hesabın var mı? giriş yap

  • her yeni yıla girişte, nedense aklıma hep faruk nafiz çamlıbelin

    "içlenme,tabiattaki yekpare kederden
    yas tutma,dağılmış diye kuşlarla çiçekler;
    onlar dönecektir yine gittikleri yerden,
    onlarla giden günlerimiz dönmeyecekler..."

    mısraları gelir.

  • herif bilmem kaç milyona verilen ihaleyi neredeyse onda birine ihale etti.

    belediye arazilerininin toki ye devredildiğini öğrendik.

    şahsa tahsis edilen 4x4 araçlar var mesela.

    ....

    daha nasıl bir yolsuzluk lazım sana

    edit: internethaber’i kaynak gösterip mesaj atanlar var. güldürmeyin kendinize.

  • bilhassa sahra altı afrika ülkelerine mobilya satmak. yok lan valla ciddiyim hani bizim burda oturma odası takımı 4-5 bin liradan satılırken bu oturma grubunu 30-50 bin dolar fiyat çekip ürün yetiştiremeyen yerli firmalar tanıyorum. ürün aynı ürün kalite aynı kalite. adamlar parayla oynuyor.

    he diyeceksiniz ki nasıl amk. afrika 1 milyar nüfusa sahip bir kıta dolar milyarderi olduğu gibi yükselen yeni nesil zenginler de çoğalmakta. ürünlerini yurt dışından getirmeleri uzun sürdüğü için kendi ülkelerinde ya da komşu ülkelerdeki yabancı mallara sahip olabilmek adına o kadar yüksek fiyat çekiyorlar ki bu durum arz-talep eğrisini akla getiriyor.

    bir de şöyle bir şey var kalitesiz çin malları pazarı öyle bir vurmuş ki şöyle bir minik yaşanmışlık anlatayım:

    bir işadamı valizini toplayıp güney afrika tarafında bir ülkeye gidiyor hem dinlenme hem fuar orginazyon falan. bir otele yerleşiyor otelde yemek yerken garson adamın gömleğini görüp ne güzel gömlek falan demiş bizim eleman da jest olsun diye odasına döndüğünde valizindeki açılmamış gömleğin tekini elemana hediye etmiş. garson bu çok kaliteli çok pahalı alamam vs deyince ne pahalı yahu 10 dalara aldım mı demiş neyse tam hatırlamıyorum eleman dumur tabi kalitesiz çin malı gömlekleri 100 dolardan satıldığını söylemiş sen misin bunu diyen bizimki ülkesine dönüp valiz ticaretiyle ilk 3 ay 50 dolara gömlek satıyor sonra bakıyor ki olacak gibi değil orada merkezi yerde tükan açıyor istanbulda bir tekstil atölyesiyle anlaşıp zinciri kuruyor daha 1 yıl dolmadan taleplere yetişemeyince gittiği ülkede tekstil atölyesi kurup türkiyeden 8-10 tane işi bilen eleman getirtip oradaki çalışanları eğitiyor ve işleri büyütüp pazarın hakimi oluyor bununla yetinmeyip komşu ülke pazarlarına dalıyor adam 5 senede gömlek işinden 10 milyon dolar üzerinde servet yapıyor. ben bunu duyduğumda çok şaşırmıştım afrika uzun vadeli yatırımda yatırımcıları zengin edecek potansiyele sahip demişti o zengin olan abi.

    bir de şu yazımı okuyun derim:

    (bkz: #39161834)

  • ona vergi, buna vergi... ben artık çok sıkıldım arkadaş! hemen hemen her şeyin en pahalı halini almak, giymek ve kullanmak istemiyorum. hayat bayram olsa da demiyorum ama halkın üzerindeki bu vergi belasının hiç olmazsa hafifletilmesi lazım. bu şekilde nereye kadar ? insanlar yaşadıkları hayata yabancılaştı, ay sonu faturalar için yaşıyoruz resmen. bir iskandinav ülkesi olamayız belki ama bir türkiye olalım, kendimiz olalım bir şeyler yapalım ve üretelim. eğer gerçek türkiye bu ise, vay halimize. gerçekten bezdim....

  • ön edit: vatanseverler buraya tıklasın önce
    bizimkiler çocuk değil miydi? bunlar da kaçamaz mıydı? hanginizin ailesinde bir şehit, gazi yok? toprak ne zamandan beri korkarak, kaçarak kazanıldı?

    inglizler bu kadar seviyorsa hepsini alabilirler. ingilizce olarak yapıp kendi vatandaşlarını etkilemeye çalışsınlar.

    https://www.youtube.com/c/bbcnews/videos

    kendi sayfalarında oooh ne güzel olimpiyatlar falan var. eğlence. bize gelince kaçak propagandası. geç bunları. bizde artık yer kalmadı.

  • izmir seferihisarda yaptım askerliğimi. asteğmen olarak yapıyorum, öğretmen kökenli olduğum için nöbet tutmayan askere ceza vermek yerine, tutana ödül vereyim dedim. boyoz alıyorum sabaha karşı 4-6 nöbetinin ilk saatinde nöbet kulübelerine uğruyor bırakıyorum. bir süre sonra iki kişilik nöbet yerinde beni bekleyen 6-7 asker olmaya başladı. hoşuma gitti tabi bu böyle devam etti, çaylar demleniyor falan. bir gün askerin biri boyozdan bir lokma ısırdı çaydan bir yudum aldı, döndü bana dedi ki, komutanım top oynarken anamın verdiği domates peynir ekmekle, sabahın köründe senin verdiğin boyoz yarışır, ikisini de ömür billah unutmam dedi. o zaman fark ettim, anlatacaklar bunu yıllarca. boyozu askere dağıtıyorum diye ucuz veren fırıncı sen de sağol.