• şu günlerde bodrum'da tavşan kanı çay kıvamında kendisini demlemekte olan "meczup" yazar ilhami algör'e ait, insanı kıskandıracak derecede güzel cümle...

    bir hikayeyi bitirmeye çalışan yazarın kendisini kaptırıp kahramanıyla çatışmaya girmesi ve gündelik hayatında aslında kendi kendine konuşurken, hayal dünyasında kahramanını kıskanmakta olması durumunda söylenir bu cümle genellikle...

    ortada yazarlık falan yoksa, kendisine idol olarak seçtiği birisiyle giriştiği hesaplaşmasını yenilgiyle tamamlamış herhangi birisinden de duyulması mümkündür bu dileğin...

    temininde güçlük çekilen az sayıdaki bazı insanlar da, kendilerine kahraman olarak yine kendilerini seçtiklerinden, bu dileği en ağır boyutlarda yaşarlar kimi zaman...

    insanın kendini cezalandırmasının pozitif sonuçlar doğurabilmesi, yani insanın bir dönem için kendi felaketini isteyip de uzun vadede bundan kazançlı çıkması ise, sinema ve edebiyatın uç örnekleri dışında, gerçek hayatta pek karşımıza çıkmaz...

    (bkz: fakat müzeyyen bu derin bir tutku/5)
1 entry daha
hesabın var mı? giriş yap