arhaveli ismail'in hikayesi

• kuvayi milliye destanı'nın en duygusal bölümüdür. dinlerken gözyaşlarını tutmak zordur.
  
  öleceğini anlayan, kaçış olmadığını fark eden ismail'in duygusunu öyle güzel anlatmıştır ki nazım, denizin ortasında kürekleri kırılan benmişim gibi telaşlanırım her defasında...
  
  sular tekneyi açığa sürüklüyor.
  artık hiçbir şey mümkün değil.
  kaldı ölü bir denizin ortasında
  kanayan elleri ve emanetiyle ismail.
  ilkönce küfretti.
  sonra, «elham» okumak geldi içinden.
  sonra, güldü,
  eğilip okşadı mübarek emaneti.
  sonra...
  sonra, malûm olmadı insanlara
  arhaveli ismail'in âkıbeti..