real mode

• 80x86 cpu'larin default memory mapping modu.. bios falan bu modda initialize olur hatta eskiden dos gibi i$letim sistemleri direk bu modda cali$irdi.. adreslenebilen memory range 640k ile limitlidir.. ilkel bir segmentation sistemi wardir.. sonradan protected mode ile cali$an os'lar sayesinde unutulmu$ gitmi$tir.. win95'i "command prompt only" actiginizda bu modda cali$ir..
• ayni zamanda windows 3.x'in 8088 ve ustu cpu'larda cali$masini saglayan default modu.. 640k'da rahatlikla cali$abilmekte ve windows uygulamalari arasinda cooperative multitasking yapabilmekte idi bu $ekilde. win /r deyip ozellikle cali$tirilabilirdi.
  
  (bkz: standard mode) (bkz: enhanced mode)
• (bkz: 286larda protected mode)
• her segment 16'ya tam bölünen bir paragraph boundaryden başladigi icin, bir segment adresinin son 4 biti hep 0 olacaktir, bu sebeple, bu modda segment başlangic adresleri registerlara yazılmadan önce 0000 olan son 4 bit saga kaydirilarak tasarrufa gidilir.
• 64 kbytelık segmentlere ayrılmış bellek üzerinde iş görür..20 bit offset adresleme tekniğiyle 1 mb bellek adreslenebilen mod..bu da 0 ila fffff arası hexadecimale karşılık geliyor...
• bu modda çalışan bir şey yazmak için assembly kodunuzda 16 bitten geniş registerlara veya veri tiplerine referans yapmamanız gerekir. ayrıca bu moddan bir kere çıkarsanız bir daha bilgisayar kapanana kadar geri dönemezsiniz. :)
• intel x86 mikroişlemci mimarisinde, 16-bit'lik gerçek çalışma modu. memory protection'ın dolayısıyla sanal bellek^* mekanizmasının bulunmadığı bu modda, 16-bit'lik gerçek fiziksel bellek adresleri işlemci tarafından içsel olarak 4-bit sola shift edilerek, 20-bit'e genişletilir. bu sayede adreslenebilir maksimum hafıza alanı olan 1 mb'ye ulaşılmış olur. nitekim 80286 ile getirilen protected mode çalışma özelliği öncesinde, doğrudan real mode çalışan 8086 ve 80186 işlemciler 16-bit'lik data bus'a sahip olmalarına karşın, address bus genişlikleri 20-bit'tir. bu nedenle toplam adreslenebilir hafıza miktarı da 1 mb'dir. lakin, 8-bit'lik veri yoluna^* ve yine 20-bit'lik adres yoluna^* sahip intel 8088 işlemcileri kullanan ilk ibm pc'lerdeki tasarım kararında, 1 mb'lik adreslenebilir toplam hafıza alanı 64kb uzunluğunda 16 ardışık bellek bloğuna (bkz: segment) bölünmüş durumdaydı. bu ardışık bellek bloklarından üst adres alanındaki 6 blok (6 x 64kb = 384kb) sistem kaynaklarına (bios, video memory, memory mapped i/o) ayrılmışken, kalan 10 blok (10 x 64kb = 640kb) da kullanıcıya (user-space) ayrılmış durumdaydı (bkz: conventional memory). dolayısıyla dos sistemlerdeki 640kb kullanılabilir bellek hikayesi buradan gelmektedir. tabii bu durum tam bir vizyonsuzluk örneği olarak daha sonraları ibm ve microsoft'un elinde patladı^*, ayrı mevzu... bu kısıtlamanın ötesine geçebilmek için türlü taklalar da atılmıştır (bkz: himem.sys).
  
  nitekim, günümüzde sanal bellek mekanizması^*, sayfalama özelliği^* ve multitasking'i destekleyen modern işletim sistemlerinin de kullandığı protected mode'da çalışan x86 mimarili intel işlemciler, geriye uyumluluk bakımından hala real mode'u desteklemektedir. hatta mikroişlemci reset edildiğinde, default çalışma biçimi real mode'dur. boot aşamasında, işletim sistemi yüklenirken protected mode'a geçiş için işlemcinin özel bir kontrol yazmacı (bkz: cr0/@phreak) set edilerek, çalışma modu protected'a geçirilir. velhasıl, real mode çok primitif lakin harbici bir moddur. koruma moruma yok, bam bam bam...