hesabın var mı? giriş yap

  • şimdi efenim fıkramız şöyle...
    3 işletmeciyle 3 mühendis aynı trenle istanbuldan ankaraya gidiyorlarmış.. 3 işletmecinin hepsi kendileri için birer bilet almalarına rağmen mühendislerin sadece 1 bilet aldıklarını görmüşler.. doğal olarak şaşırmışlar ve trene binmişler.. zaman ilerlemiş kondüktör bilet kontrole gelince bunu gören mühendislerin üçü birden tuvalete girmişler.. kondüktör kapıyı çaldığında birisi elindeki bileti kondüktöre uzatmış ve böylece 3 kişi tek biletle yolculuklarını tamamlamışlar.. bunun üzerine dönüşte işletmeciler topluca 1 bilet almışlar fakat mühendisler hiç bilet almamış.. işletmeciler tekrar hayrete düşmüşler.. yolculuk sırasında kondüktörün geldiğini gören işletmeciler topluca tuvalete girmişler.. mühendislerden biri hemen gidip tuvaletin kapısını çalıp işletmecilerin biletini almış ve mühendisler diğer tuvalete girmişler ve bu fıkra da böylece bitmiş.. :)

  • genç nüfusu bu kadar fazla olan bir ülkede faturanın, ekonomik kabızlık ve işsizliğin faturasının dönüp dolaşıp emekliye çıkması da efsane bir durum. ne yapak uyutak mı yaşlıları yeşilada emmi. kulak arkamızı mı istersin yaşlı kıyımını mı de hele, söyle.

  • ilk entry’de sayılan yerlerin ortak özelliği ulaşımı nispeten kolay yerler olması. çeşme’den örnek verirsek ülkenin en büyük havalimanlarından birine 45dk mesafede ve şehire 6 şeritli otobanla bağlanmış.

    önümüzdeki 6 ay içerisinde istanbul-izmir otobanın biteceğini de düşünürsek izmir yarımadası üzerinde otoban bağlantısı olan sığacık, urla, karaburun gibi yerlerin ünlenmesi kaçınılmaz.

  • askerde bizim arkadas sunguyu kaybetmis, depocuyu falan baglamis, idare et demis, carsiya cikmis ertesi gun nereden bulduysa almis bi tane bicak gelmis, depoya koymus, obur gun bulunmus, depoda fazla var, yine gerilim. sonra alip cekmecede sakladilar aylarca:) kaybetsen dert bulsan dert

  • kırmızı kart gösterirken bir yandan da sol eliyle dışarıyı işaret etmesiyle "benim taşaklar dökme demir" demiştir.

  • buradan biraz çalışıp plakçılara falan gittiğinizde artistlik yapmanız mümkün olabiliyor. "bu o albümün limited ed. kırmızı plak versiyonu mu yoksa 180 gr. remastered hali mi?" diye sorduğunuzda, kafasına göre ve ismine göre fiyatlandırma yapmış abimiz afallıyor. bir alıcı olarak kolay lokma olmadığınızı belirtmek için harika bir yol.

    onun haricinde ülkemizde satılan, kapak kondisyonu max. vg+, plak kond. max. nm olan eski ve ülkemizde 50tl'den çakılmaya başlayan plakların bu sitede 3-5 dolar civarı bir bedel artı bir o kadar kargo parasıyla alınabildiğini görünce hiç plakçılara falan gitmeyip sürekli burada takılmaya başlıyorsunuz.

    amerikan kargo fiyatları geçtiğimiz sene içinde coşmamış olsa amerikadan falan çok hoş plaklar düşebiliyor. ama şu durumda 20 dolar ve üstü kargo fiyatlarına bakıp iç geçiriyoruz genel olarak.

    avrupa bazında plak merkezleri de almanya, yunanistan, ingiltere ve hollanda. avrupada da eu ülkesi olmamamız bel büküyor. amk sınırların.

  • amed kürtçe değildir. bizansın diyarbakır şehrine verdiği isim olan amida'dan gelmektedir. diyarbakır ise diyar-ı bekr'den türemiştir. buraya yerleşen arap kabilesi bekrler sebebiyle doğu halkları bu şehre diyarbekir derler.

    bazı lümpenlerin farklılıklarını belirtmek için ne yapacaklarını şaşırdıklarından dolayı, tıpkı pekaka-pekeke, nevruz-newroz gibi kendilerine sahte sembol üretmek isteyen andavallılar, cumhuriyet zamanı, ismi diyarbakır olarak değişen şehre önce diyarbekir demek için diretmişler, bu ismin tarihçesi de kürt milliyetçilerini rahatsız ettiği için (öyle arap marap ters işler bunlar) bizansın kullandığı ismi tarihin tozlu yapraklarından çıkartıp kendilerine sembol olarak seçmişlerdir.

    kürt halkı da dahil olmak üzere bölgenin yerel halkı hiçbir zaman şehri amida olarak bilmemiştir. kaldı ki, diyarbakırı hint-aryan kavmi olan kürtler değil sami kökenli kavimler kurmuştur. kürtlerin iran üstünden buraya göçmeleri çok sonraya denk gelir. eee, peki neden o zaman ?

    küçük bir tüyo amida'nın kökeni neyse pkk'nın kökeni de orasıdır. işte o yüzden !

  • yedi sekiz yaşlarındayken o zamanlar bıçkın bir ergen olan halamın oğlunun dandirik teybinden tekrar tekrar ibrahim tatlıses'in seni yakacaklar şarkısını dinleyip hüzünlenirdim, gözlerime yaşlar dolardı. " seni yakacaklar benim yerime, seni tanrı bile affetmeyecek". kimi yakacaklar ulan, kimi affetmeyecekler? oyuncak tavşanını mı? daha adam gibi kıçımı yıkayamıyordum o yaşta afedersiniz, bu ne hüzün, bu ne melankoli?