bedelli askerlik

• 15 ay uzun dönem askerlik yapmış birisi olarak yazıyorum. öyle vatan, millet, sakarya edebiyatına da girerek yazacağım.
  
  peşinen söylüyorum, teskerem hakkari-çukurca'dan.. hem de ırak sınırına 2 km..
  
  acemi birlik konya hava savunma, usta birlik kayseri komando tugayı.. hem de 'komando olamaz' raporuyla.. 100 küsür kiloydum.
  
  son 130-140 günüm kalmış.. 4. kolordudan emir gelmiş hakkariye gidilecek.. bizim bölük gidiyor. ama gönüllülük esas.. 60 askere tek tek soruluyor "hakkariye gelir misin?" diye. bana sormalarına izin vermedim, seve seve dedim. (vatan, millet, sakarya hesabı)
  
  sonra kendi devrelerimi topladım.. kendilerinden 3-4 yaş büyük olmamdan dolayı sever, sayarlardı beni. "izmarit toplamaktan, sabah akşam içtimadan, abudik gubudik nöbetlerden sıkılmadınız mı?" dedim. "şafak küfrederek atıyor, gidelim kafalar rahat olur en azindan hareketlilik olur" dedim ve hepsini ikna ettim.
  
  hakkariye gittik..
  ama ne gidiş?
  van ktm'sinde hayvani muameleye maruz kalıyorsun.. askerim ulan ben, ranza tekmelemek, bir mal gibi oradan oraya götürmek nedir.. neyse, sabah 4de yola çıkılacak.. bindik otobüslere, otobüsü kullanan elemanda bir tip var yolda görsen yol değişirsin, özel harekatmış ama..
  
  hakkari'de depin'i falan geçtik bir alt geçite geldik.. otobüsler daha gitmeyecek kirpilere bineceğiz. dağlarda, tepelerde özel harekat var. helikopterler falan sürekli uçuyor çevre güvenliği için. haliyle az biraz yusufluyorsun. neyse bindik kirpilere git allah git.. sonunda geldik bizim üst bölgesine. kavuşak üst bölgesi.. pis bir yerde.
  
  kirpilerden indik, ebemiz iflahımız sikilmiş.. karlar daha erimemiş botla yürüyemiyorsun resmen, çamura batıyorsun sürekli. bize tırları ve askeri araçları boşalttırıyorlar. çadırlar kuruluyor falan.
  
  akabinde düzen kuruluyor. orada psikoloji çok farklı.. herkes korkuyor ama herkes en cesur. komutanlar ego patlaması yaşıyor falan filan.
  
  operasyon bölgesine gidilecek.. herkes çekiniyor. ailemden hakkaride olduğumu saklamıştım. nasıl söylerim mk? neyse uzmana dedim ki, komutanım ben sizle gelirim operasyon bölgesine. ertesi günü 16-17 asker 4 uzman gittik. orada da yerleşik düzen var ama her sabah kanas mermisi ile uyanıyorsun.
  
  haliyle korkan askerler oluyor. 16-17 askerden 7-8 kişi kaldık. f16lar arada dağları vuruyor, teröristler her gün operasyon bölgesindeki bayrağa ateş ediyor falan. tam adrenalin merkezi mk..
  
  bir gece.
  saat 03:49..
  çatışma sesleri hemen dibimizde.
  bir şehit..
  iki yaralı...
  
  işte o an kendine, ne işin var burada diyorsun? şu an saat 4 bile değil.. o şehitin anne babası uyuyor.. sabah uyanıp kahvaltı yapacak oğullarının şehit olduğundan habersiz.
  dibe vuruyorsun sen de..
  herkes ağlıyor o an.. sen de.
  yaşadım, biliyorum.
  
  2-3 terörist görür takip ederdik dürbünle.. bunlar mı ülkeyi bölecek derdim. dertleri ülke bölmek değil ki, savaşmak istiyorlar. bölemezler de, iki el sıkıp kaçıyorlardı..
  
  neyse, askerliğin en boktan anlarını yaşadım. süpürge varken ellerimizle yerden çöp toplattılar. sürüne sürüne sigara izmariti topladım sigara içmediğim halde.
  
  şehit gördüm, gazi gördüm, teröristin ölüsünü dirisini gördüm. yüzlerini halen unutamam mesela..
  
