hesabın var mı? giriş yap

  • başlık: beyler aileme cok büyük yalan söyledim
    entry: bu sene beni ünvden mezun olacak zannediyorlar ama ben daha sinavi bile kazanamadim, her sabah evden cikiyorum 4 yildir kahveye gidip geri geliyorum, napiim lan ben öldüreyim di mi annemi babami

    `@4`: o değilde bu yalanı 4 yıldır yiyecek kadar mal ailen varsa senin üniversiteyi kazanamaman normal

  • arkadaşımın sigarayı bırakmak istemesi ve sigarayı bırakma hattını aramasıyla olaylar gelişir:

    arkadaş:merhaba ben sigarayı bırakmak istiyorum
    adam:tamam ablacım
    arkadaş: (ablacım mı?)
    adam: günde kaç paket içiyorsun?
    arkadaş: 3 günde 1 paket
    adam: aman sen de, fazla bir şey içmiyormuşsun ki bırakmasan da olur
    arkadaş: (nasıl ya?!) ama ben bırakmak istiyorum, kendi çabalarımla olmuyor
    adam: e tamam ablacım, o zaman yapacağım şey günde 3 tane içmeye başla, sonra 2'ye düşür, sonra günde 1 tane iç, zaten kendiliğinden bırakırsın. hangi marka içiyorsun?
    arkadaş: monte carlo
    adam: eh be ablacım, sen de en kötü markayı içiyormuşsun
    arkadaş: e peki hekim ile falan görüşmeyecek miyim?
    adam: valla benim sana yapabileceğim bu kadar. istersen bir de 171 sigarayı bırakma hattını ara
    arkadaş: ? ben nereyi aradım?
    adam: orman yangınları 177

  • ciroya bakarak yatırım yapılıyor, adamlar da bug'ını bulmuş işin, bakkal dükkanını dijitale uyarlayalım, 1 liraya alırım, 1 liraya satarım, maksat ciro artsın. geri kalan masrafı da yatırımcıdan çıkartırız zaten, harika business plan, pandemi olmasa çoktan ufalmıştı, şansları yaver gitti, hype oldular. yatırımcılar da ayrı çakal, kusura bakmayın, hype olan bir şeye giriyor, hype bitmeden hissesini başkasına satıp/çakıp çıkıyor.

    pandemi öncesinde de aynısını savunuyordum, yine aynısını savunuyorum. hem insan eforu açısından, hem global ısınma açısından, nereden bakarsanız bakın inanılmaz gereksiz bir iş bu. gece vakti ilaç ihtiyacın olsa tırım tırım eczane arıyorsun ama dondurma istediğinde birisi kapına kadar geliyor.

    amerika'da şehir merkezi dışında yaşayan insanların çoğu markete/bakkala onlarca km uzaklıkta yaşıyorlar ve haftalık/aylık planlamalar ile alışverişlerini yapıyorlar. bizim nasıl bir satın alım gücümüz var ki böyle bir ayağa hizmet peşindeyiz.
    (bkz: ayranı yok içmeye taht-ı revanla gider sıçmaya)

    ekleme :
    ben de bir girişimciyim, sektörde tanışmadığım mentor, görüşmediğim vc kalmadı.

    kripto para kovalayanlardan farkları yok. yatırım alan firmaları ölümüne zorluyorlar kendi paralarını katlamak için. unicorn çıkartır mıyız? decacorn çıkartır mıyız? derdindeler tamamen.

    sürdürülebilirlik umurlarında bile değil. hangi yaraya derman oluyoruz, doğaya nasıl bir etki yapıyoruz umurlarında bile değil.

    konuşunca da unorthodox oluyorum işte. hepiniz çok iyi biliyorsanız bu işi, açın etohum sitesini, 10 sene önceden başlayıp yatırım alan firmalara bakın kardeşim, at gibi koşturmasanız çoğu işletme ayakta kalırdı, yatırım alanların hemen hemen hepsi uçuk hedeflerinizi tutturamayıp kapattılar.

    mütevazi ve sürdürülebilir bir büyüme amaçlayan hedefler koyunca da küçümseniyorsunuz sektörde maalesef.

    neyse daha çok şey yazarım da, şimdilik yeterli.

  • “toby insan kaynaklarında, teknik olarak şirket için çalışıyor. yani ailemizin bir parçası değil. ayrıca toby boşanmış, yani kendi ailesinin de bir parçası değil.”

    -michael scott.

