an empty bliss beyond this world

• the caretaker'ın 2011 yılına ait, parçalarının isimlerinin de en az kendileri kadar pek bir şahane olduğu albümü.
• son zamanlarda dinledigim en iyi experimental jazz albümü.
  
  bir youtube yorumu herseyi özetlemeye yetebilir; "waiting room for the afterlife"
• dinlediğim zaman kendimi bana kalbi kırık bir milyoner gibi hissettiren the caretaker albümü.
• sessizliğe tercih edilebilecek kadar güzel, akıl denen yün yumağını yaşlı bir teyze ustalığı ve sabrıyla güzelce ören melodiler bütünü. belki de aradığınız huzuru, bugünlük burada bulacaksınızdır, kim bilebilir?
• hayatımda keşfettiğim en iyi şeylerden biri olabilir an empty bliss beyond this world albümü
  
  ingiliz müzisyen james leyland kirby'nin the caretaker adı altında, ikinci dünya savaşı öncesi ballroom jazz kayıtlarını retrofütüristik tarzda yeniden düzenlediği albüm, inanılmaz anlamlı bir hikayeye sahip.
  
  proje kaynağını 2010 yılında alzheimer ile ilgili yapılan bir araştırmadan alıyor. araştırma kısaca, alzheimer'lı hastaların gençliklerinde dinledikleri müziklerin onlara nerede dinlediklerini ve dinlerken yaşattığı hisleri hatırlamasını kolaylaştırdığı bilgisini içeriyor. müziğin hafızadaki anımsaması güç anı parçalarını birleştirme gücünden ilham alan albümde; cızırtılar, takılmalar ve şarkının aniden bitmesi gibi detaylar hafıza güçlüğü çeken bir kişinin tecrübelerine atıfta bulunuyor.
  
  diğer ayrıntılar için kaynak
  
  bu arada, youtube'daki yorumlar "bu müzik bana bir şey hissettiriyor ama adını koyamıyorum" dediğim her şeyi içeriyor neredeyse. müzik iyi, hissettirdikleri kendinden iyi. çok güzel çok...
  
  yorumlardan bazıları:
  
  - it's like a record that's been left playing at a party in a ballroom where everyone else has left years ago...
  
  - sounds like a dance party, but no one is dancing.
  
  - it's so familiar yet so distant, like when you confuse dreams with memories and memories with dreams.
  
  - it feels like an old bar but everytime you try to leave, you end up in a dublicate bar with the same people and conversations.
  
  - feels like going back to your childhood home only to realize everyone's gone and you are alone.