hrundi v. bakshi sendromu

• son zamanlarda, çoğunluğu 90+ doğumluların oluşturduğu mecralarda bulunduğum anlarda sık sık kendimde gözlemlediğim semptom.
  
  ne söylesem, ne anlatsam "birdy num num" demişim de sıçmışım gibi bakıyorlar.
  
  ille de yabancı olmaya falan gerek yok. kendi memleketinde yabancı muamelesi de görebiliyor insan. perihan abla diyorum, çıt yok. uzaylı zekiye diyorum, bön bön bakıyolar. susam sokağı, kurabiye canavarı falan anlatıyorum, hayatlarında ilk kez duymuş gibi şaşırıyolar. aynı dili konuşmamıza rağmen büyük farklılıklar göze batıyor. elzem kelimesiyle dalga geçiyolar falan. buluşamıyoruz ortak noktada. onlar da misterik - stratejik bilgisayar oyunlarından falan bahsediyolar. onları da ben anlamıyorum.
  
  bunların neticesinde; azınlık olmanın insanda yarattığı paranoya ile elini kolunu koyacak yer bulamama gibi tedirginlikler yaşanılabilir. endişeye mahal verilmemeli. aynı insanlarla tekrar karşılaşıldığı zaman suskun kalmak kesin çözümdür.