  şimdi çıkıp bana para verseler askerlik yapmam.. insan hayatındaki en gereksiz şeylerden birisi. boşuna yani, gidip pişman olmayan görmedim. o botları giydiğin an ordunun malısın ve harbiden mal muamelesi görüyorsun. iyi yanları elbette var. ama para verilip 21 gün bile yapılmaz.
  ben bir daha yapmam mesela, vatanseverlik edebiyatına da gelmem. gönüllü olarak sınıra 2 km uzaklıkta nöbet tuttum, şimdi çıkıp buralarda artistlik yapanlar rahat rahat uyusun diye.
  
  varsa paranız verin bedelli yapın.. siktir edin size askerlik üzerinden ahkam kesenleri.. kendilerine para verseniz yapmazlar.
• bu başlıkta daha önce yazdım, uzun dönem askerlik yaptığım halde desteklediğim askerlik türüdür.
  
  bilal'e anlatır gibi anlatayım.
  100 küsür kiloyum giderken. doktor "komando olamaz" raporu veriyor.
  acemi birlik konya..
  usta birlik kayseri komando tugayı.
  birliğe teslim oldum. komando olamaz raporundan bahsetmiyorum dosyada gelecek diye. sonra demesinler korktu, komando olarak yapmak istemiyor demesinler falan. hani her türk asker doğar ya o hesap.
  
  ilk eğitimde bayıldım. gözleri açtım hastanedeyim. müşade altında tutuyorlar. bölükte herkes 8-10 barfiks çekiyor, ben sıfır. herkes 50 şınav çekiyor, ben 5-10. o derece vahim durumdayım.
  ama komutanların zikinde değil.
  
  bir asker botumu çalmış (bot değiştirme derler) bende bulduğum botu giydim. mantar bulaştı ayağıma 2 sene geçti hala uğraşıyorum. neyse 1 hafta terlik istirahati verdiler. bölük techizatsız 5 km koşacak, komutan bana diyor sende koş. "komutanım terlikle nasıl koşayım" dedim diye sen nasıl askerlik yapıyorsun lan dedi bana. hem de uzman çavuş daha kazığı bile yok. ağzını burnunu kırmak istiyorsun orada ama yapamıyorsun. otların dikenlerin içinde ördek yürüyüşü yaptırdı bana terlikli halimle. o derece askeri sever, sahiplenir komutanlar.
  
  birisinin odasına girip tekmil verirsin, kolun neden 90 derecelik açı yapmıyor. çık ağaçlara selam ver der. birisi çıkar esas duruşunu beğenmez karın ortasında bir saat ayakta tutar seni.
  
  neyse..
  burada yazılan vatan millet sakarya muhabbeti bende de var tabii. hakkariye gidilecek, gönüllülük esas. komutanın odasına girdim, komutanım gelmek istiyorum dedim. oğlum kalmış 130-140 günün ne işin var orada diyor. şimdi düşününce evet haklı amk diyorsun.
  
  gittim.
  burada vatan millet sakarya, bedelli askerlik herörö merörö yazanlar geceleri daha rahat 31 çeksin diye saatlerce nöbet tuttum.
  
  şehit verdik.
  gazimiz vardı.
  ölümden ziyade televizyonlarda altyazıda isminin şehit oldu diye geçmesinden korkuyorsun orada. pisi pisine hem de.
  
  terörist görüp ateş etmezdik, emir böyle. onlar bize iyi sallıyordu ama. kanas mermisinin sesi öyle siniyor ki hafızana annenin babanın sesini unutuyorsun.
  
  neyse iyi kötü bitirdik.. son 12 gün. teskereciler ktm'ye van'a gidecek. hepimiz siviliz. bizi sivil transitlere bindirdiler. transitteki adam açtı son ses kürtçe ve gerilla şarkıları dinletiyor. bi tane komutan yok. neyse silahların emniyetleri açtık, korkuyorsun haliyle. normal yoldan saparsa vurucaz şoförü diye içimizden geçiriyoruz. derken özel harekat helikopterlerini ve dağlardaki jöh'leri görünce rahatladık.
  
  van'a geldik.
  birinci derece terör bölgesinden geldik hem de. psikolojiler bozuk. hepimiz siviliz teskere tarihini bekliyoruz. orada bize hayvan muamelesi yapılıyor. tuvalet temizletmeler, koğuş yıkatmalar, yerli yersiz içtima ve mıntıkalar. bunlar şafak 3-5 derken herkesin zoruna gider.
  
  koğuşlarda değil gece dışarda gazete kağıtlarının üzerinde yattık 10 gün. vatan borcu ödüyoruz güya. birliği arayıp komutana söylüyoruz "oğlum sıkın dişinizi" diyor. daha telefonlara bakmıyor.
  
