yenilgi günlüğü

• çoğullayınca (bkz: yenilgiler tarihi)...
• "...
  öyle sanıyorum her şey biter
  bir doğurgan hücre ve
  bir yanlışlık daima kalır.
  ..."^*
• her güne dair günlükleri üstüste koysak bile, galip gelebildiğimiz günlerin azlığı dikkat çekicidir.hatta bu galip gelinen günlerde bile, elimizde avucumuzda kalan kısa kısa anların toplamından ibarettir galibiyet.bir saniye için, iki saniye için , üç saniye, ve saire....
  
  kısa süreli ve şiddetli depremin yarattığı..
  hayatı değiştiren bir haberin gelişi..
  ölümün aniliği.. demek ki;
  
  an'da acı vardır, gün de ve ay da ise kasvet.acı kasvetin içinde yoğurulur.
  
  an'da mutluluk vardır.gün de ve ay da ise huzur.mutluluk huzurun içine usulca sokulur.
  
  ya da kuyruk sokumudur.
• "...
  ipne federasyon
  orospu çocuğu hakemler
  ..."
• "...
  hakem
  ah o hakem...
  hakem götümüzü yedi evin ana
  ...
  "
• tamamini el emegimle asagiya aktardigim mükemmel siir:
  
  pazartesi
  
  "benim adimi bagisla
  . . . . . . . . .
  
  "sabah uyandirildiginda pazartesiydi
  bunu iyice bildi, agzi çirisli
  yersiz, ürkek, yeni yaratilmis gibi
  coskun bir göke uyumsuz ama kararli
  durmaya, direnmeye ask olmaya sanki
  elleri ve beyni hemen çaliskan kesildi
  sonra birden bir isik bir isik bir isik
  
  hazir bir biçimlenmeyi aldi geldi
  çünkü -anlar gibiydim- biraz yenildi
  hemen bir coskuya gidiverir aliskanligi
  oturur tiras olur, ekmek kizartip yer
  kolunda sonsuz bir güç, elinde hüner
  olagan saniverir doyumsuz karanligi
  inanirim böyle baslar bütün pazartesiler.
  
  yenilmenin tohumunu tasir her pazartesi
  çünkü yoktur daglarin ve yaratilisin öncesi
  insan uzatir ellerini bir perdeyi çeker
  
  ve pazarsizlik kisiyi saskin eder
  siner bugular gibi düsüncemize
  her seyin en haklisi en incesi
  
  beklemek bir tepenin mutlulugunu
  bir acinin yakip geçmesini beklemek..."
  
  karanlik!
  aldim kocaman yapraklari yatagima getirdim
  bir çesit zina gibi yaratilisla
  ki ben kocaman baliklar tuttum, sonra biraktim
  aksamlari ise biraktigim sorumsuzluk adina
  
  benim adimi bagisla
  ben iklimler cografyasinin ta kendisi
  sanirim suyum baskalarinca isitilir
  pazartesi.
  
  kendimi bir yillarin içine kapadim
  kendimi koyverdim bir sulara
  çok öldüm çok dirildim anlamadim
  kendimi kendi akrostisime adadim
  kendimi gerekçesiz oralara buralara
  
  karanligi düsündüm, kimler yapardi onu
  karanlik bir simge degildir, bir yasama
  durmadan bagiririm ona, bagiririm
  ölümü ve gömülmeyi ayirdetmem ama.
  aldim pazartesi aksami bir okka sucuk
  öncesiz ve beceriksiz geldim odama
  
  seni en sona sakladim alçakgönüllü isik
  hizini hiç kessmeden avadanliklarimi bileyen
  geliyorum. bana hazirlanan her seye hazirim
  ki bu hazirligina katildigim sularin en güzelcesi
  . . . . . . .
  
