şeref bey stadı

• be$ikta$ taraftarinin cogunlugunun isminin degi$tirilmesini istedigi inonu stadi'na verilmesini uygun gordugu isim. mevcut yonetim bu istegi uygun gorurse be$ikta$ icin yillarini veren merhum seref bey'e hakettigi itibar gosterilmi$ olacaktir. 2007 yilinda faaliyete gececek fulya'daki plazaya suleyman seba ismini vermeyi du$unen yonetimin boyle bir adim atmasini cani gonulden arzuluyorum.
• gönüldeki inönü stadının ismidir.
  
  yönlen bebek.
• (bkz: o zaman tüm kupaları kaldırmasakta olur ki)
• a.doruk koç imzalı enfes bir yazı ile selam edilmiş mabedimizdir!
  
  şeref bey'den mektup var ;
  
  o zamanlar istanbul’da bu kadar insan yoktu. sokakların adımlarla geçilebildiği ve plaza ne demektir bilinmeyen zamanlardı.
  
  trafik keşmekeşi nedir bilmezdi insanlar. ülke ardarda gelen savaşların eşiğinden çıkmış ve yeni doğmuş bir bebek gibi emekleme aşamasındaydı. gündelik hayatı, hobi denen mereti ilk kez tanıyordu insanlar ve futbol maçlarına dahi son derece şık ve güzel geliniyordu.
  
  o zamanlar istanbul’da bu kadar stat da yoktu. tek tribünlü fenerbahçe stadı ve şeref stadı vardı. günler geçip takım ve maç sayısı arttıkça statlar ihtiyacı karşılamaz oldu. benim sahne alma sıram geliyordu artık, bilinmezlerde daha fazla duramazdım. doğdum…
  
  zor ve sancılı oldu doğumum, tıpkı her ananın evladını doğururken çektiği o kutsal acı gibi. planlandığı gibi olmadı yeryüzüne gelişim. gazhane tarafındaki tesislere dokunamadılar. sonra orayı yüksek bir taş duvarla kapattılar, artık yeryüzüne inebilirdim. hatta istanbul’un en güzel yerine konabilirdim. ayaklarımın altındaydı istanbul ve artık türk futbolunun yeni merkeziydim.
  
  1947 senesinin bir sonbaharında açtım kapılarımı cümle cihana ve cihan padişahı beşiktaş’a. yabancı bir takımla oynuyorlardı. seyirciler hep bir ağızdan beşiktaş’ı destekliyordu. o gün benim de her zerrem siyah beyazdı. sanki o gün karar vermiştim ömrümün sonuna dek beşiktaş’ın olmaya. hele gençten bir çocuk vardı, süleyman. ilk golü attığı vakit insanların öyle bir sevinci vardı ki görmeliydiniz. ben böyle mutlulukların yeni adresiydim.
  
  52 yılıydı, adımı değiştirdiler. siyasi imiş, öyle dediler. yeni adım mithatpaşa’ydı ama insanlar yine de yalnız bırakmıyorlardı beni. akın akın geliyorlardı sevdalısı oldukları renkleri görmeye. ben aşıkları buluşturuyordum. bu yüzden herkes beni sevdi. hatta herkes futbolu benimle sevdi. artık tüm maçlara neredeyse ev sahipliği yapıyordum. istanbul’un üç büyüğü de benim kucağımda oynadı maçlarını. en büyük yıldızlar benim çamurumla yıkandı. kimleri kimleri mutlu ettim, ya da üzdüm bir bilseniz. kimleri gördüm, kimleri taşıdım üzerimde. kimler ayak bastı harcıma keşke kelimeler yetse de dökebilsem. milli maçlar da dahil olmak üzere ne tarihi günlerin altında imzam var benim. belki şu vatanda türk bayrağı’nın santra öncesi en çok dalgalandığı yerim.
  