  şimdi ben bunca şey yaşadım bir başkası neden yaşasın?
  tuvalete sıçmaya elinde taşla girip o taşla götünü silen adamla nöbet tutunca vatanı korumuş oluyorsun yani sevgili suser?
  
  askerlik basmakalıp düşüncelerle oluşturulmuş bir tabu. aslanın kediye boğulduğu yer denir. aynen öyle..
  
  imkanı olan/olmayan herkes bedelli yapar umarım. olan versin olmayan kredi çeksin ama hayatının en güzel zamanlarını o botlarla geçirmesin.
  
  anekdot: askerliği yapanlar bilir en meşhur söz "en iyi askerliğin amına koyayım"dır.
  
  e: kedinin aslana değil, aslanın kediye boğulduğu yerdir.
• insanların hayat şartlarını bilmeden atıp tutan denyoların eleştirdiği uygulama.
  
  babam vefat etti, annemle ve zihinsel engelli kardeşimle birlikte yaşıyorum. kardeşim yemek ve tuvalet dahil bütün ihtiyaçlarında bize muhtaç. daha doğrusu anneme. ben işe gittiğimde kardeşimin her türlü ihtiyacını o karşılıyor, ben de alışveriş, fatura ödeme vs gibi dışarıda halledilmesi gereken işleri yapıyorum. annem ancak ben kardeşime göz kulak olduğum zamanlarda dışarı çıkabiliyor. ben olmasam bakkaldan ekmek alıp gelmeye fırsat bulamayacak; çünkü evde bıraktığı zihinsel engelli çocuğun kendisine zarar vermesinden korkuyor. ben 2-3 günlüğüne mecburi olarak şehir dışına çıktığım zamanlarda eve erzak yığıyorum ki kadın dışarı gidip bir şeyler almak zorunda kalmasın.
  
  şimdi hal böyleyken ben ailemi nasıl bırakıp da aylarca askerde kalayım? akraba vs demeyin, kim aylar boyunca benim ailemle ilgilenir? herkesin kendi işi gücü çocuğu var. bu durumda benim bedelli askerlik dışında askerlik yükümlülüğünü yerine getirmem için bir seçeneğim yok. böyle bir sorumluluğum olduğunu bilmeyen dallamalar da bana "parası olan askerden kaçıyor" diye delikanlılık edebiyatı yapıyor. şu anda doktoraya devam ettiğim için zaten tecilim var ve bedelli askerlik çıkar çıkmaz da büyük ihtimalle yaşım tutacağı için gidip gönül rahatlığıyla bu uygulamadan yararlanmayı düşünüyorum. zira benim o erkeklik edebiyatı yapanların altına giremeyeceği çok daha büyük sorumluluklarım mevcut.
  
  edit: arkadaşlar dünden beri bu konuda belki 50 yazardan mesaj aldım. "sen onları takma bildiğini yap" diyen oldu, kardeşimin durumundan ötürü iyi dileklerini belirtenler oldu, hatta "istanbul civarındaysan yardıma ihtiyacın olduğunda söyle kardeşin için gelirim" diyen bile oldu! hepiniz çok sağolun, hala bilmediğim yerlerde tanımadığım güzel insanlar olduğunu görmek sevindirici.
• bedelli askerlik vatan hainliğidir. ben gidip askerliğimi yaptıysam herkes yapacak arkadaş. istemiyorsan 30 bin verip bedelli yapacağına 10bin ver cinsiyetini değiştir hem 20 bin liran cebinde kalsın hem de kim adam bilelim!!
  
  şaka lan şaka. ömrünün en güzel çağında gidip amele gibi izmarit mi toplayacan?
• 30 bin lirayi verdikten sonra, tsk'nin böyle bir ajanda olsun, şapka olsun, tsk anahtarligi ya da ne bileyim işte model uçak falan vermesini beklerim ben.. sonuçta para veriyorsun arkadaş.. anı kalsın tsk'dan nacizane bir şekilde.. 30bin lirayi verdik hala eşantiyon peşindeyiz anasini satiim.
  "marslarimiz" cdsi de olabilir..
• kasım celbine kadar netleşmesini beklediğim, ona göre karar vereceğim askerlik çeşidi.
  
  vatanseverlikten, milliyetçilikten falan bahseden bazı insanlar var. çıksa da yine askerliğe gideceğini beyan eden insanlar, elinde olsa tekrar gidecek gözleme sever cahiller. eşimin babası asker olduğu için soğuk bakıyorlar ailecek bu olaya, hatta eşimin de istemeden etkilendiğinin farkındayım bu fikirlerle, kendi ağzından bedelli lafı çıkmıyor bile çünkü. bunu, bu konunun hiçbir zaman açılmamasından ve açıldığında hemen kapanmasından anlıyorum, genelde istenmeyen şeylerde öyle oluyor. neyse ne amk.
  