  çaldim kapiyi açtilar. odama
  kravatimi çikardim
  gökleri yadirgamadim
  güleryüzlü ama yeni
  çünkü ortada ben vardim.
  
  salı
  
  birden karismis gördüm. -karismis oldugunu gördüm-
  otobüs duraklariyla reklam levhalarinin
  tutundugum bir sarmasik degildi
  bir kayisti otobüste
  
  güdümlü bir sagnak saat besleri beklerdi
  yaz kis herkesin elleri suda
  dizlerime tutunup kalktim.
  bir ses degismesinin en güzeli vardi göklerde
  dizlerime tutunup dizlerime
  attim pazartesi aliskanligini
  bir vurgunum, ve aski
  yeni yeni taniniyordu sularin göke
  birden karismis oldugunu gördüm, bildim
  kadin ve erkegin, emekle evrak çantasinin
  bir yari karanlikta
  
  . . . . . .
  
  vakit aksamdi. ikinci gün
  vakit aksamdi.
  birden bazi yerlerde isiklar yandi
  ayrildim.
  eve döndüm
  evi buldum.
  
  çarsamba
  
  aslinda buydu beni gelistiren
  lut gölünün ve karanlik resimlerin karsisinda
  ordan uzayip geldikçe kararan resimlerin karsisinda
  her gün seslendigimiz isimlerin karsisinda
  (sinek kovalayan bir berber çiragi gibi
  bütün isi gücü sinek kovalamak olan
  ustasindan sinen ve sinek kovalayan.)
  birden perdeleri açan bir sevgisizlik
  sasilacak bir balik iriliginde
  bu temmuz nasil olsa birkaç yil sürer
  aksamlari ve sabahlari birtakim iliskilere degistiren
  yani birbasina kalmanin mutsuzlugunu.
  
  istesem ne olur kurtulmayi
  -serin degil ki bildigim sokaklar, sinekli-
  renkli camlar gecesinden, keten ter mendilinden
  uzayip gelen resimlerin karanligindan
  ve rumeli beylerbeyinden
  ve taksitle satislardan
  kurtulmak.
  kurtulmak!
  bir sonsuz kelime
  bilmedigim bir eski zaman dilinden
  bir güzel ask ölümü belki
  
  hiçbir seye hazirlikli degildik
  oyunlar oynandi, gökler kapandi, yenildik
  ama sehirlere koyverdiler bir menekseyi
  bir menekseyi
  o zaman basindan sezdik yenilgiyi
  
  o zaman sehre çiktim bir elimde firça
  bir elimde sineklik
  öbüründe bir sinema bileti
  kim varsa gelsin artik yeniden oynayalim
  hizim bir araba dolusu ask gibidir
  gölün rengiyle asfalti karistirip
  kizim, ne varsa hep yeniden boyayalim.
  
  aslinda buydu beni gelistiren, asksizlik!..
  asksizlik büyütür beni
  yeni bir aska dogru ve
  öyle saniyorum ancak birkaç yil sürer
  insanin sebepli umutsuzlugu
  
  . . . . . . .
  
  üçüncü gün. yorgun
  ev aklimda. gitmeyi unuttum
  
  persembe
  
  uygundur uçaklarin uçtugu bugün
  sonsuz bir karmasanin üstünden
  iplere asili çocuk bezlerinin
  iplere asili kadin külotlarinin
  isçi tulumlarinin
  üstünden
  ciliz çocuklara havalardan ögütler atarak
  ve 60 bin ile 70 bin arasinda bir sayida
  ölümler artarak
  uygundur
  yersiz bir hamaratlik, bir görev duygusu
  bir sari lale kadar makbulse
  aksamüstü bir kadina sunulan
  uygundur uçaklarin uçtugu.
  uçsunlar.
  