  yıllar ilerledikçe düzen de değişiyordu ve insanlar her yeni düzene ayak uydurmakta çok hızlıydılar. ismim 73’te yeniden eski şeklini aldı, ona da çabucak alıştılar. bir de artık her takım maçlarını burada oynamaya başlamıştı. derbi maçlarda da öyle bilet sınırı falan yoktu, isteyen gelebildiği kadar geliyordu. o dönemde tüm seyircileri tanıdım yakından, bana en yakın gelen ilk gözağrım beşiktaş’ın taraftarıydı. en görkemli yerim kapalı tribündü, gerçi hala da öyle derler. o kapalı tribüne hakim olmak için taraftarlar arasında bir güç gösterisi başladı. beşiktaşlılar mangal yürekli çocuklardı. hürriyet, şeref, bahattin, daha niceleri… verdikleri kavga sonucu aldılar kapalıyı, bir daha kimselere vermemecesine. artık onlar bana, ben onlara kavuşmuştum.
  
  15 yıl hüzünle geçtikten sonra 82’de şampiyon oldu beşiktaş. bu da çok önemliydi elbet ama daha da önemlisi benim bir sevgili bulmamdı. o sene beşiktaş semtinin gençleri bir grup kurdular kendi aralarında. adını çarşı esnafından, gücünü alın terinden alsın diye çarşı koydular adını. optik vardı, ayhan, cem, alen, cavit, “hacıbaba”, hasan, murat, niceleri… beşiktaş sevgisi çığ gibi büyürken ben o kapalının göbeğindeki yakışıklı çocuk çarşı’ya kaptırmıştım gönlümü.
  
  çok güzel günlerimiz, anılarımız oldu. o 15 senenin tadını çıkarırcasına seri şampiyonluklar gelmeye başladı. gencecik, fidan gibi beşiktaş çocuklarının eviydim artık. efsane kadro olarak tarihe geçecek isimler, mayalarında benim kokumu taşıdılar hep. o zamanın başkanı da yukarda bahsettiğim süleyman vardı ya, oydu işte. beşiktaş’ı çok mutlu ettik beraber, beşiktaş da bizi. metin’in fuleleri, takoz’un faulleri, feyyaz’ın golleri, ferdinand’ın estetik çalımları, mutlu’nun uzun taçları, sergen’in frikikleri, pascal’ın kapalıya koşması, ilhan’ın kartal kanatlarını açması hiç çıkmadı aklımdan. aşkımız devam ediyor, aşkımızı büyütenlerin sayısı ise artıyordu. milenyum dedikleri bir çağ kapıda bizi beklerken trilyoner dedikleri bir herif talip oldu bana. cevabı kapalı verdi, “inönü bizimdir, direkleri sizindir.”
  
  hepinize, gelmiş geçmiş her birinize minnet borçluyum çocuklar. bazı zaman öyle boynu bükük ayrıldınız ki, bir daha gelmeyeceğinizi bile düşündüm. ama siz her seferinde daha kalabalık, daha gür sesli, daha başı dik geldiniz. ne bana ne sevdaya hiç küsmediniz, beni yalnız bırakmadınız hiç. o zaman söylemedim ama şimdi söyleyeyim, ben de size çok kıyak geçtim aslında. mesela barcelona’yı 3-0 yendiğimiz maçta baba hakkı’yı, vedat’ı, sanlı’yı, yusuf’u kimseler görmeden ben aldım içeri. biz o maçı 11’e 11 oynamadık. o meşhur psg maçında herkese durması gereken yeri ben fısıldadım. liverpool maçında siz kan ter dökerken ben kıs kıs gülüyordum çünkü kalenin içine otobüs parketmiştim çaktırmadan, imkansızdı gol olması. her devirdiğimiz maçta vardır bir ali cengiz’im. feda olsun beşiktaş’a azizim.
  
  desibel rekoru kırdığınız günden beri kulağımda işitme kaybı var. beşiktaş taraftarı kavga ettiği gün kalbim teklemeye başladı, huzur vermiyor. o kadar maçı kaldırmak kolay değil, tansiyonum da var artık. doktorlar heyecan verici şeyleri yasakladı, fener maçlarında bile perhizdeyim artık. anladınız siz onu… kolonlarım çatladı, koltuklar eskidi, boyalar dökülmeye başladı. ben galiba ufaktan yaşlandım ey yoldaşlar. o çağa ayak uydurmakta bir numara olan insanoğlunun da istekleri değişti.
  
