golden girls

• 80li yıllarda televizyonda hakikaten büyük keyifle izlediğimiz altın kızlar dizisi toplamda 7 sezon sürmüş bir dizi.
  
  diziyi dört sezon izledim. ilk üç sezon, bir kaç vasat bölüm dışında oldukça iyi yazılmış, gerçek hissi veren, amacını gerçekleştirebilen sezonlardı. bu sezonlarda karakterler, bu karakterlerin birbirleriyle olan ilişkileri ve dizinin belkemiği olan espri ve şakalar oldukça uyumlu bir tarzda akıyor. kadın olmanın, anne olmanın, arkadaş olmanın, aile olmanın yüceltildiği bu bölümlerin oldukça keyif verdiğini söylemek gerek .
  
  dizinin dördüncü sezonunda öncelikle üç sezondaki uyumlu hikâyeler, karakterler ve o olumlu sıcak atmosfer bozuluyor. sanki değişen bir şey yokmuş gibi görünüyor ancak aslında öyle değil. zorlama şakalar, zorlama kahkaha efektleri ile daha itici bir hal alıyor. örneğin rose karakterinin neredeyse bir embesile dönüştürülmesi bu karakterin insancıl ve doğal halinin hasar görmesine sebep oluyor. dorothy karakterinin neredeyse zoraki rol yaptığı bölümler dizinin tadını iyice kaçırıyor. okuduğumda göre özellikle dördüncü sezonda dorothy karakterinin fiziksel özellikleri ile dalga geçen şakalar bu rolü oynayan oyuncuyu çok rahatsız ediyormuş . bu yüzden 7.sezonun sonunda dorothy evlenerek diziden ayrılıyor. bu arada finaldeki vedalaşma sahneleri çok iyi. dizinin finalinden sonra diğer oyuncular bir sezonluk.golden palace dizisinde oynamış. burada da blanche evi satıyor, bir motel satın alıyorlar, ve orada yaşıyorlar.
  
  dizinin başrolünü oynayan bütün oyuncular geçtiğimiz senelerde birer birer ölmüş. ilk ölen de dorothy'nin eski eşi stan.
  
  80ler bizim çocukluğumuz demekti. herkesin çocukluğu sırf bir hatıraya dönüştüğü için bile güzeldir. gezegende geçen zaman kaybolup gitmiş, ama onun çeşitli ve türlü anları zihne kimbilir başka hangi anılarla bir arada kaydedilmiştir. o hatıraları hatırlamak da güzel. ben de diziyi izlerken yer yer bu hatıraları düşündüm, hatırladım. allah rahmet eylesin bu oyunculara. hepimiz yolcuyuz, hepimiz eninde sonunda bitecek bir misafirlikteyiz. aileden ,güzel insani ilişkilerden başka bir şey de kalmıyor gibi geriye. bir şey daha var ama onu buraya yazmayacağım. şimdilik buradayız ve hayattayız. bir gün burada olmayacağız ve yapabileceğimiz bir şey de yok. çünkü din djarin ve bütün diğer mandalorluların söylediği gibi, this is the way.
  
  dizinin ilk üç sezonunu mutlaka öneririm.