  • italya ayni zamanda bugunku libya topraklarina da sahipti, dogu afrikada da topraklari vardi. libyanin hali ortada, dogu afrikada biraktigi bolgede somali falan var

    suriye, lubnan, tunus, cezayir ve bati afrikanin neredeyse tamami fransizlarin elindeydi

    irak, misir, urdun, filistin israil ve orta afrika ingilizlerin elindeydi

    2.dunya savasindan sonra cogu ulkelere bagimsizliklari verildi ve bu ulkelerin hali ortada

    eger ataturk ve silah arkadaslari ulkeyi bu dusmandan kurtarmasaydi, bugun en iyi ihtimalle suriye gibi bir ulke olurdun fazlasi da olmazdin ve yine ab'ye giremezdin.

    yani sen o narin beynini boyle seylerle yorma, daha az dusun, daha basit konular dusun..

  • psikiyatristler 6 yıllık tıp eğitiminden sonra 5 yıl psikiyatri dalında uzmanlaşırlar fakat psikoterapi dersleri tamamen asistanı oldukları hocaya kalmıştır yani öyle bir psikoterapi ders programı gibi bir şeyleri yoktur. çoğu, asistanlığının ilk yılında hasta görerek ve ilaç yazarak başlar psikiyatristliğine ve zaman içinde deneyimle işi kotarır -psikiyatri uzmanlığının ilk gününde poliklinikte hasta görmesi beklenen yavrucakların vay haline-. tabi iyi psikiyatristler parayı bastırıp özelde psikoterapi eğitimi alırlar veya psikiyatrik ilaç şirketleri eğitimlerini öder.

    ruhsal bozukluklarla ilgilenen psikologlar yani klinik psikologlar, türkiye'de 4 yıl psikoloji lisans eğitiminin üstüne kendi istekleri doğrultusunda kendilerini geliştirirler. mesela kimileri türkiye psikologlar derneği' nin eğitimlerine katılırlar ya da klinik psikoloji yüksek lisansı yaparlar ki bunlar psikoterapi eğitiminin teorik kısmını ve az da olsa pratik kısmını kapsamaktadır. bu yavrucaklarınsa eğitimlerinin ücretini hiçbir kurum/ilaç şirketi vs. karşılamaz, hepsini ceplerinden öderler. kimileri üstüne bir de doktora yapar ki bu doktora, süpervizyon alma ve psikoterapi uygulamalarını da içerir. kimileriyse 5 yıllık birleşik (master+doktora) program yaparak amerika ve avrupa'da terapi yapabilmek için zorunlu olan ph.d. lerini alırlar ve toplam 9 yıl eğitim almış olurlar ki ideali budur.

    psikiyatristler 11, psikologlar 4 yıllık eğitim alırlar demek yanlıştır, türkiye'de de artık "uzman psikolog" ünvanını almak ve terapi yapabilmek için klinik psikoloji yüksek lisansı şart koşulmaktadır. gönül ister ki türkiye de batı standartlarına uysun ve doktora (ph.d) zorunlu olsun, fakat bunun için önce üniversitelerin klinik psikoloji bölümlerinin, doktora programlarının hoca sayılarının ve öğrenci kapasitelerinin artması gerekmektedir.

    burada yaşanan algılama sorunu her psikoloji mezununu toplumun klinik psikolog sanmasıdır. halbuki 4 yıllık psikoloji eğitiminden sonra psikoloji de uzmanlık dallarına ayrılır endüstri, klinik, gelişim, trafik, deneysel, sosyal psikoloji bu dallara örnektir. uzmanlaşma yüksek lisans ve doktora ile olur.

    bütün bunların dışında bir de devlet hastaneleri sorunsalı vardır ki burada ne psikiyatristler ne klinik psikologlar terapi yapabilirler. günde 60-70 hasta gören psikiyatrist 2 dk da ilaç yazar, psikologsa günde yaklaşık 5 hastaya tanı testi uygular.

  • bazen cevabı içinde olan sorularla başlayan ve bitiveren diyaloglar. misal: 6 yaşındaki yeğen tez konumu soracak olur. kendimce basitleştirerek cevap veririm: "ingilizler 1920'lerde ırak'ı nasıl yönetmiş, onu yazıyorum." hemen ardından ikinci ve bence esasa dair soru gelir: "e ingilizler bilmiyorlar mı zaten nasıl yönettiklerini? niye bir daha bir daha anlatıyorsun ki?"

    (sahne kararır).