  eskisi kadar sağlam olmayınca insanlar da eskisi kadar güvenemiyor bana. ben siz üşürken oturduğunuz yerde sizi ısıtamıyorum da. üstünüzü örtemiyorum yağmur yağdığında ey yeni ve eski açık. halbuki şimdi stat battaniyeleri var. açılır kapanır oluyor, bir damla üşümüyorsunuz. maç seyrederken portakal suyu falan da dağıtamam size. dedik ya yaşlandık diye evlat… işte beni bu yüzden emekli etmek istiyorlar. oysa biz mutluyduk değil mi böyle? siz ıslansanız da yağmurla coşuyordunuz hatta besteniz bile vardı ya. siz ne kadar soğuk olsa da hava benimle ısınmıyor muydunuz söylesenize? en güvende hissettiğiniz yer benim yanım değil miydi? artık böyle diyorlar, beni yıkıyorlar. üstelik karanlıktan korkarım ben, birileri iyi geceler demeden uyuyamam. sizin o son dakikalarda gündoğdu var ya hani, o benim iyi geceler öpücüğümdü. o da mı gidiyor şimdi? hay allah.
  
  neyse yoldaşlar, lafı uzun ettim. aslında anlatmadıklarım anlattıklarımın yanında okyanustur. neler götürüyorum kendimle bir bilseniz. anlattığım kadarını yazmasını bir arkadaşınızdan istedim. o da en mutlu günlerini benimleyken yaşamış, öyle söyledi. ben de madem öyle, borcunu öde dedim. bu da benim size ayrılırken hediyem olsun hesabı.
  
  şunu unutmayın… beşiktaş benden sonra da var olacak ve payidar kalacak ama beşiktaş ve sizler olmasanız ben bir hiçtim. ve size bir sır daha vereyim giderayak. ben en çok sizin bana “şeref bey” deyişinizi sevdim. şerefiniz daim olsun, şerefin çocukları.
  
  beşiktaş ve beşiktaşlılığın önünde saygıyla eğiliyorum.
  mabediniz, beşiktaş inönü stadı.
  
  forza beşiktaş sitesinden alıntıdır ;
  
  link
• http://www.haber1903.com/…ni_stadyum_projesi.html-4
  http://www.haber1903.com/…ni_stadyum_projesi.html-2
  
  şöyle güzel iki proje fotoğrafı var ki, can verilir buna can!
• beleştepe detayının unutulmaması gereken stad
• tasarımına bayıldığım beşiktaşın müstakbel stadı. ancak şu resimdeki gibi olacaksa eğer beleş tepe olayı baya bir abartılacak. olaya sonradan uyanan yönetim o açıklıkları pirketlerle kaplar sonra taraftar pirketleri kırar sonra da yönetim "kim kırdı lan bu pirketleri" diye... evet.
• 2014/2015 sezonundan itibaren beşiktaş maçlarına ev sahipliği yapacak boğazın incisi.
  
  http://www.youtube.com/…ayer_embedded&v=8b0bihrufs8
• gsgm'den 70-80 milyon dolar hibe alınarak yapılacak stad.
  
  http://www.turkfutbol.com/detay.asp?id=4482
  
  "beşiktaş'ın kap'a gönderdiği yeni inönü stadı porjesi hakkındaki "değerlendirme raporu" açıklamasında ilginç bir ayrıntıya rastlandı.
  
  beşiktaş'ın yeni inönü stadyumu projesinde yatırım maliyeti gösterilmiyor. yatırım maliyetinin, gençlik ve spor genel müdürlüğü tarafından yapılacak yaklaşık 70-80 milyon dolarlık hibe ile karşılanacağı belirtiliyor."
• fikret orman'ın 24 şubat 2013 beşiktaş idari ve mali genel kurulu'nda finansman modelinin oluşturulduğunu ancak henüz açıklanmadığını belirttiği stad.
  
  bu stadın bir diğer özelliği ise beşiktaşlılar'dan çok dağ başında güneş almayan betonarme patates tarlasında maç izleyenlerin dikkatini celbetmesidir.
  
  ama haksızlar mı kardeşim, şuraya bak bea :)
  
  http://www.haber1903.com/…ni_stadyum_projesi.html-4