hesabın var mı? giriş yap

  • şaşırtıcı değildir. çünkü solcu olmamak:
    ihaledir
    ayakkabı kutusudur.
    içinde işçilerin öldüğü madenin kapısında selfiedir.
    madenci yakınına tekmedir.
    ağaç kesmektir, derelere hestir.
    bunu yapma diyenlere coptur, gazdır.
    sokak arasındaki son tekmedir.
    cihatçıyı hastanede ağırlamak sonra da işidi lanetliyor gibi yapmaktır.
    para alınca mavi marmara konusunu kapatmaktır.
    rusya' ya ses çıkartamayacağını anlayınca halep dememiş gibi yapmaktır.
    pişkinliktir.

  • insanın paulo coelho ile sohbet edermişçesine, sanki dinleyerek okuduğu bir kitap haline geliyor zamanla onbir dakika. okumuyorsunuz sanki, kelimeler gözlerinizin önünden akarken o size anlatıyor, arada bir kendi ile çelişiyor, anlatmak istemediği bir detayı sıkıştırıveriyor ama söylemiş olmanın memnuniyeti ile de devam ediyor, her yeni satırda yeni bir soru soruyor, sanki yavaşlatılamayan bir beyinden akıyor düşünceler ve sorular boş sayfalara. coelho'nun arayışlarını, sorgulamalarını ve açıklamalarını sevenler için hep aynı tarz şeyleri ifade ediyor kitapları farklı konular çevresinde. belki santiago veya veronikadan daha yüzeysel geliyor maria'nın buradaki arayışı, diğer kitapların etkisini veremiyor çoğu zaman. ama onu bir coelho kitabı olarak bile sevmek yetiyor sanırım. yazılanlardan daha derin olduğunu biliyor insan.