşım deli misin dercesine bakıyor.
  
  tek kalemle gittiğim postaneden iki kalemle ayrılıyorum. kalem sevgim ikiye bölünmüş halde.