hesabın var mı? giriş yap

  • kalecilerin topu ellerinde sanırım en fazla 6 saniye tutma kuralı var.

    ben bu kuralı beğenmiyorum çünkü kaleciler 14-15 saniye elinde tutuyorlar topu kimse de uyarıda dahi bulunmuyor.

    kaldırın abi bu kuralı zaten uygulamıyorsunuz.

  • sahiplerinden birinin adından ötürü, hope elması diye tanınır. 119,5 kıratlık bu eşi az bulunur elması, 1642'de jean tavernier adında bir fransız gezgini avrupa'ya getirmiştir. elması hindistan'da bir buda heykelinin gözünden koparmıştı. bir hintli rahip, bu davranışının kendisine uğursuzluk getireceğini söyledi. gerçekten de uğursuzluklar birbirini kovaladı; tavernier, elması fransa kralı xiv. louis'e satmıştı. aradan bir yıl geçmeden, tavernier'i ispanya'da köpekler parçaladı. fransa kralı xvi. louis ise elması karısı marie antoinette'e armağan etmişti. onun da başına gelmeyen kalmadı.

    1830'da daniel eliasadında bir ingiliz, elması 200.000 liraya banker hope'a sattı. hope. elması aldıktan kısa bir süre sonra, iflas etti. daha sonra, çıldırarak öldü. kanitovsky adında bir rus prensi, bu söylentilere inanmayıp elması satın aldı, gözdelerinden soylu bir kadına armağan etti. çok geçmeden, kadını bir başka dostu bıçakla öldürdü. elmasın yeni sahibi yunanlı simon monkaricies'ti. açıkgöz adam, elması çok yüksek bir fiyatla, sultan abdülhamit 'e sattıysa da, az sonra karısı, oğlu ile birlikte bir kazaya kurban gitti. abdülhamit'in sonunu da bilirsiniz.

    böylece uğursuzluklar zinciri sürüp gitti. devrin tanınmış kadınları bu elması takmak için birbirleriyle yarış ettiler, birçoğunun başına hiç umulmadık felâketler geldi. son olarak mavi elmas'ı yunanlı armatör onasis'in karısı tina almıştı. ancak, o da hiç umulmadık bir zamanda, çok sevdiği kocasından ayrılmak zorunda kaldı. uğursuz elmas şimdi amerika'da bir müzededir.

  • 2 yıl oldu. 730 gün boyunca her aklıma geldiğinde gözlerim sulandı, burnumun kemiği sızladı. her sıkıldığımda, güzel olan şeyi paylaşmak istediğimde, anneler gününde, doğumgününde, doğumgünümde başkalarının önemli günlerinde senden telefon bekledim. bazı akşamlar rüyama girdiğinde dünyanın en mutlu insanı oldum.

    önemli toplantılarıma hayır duanı almadan girmeye hala alışamadım. tıpkı kandillerde evin telefonunu çevirdiğimde babamın sesini duymaya alışamadığım gibi. karadeniz’e bilet almaya elim bile varmıyor, seni büyüdüğüm evin kapısında görmek istiyorum çünkü hala. soğuk bir mermerle çevrili bir toprak parçasında değil.

    o çok sevdiğim ıspanaklı börekler senin elinden olmayınca birer kor parçasına dönüşüyor. ipek eşarplar bile canımı acıtan birer nesneye dönüştü . “annem beğenir” diyerek alamayacağımı biliyorum artık hayatım boyunca.
    bendeki sarı kafalı , çırpı bacaklı çocuk seninle beraber toprağa girdi.üstünden iki sene geçti acın küllenmedi , küllenmeyecek.

    seni hala çok seviyorum.

  • bu çocuk bir de yaratıcı(!) bir bakkal amcayla eşleşirse fantastik sonuçlar elde edilebilir.

    usta: aslan, kap gel bakalım bir ufak yoğurt!

    ***

    çırak: ufak nohut var mı?
    bakkal: ufak nohut mu? leblebidir o oğlum; ufak nohut diye bir şey olmaz.
    çırak: tamam. leblebi olsun.
    bakkal: ama leblebimiz biraz bayat şimdi. ben sana şam fıstığı vereyim, taze taze.

    ***

    usta: ???!!!

  • - neden enerji bakanlığına başvurdunuz, enerjiye özel bir ilginiz mi vardı, yoksa...
    - hayır ilanda belirtilen özelliklere uyduğum için başvurdum (enerjiye özel bir ilgim vardı, her gün ballı ceviz, mesir macunu ve snickers yiyip red bull içiyorum anasını satim. makul bir insanın enerjiye neden ve nasıl bir ilgisi olabilir?)