  çaresizlik degil yenilgi. (sonradan övülecek)
  herkesin içinde yürekle bulustugu bir yerdi
  ben masami topladim, saatimi kurdum
  (tanrim, saatim olmasaydi ne olurdum?)
  biraz sevinç ve alacalik
  karsiya geçmek için tam 39 yil bekledim
  arabalar, otobüsler, bisikletler, beygirler
  soluk soluga geçiyorlardi
  geçsinler
  (domatesler yaslandi elimde)
  
  o zaman sanilir ki bir olumsuzluk aksamini seçtik
  birazk kolay sanilan, biraz alimli, biraz parlayan
  baktikça içinde siselerin ve kirginliklarin kimildadigi
  kislalarin ve karakollarin kimildadigi.
  polisin bandosunu alkisladik caddelerde
  çiçek falan satin aldik
  durduk ve yenilgiden umutlandik
  baskalari baska seyleri seçtiler
  seçsinler
  
  öyle saniyorum her sey biter
  bir dogurgan hücre ve
  bir yanlislik daima kalir.
  
  yer, kuru toprak. sonra yeserdik
  çarsamba günü sanki her seyimiz tamdi
  motorlar sirenler gidip gelisler
  koydugunu koydugun yerde buluslar
  belki güzel bir takim seyler
  ama artik vakit aksamdi.
  uygundur uçaklarin uçtugu artik
  uçsunlar.
  
  . . . . . . .
  
  geldim. oturmadim. çiçekleri suladim
  bir onlar kalsin dedim aksami begendim
  -bir günlük yanilmayla evi buldum-
  persembe.
  bir uzun ses bekledim. oturmadim
  berberlerle ve matematikçilerle
  uçak homurtulariyla
  oturmadim…
  
  sabahi bekledim. cumayi.
  
  cuma
  
  ne söylenebilir! tam çagiydi, olagandik
  sabahlarda süzgündük, ancak aksamlarda vardik
  herkes bir yüzdü, bir yanilmadan. toplandilar
  orada biz de vardik.
  
  ne söylenebilir! her sey düzeliyor sandik
  odalarda çok genis alanlarda dardik
  hiçbir seye yeterince inanilmadan. toplandilar
  orada biz de vardik.
  
  ne söylenebilir! tam çagiydi. belki aldandik
  otlarla yeserdik, güllerle sarardik.
  bir uykudan doyarak uyanilmadan. toplandilar
  orada biz de vardik.
  
  ben sokaklari severim. deniz boyunda
  her sey bir eskidir. ellerim acir onlari tasimaktan
  ben sözümona sokaklari severim deniz boyunda
  oysa ensem ve sakaklarim döküldü kasimaktan
  bir genelgeyim, gündüm ve gecem bir
  bir ani bile degilim eski olmaktan.
  
  gücüm tazelenmedi, suratim eski. yirtik.
  her seyleri biraktim, genis kiyilara dadandim.
  ask diye geceleri çözümledim. aldandim.
  hep tozlari silkeledim üstümden. hep
  bir pantolon için dört kere sehre indim
  bayramlara hazirlandim. sadece hazirlandim.
  
  ne söylenebilir! tam çagiydi. oyalandik
  suyun, atesin, havanin topragin çaliskanligina daldik.
  bir aciya kahramanca katlanilmadan. toplandilar
  orada biz de vardik.
  ve uzun uzadiya orada kaldik.
  
  cumartesi
  
  yarin pazar
  yarinki pazarlarin sessizligi…
  
  pazartesi
  
  kanatir akisini akarsularin çiplak simdiki
  basarilmamis bir geçmisten arta kalan saskinlik
  simdiki çiplak. yari aydinlanmis bir duvardaki.
  bir yenilgiden çikarilmis bir deney. bir yaslilik
  solugunu agartirdi bir altin damlanin
  
  (bir alinti)
  “bir adam söylerdi
  bir kitaba konuydu
  hep böyle kalmasaydi
  hep böyle ne olurdu”
  
  karsimda bir harita, kahverengi ve mavi
  neresi baskasinin ve neresi benimki
  (özel)
  artik buldum herkesin çilginca sezdigi
  kiyisinda dolastigi yüksek çin duvarini
  artik herkesin belli belirsiz bezdigi
  artik kendim isitiyorum sularimi.
  