  şöyle bir durum söz konusu, 27 yaşında ve evli bir insanım. o insanların çok şaşırarak anlattıkları kötü yemek, koğuş hayatı vb. tarzı olaylara liseden az biraz alışığım. sorun şu ki, bu yaşa kadar kaçmış bir insan, artık ne lisedeki durumu ne de onun daha travmatik üst düzey versiyonlarını sergileyebilecek askerlik anılarını kaldırmak zorunda değil.
  
  - 40 kişinin yaşadığı ve bunların çoğunun cahil olduğu, evet düpedüz cahil olduğu bir koğuşta, cüzdanını boynuna asarak uyumanın,
  
  - osuruk, ayak, ter kokusu eşliğinde uyuyup uyanmanın,
  
  - senden daha önce sadece o kapıdan giriş yaptığı için, üst devren olduğu için, türlü türlü işkencelere (mecazi anlamda), anlamsız diyaloglara ve emirlere maruz kalmanın,
  
  - sabahın köründe kalkıp kendi içmediğin izmaritleri toplamanın, yaprakları falan süpürmenin,
  
  - bir tane embesil yüzünden izninizin iptal olup karınızın ve belki de çocuğunuzun yüzünü görmenizin engellenmesinin,
  
  - birlikteki kendini bilmez egosu tavan yapmış komutanın, dışarıda görsen yüzüne bile bakmayacağın yüzbaşıların, kendilerinde seni azarlayıp aşağılayabilecek hakkı bulmasının,
  
  - leş gibi kokup duş alamamanın,
  
  - oradan döndüğünüzde artık bambaşka bir insan olma ihtimalinizin mantığını bana kimse açıklayamaz.
  
  askerde delirip karıncalarla konuşmaya başlayan adamlar var lan. kendi arkadaşı tarafından atış taliminde veya silah temizlerken vurulup sakat kalan adamlar var. sadece orada size attırdıkları 5 tane kurşunla vatansever olunmuyor küçük türkeşler, madem vatana millete hayırlı adam olmak istiyordun diplomat olsaydın, askeriyeye girseydin lisede amk.
  
  adam nöbet tutmayı milliyetçilik sanıyor ve bunu burada gözü kapalı savunabiliyor.
  
  2014 senin neyine!
• askerden önce karşı olduğum ama askerden sonra tamamen desteklediğim askerlik tipi.
  
  askerliğimi kısa dönem olarak, iskenderun'da yaptım 5 sene önce...
  
  bir gün güneşin altında 45 derece sıcağın altında eğitim yapıyorduk.
  benden 5 yaş küçük 2 astsubay, başımıza 1 usta asker dikip eğitim! verdirirken kendileri gölgeye sandalye çektiler.
  
  10-15 dakika sonra, fizik öğretmeni olan balıkesrili bir arkadaşı çağırdı bu 2 velet astsubaylar.
  bir soğuk su, 2 dondurma ısmarladılar.
  koşa koşa gitti bizim arkadaş.
  45 derece sıcakta, güneşin altında hiç durmadan, tam 2 saat su molası bile vermeden eğitim alırken!
  bu 2 yeni yetme astsubayımız, karşımızda dondurmalarını yiyerek, buz gibi sularını içtiler, gölgede oturup şakalaşarak..
  
  işte tam da bu yüzden dostlar, vatan sevgisi bir yana, böyle insanlıktan nasibini almamış adamları görmemek için bile yapılır bedelli askerlik.
• ehehehe hastası olduğum başlık. parayı veren düdüğü çalmasın diye karşı çıkıyorlar. bak güzel kardeşim sana bizzat yaşadığım olay;
  
