ekşi roman

• süleyman telefonu açacağına işteki sekreterinin sütyeni ile uğraşıyordu nitekim.
• burun kanamaları her geçen gün artıyordu, ertesi gün bir doktora gitti. beyin tümörü olduğu anlaşıldı. 3 ay ömrü kalmıştı.
• süleyman sütyeni açmaktan vazgeçti. birden oturduğu yerden kalktı ve başını ellerinin arasına alıp yüksek sesle haykırdı; "nasıl yaparım!!"
  
  sekreter ne olduğunu sordu hemen..
  
  süleyman kısık ve acı bir ses tonu ile; - bugün otobüse binerken oyalanmışım biraz aktarma yapamadım, normal bastı yine!" dedi..
  
  odada derin bir sessizlik oldu..
• sessizliğin içinden bir fısıltı işini yarım bırakmamasını söylüyordu. ve karar vermişti, sütyen çıkacaktı!
• bağıranın ragıp olduğunu düşündü ama değildi, bağıran hilmiydi.
• lisede ki sınıf arkadaşı aklına geldi. doğru ya hilmiydi o. hani kardeşine yazılmıştı bir aralar ama hilmi'nin korkusundan olsa gerek pek yanaşamamıştı.
• lise yıllarında da pek bir meraklıydı böyle çapkınlıklara, sütyen çıkartmanın artık onun için bir çocuk oyuncağı olduğunu düşündü.
• sutyen kullanmayan memeli hayvanlar hayal ederdi hep; ama yoktu öyle şeyler..
  
  tanıştığı herkes sütyenliydi süleymanın..
• "nası insanları tanıyorum ben" diye düşündü birden. kendinden iğrendi, sutyenden iğrendi, hilmiden daha çok iğrendi.
• çünkü hilmi ona sütyen açma tekniklerini göstermişti o yıllarda. tabi ki her teknolojii gibi sütyen teknolojisi de gün geçtikçe kendini yenilemiş ve içinden çıkılmaz bir hal almıştı. 3 lüü kancalar, çapraz bağlar, silikon esnemeler ona göre değildi. biraz zaman ve emek harcaması gerekliydi yeni sütyen teknolojisini çözebilmesi için.
  
  derken ayşenur'un telefonunu açtı ve...