  karartilmis, yerlere vurulmus yenilgi, seni
  yeni bir tanri sayan soydandi o. seni,
  betondan ve çelikten
  pazartesi günleri bir mutlu gebelikten
  aksama sabaha uygulayan, seni
  seven, saygi duyan, yaslanan sana
  
  mermerden yanilan, pelikülden, insan onurundan
  mermere yenilen, peliküle, insan onuruna
  seçim sandiklarindan otuzüç dönülü plaklara
  yenile yenile saskin, simdiki çiplak
  bir yaslilik
  agartir solugunu bir altin damarinin
  yenile yenile saskin
  arta arta kendi diline aktardigi
  sikintisina. seni.
  o, bir yanilma sanildi, sabaha birakildi
  (sabaha kaldim)
  bir çerçeveyi ansiyordu, baktikça kimildayan…
  
  "kutsal yenilgi!.. simdiki.
  o'na bagimsizligini hatirlatiyorsun simdi
  her seye yeniden baslamanin
  kanattikça"
  
  turgut uyar
  büyük saat^*, yky, 2002 sf. 272-282
• “hayır hiç yenilmedik, çekildik yalnız
  ve şimdi olduğumuz yerde
  ve ayaktayız.”^*
• bir turgut uyar dehası.
  ağzı çirişli bırakır, düşleri serbest.
• öğlence arasında diş randevuna gitmeküçün dışarı çık. ayağa çarpan süpürgeliklerle sevimsizlik yarışına girebilecek kalibrede bir hava seni karşılasın. yağmur, rüzgâr, soğuk (bip). durağa yaklaşırken dandik şemşiyen ters dönsün. kırılsın (biip). otobüse bin. yağmurlugünlerdekiorezilotobüskokusu ve trafik seni karşılasın (biiip). istanbul'un en antipatik ilçelerinden şişli'nin o eşsiz ambiyansında in (biiiip). dişçinin zilini çal. kapıyı kimse açmasın (biiiiip). telefon et, iş telefonuna kimse bakmasın, cep telefonu kapalı olsun (biiiiiip). aşağı in. biraz zaman geçirmek için öğle yemeği ye. “belki bu arada dişçi de gelir” adında bir umutçuk besle. padişah sofrası denen mekâna git. bıldırcın menü'yü sipariş et. beklemeye başla. senden sonra gelen herkesin siparişi gelsin. sen sap gibi beklemeye devam et (biiiiiiip). dayanama, garsoniyere "nerde kaldı hocam bizim sipariş" diye kibarca çemkir. “bıldırcın mı? ohhoo o geç pişer” desin. yine bekle. en sonunda gelsin. güzel görünsün. ama yiyeme. etini kemiklerden ayırama. kuş kadar eti olsun. kuş kadar? aç kal. (biiiiiiiip). dişçiyi tekrar ara. tekrar cevap vermesin (biiiiiiiiiip). şemşiyesiz şemşiyesiz yürü. "güler yüzlü temiz şişli" sloganlarını gör. asabiyet yap (biiiiiiiiiiiiiiip). yağmur başlasın. ıslan (biiiiiiiiiiiiiiip). otobüsle dönebileceğin işyerine taksiyle gitmek zorunda kal. taksi parası cabası olsun (biiiiiiiiiiiiiiiiiiiiip). hepsi bir yana koklamaya kıyamadığın manolya gibi 1.5 saatin boşa gitsin (biiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiip). yağmura yenil. rüzgâra yenil. şemşiyene yenil. dişçiye yenil. bıldırcına yenil. kaybolan zamana yenil. şimdi tüm sinir sistemini yavaşça yere bırak. sakin gel güzelsin champ. derin nefes al. ve yardır: biiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiip.
• gündeste'nin esin kaynağı olabileceğini düşündüğüm turgut uyar şiiri.