  çorlu topçu alayı, karargah bölüğünde 331. kısa dönem askerlik yaptım. askerliğe land rover'ı ile bir çocuk geldi. o land'da 5 ay askeriyenin otoparkında durdu bu arada, neyse konumuza dönelim, biz rap rap, yat kalk yaparken bu çocuğa terlik istirahati verdiler (koğuşta gazete dergi okudu), acemilik sonrası çocuğu çavuş yapıp nizamiye kapısına verdiler (terlik olayı bu arada devam ediyor ama sıkılınca spor ayakkabı giyiyordu) orada takılıyor, kapıya pizza filan söylüyordu çocuk. ondan sonra bu alayın (hava resimlerinde de görülür) bir yolu vardır meşhur (5km), oraya asfalt dökülmesine önayak oldu bunun babası ve o asfalt işinden sonra çocuk son iki ay filan canı sıkılınca gece land'ı ile tur atmaya, haftasonları dışarda izinli olmaya, haftaiçi sıkılırsa şöyle bir sinemaya uzayıp geldi.
  
  bu arada ben günde 16 saati bulan (adam yoktu) nöbetler tutuyordum.
  
  o yüzden gelip burada zengin fakir goy goyu yapmayın, rica edecem. yeterli paran varsa, bırak düdüğü çalmayı, adam tutar, senin için çaldırırsın bile.
  
  askerliğim sırasında, bu işi yapmaktan çok keyif alan adam da tanıdım, benim gibi nötr olan (şantiyede çalışmış biri olarak pek bir fark göremedim), hiç mutlu olmayan da tanıdım. bırakın da şu mutlu olmayacakların bir kısmı en azından mutlu olsun.
• kendi bedelli askerlik serüvenimi anlatarak kimilerine umut olurum belki diye yazıyorum bu yazıyı. dikkat etmeniz gereken şey şu ki ara sıra ironiler olacaktır. bu yüzden okuduğunuzu doğru anladığınızdan emin olun.
  ben 30una merdiven dayamış biri olsam da ailemin en küçük bireyiyim. abim var 44 yaşında. 93 95 yılları arasında yaptı askerliğini. 18 ay. eğirdir dağ komando okulundan çıkıp haritada yerini bilmediğim yerlerden telefon edermiş. biz ankarada diye biliyoruz ama meğer adam türkiyenin doğusunda birçok yere gitmiş gelmiş operasyon nedeniyle. abim 95 gibi geldi askerden çok şükür. yalnız eski abim değildi. agresif, her şeye parlayan, eksi sözlük bi siki begenmeme tayfasının sofrasından kalkmış gibi bi hale büründü.
  ben 8 yaşına kadar çiroz gibi bi çocuktum. abim askere gitti, dağıtıma geldi başladı benim yememle dalga geçmeye. böyle yiyerek sen adam olamazsın filan diyor. ağır geliyor bana da. çocuğum ama serde erkeğiz ya...
  neyse efendim bu adam beni diliyle, sarsılmaz komando iradesiyle obez yaptı. bunlar olurken benim bi boktan haberim yok ama. ara sıra abime kızıyorum filan ama etle tırnak gibiyiz çabuk unutuyorum. bu arada benim üniversite bitti. gittim şubeye dediler obezsin seneye kilo ver tekrar gel. ertesi sene 5 kilo daha alıp gittim vay arkadaş der gibi bakan tabip albay seneye gel bi daha dedi. en son bu sene gittim tabii bi 5 kilo daha alarak. bu sefer öyle kolay git filan demediler. 2 hafta askeri hastanede staj yaptırdılar resmen. son gün abimle gittik. bana raporumu verdiler. seferde ya da barışta elverişli değildir. çürük de demiyor adamlar çok nazikler artık. çıktım dışarı elimde rapor baş parmaklar kırmızı. 30 senelik abimin yüzünde daha önce hiç görmediğim bi gülümsemeyle karşılaştım. çok şükür kurtuldun dedi. ama öyle bir şekilde söylüyor ki adam pamuk gibi oldu bi anda.
  sonuç olarak abim eski bir splinter ustası gibi tam 20 sene emek verdi ve kendi kazanamadigi savaşını benimle kazandı. bunun için 20 sene verilen emek bir kenara obez olmak için harcanılan para bu bedeli ödemiştir sanırım devlete. sikimsonik bir aygıt olan devlet 21. yyda hala vatandaşını sikilecek enayi gibi görmekte ve biz cürmümüz kadar bir savaş verebilmekteyiz.
  askeri hastanenin bahçesinde pamuk gibi olan adam hastane dışına çıkar çıkmaz hulka dönüştü tabii. 2 aydır yoğun diyet ve egzesizle yine iflahımı kesiyor. 2 ayda 14 kilo verdirilir mi lan... hiç acımıyor :)
• gitmicem gitmicem
  canım değil mi gitmicem
  kuruyup gitsede gitmicem
  inat değil mi gitmicem
  ıh ıhh gitmicem