hesabın var mı? giriş yap

  • amerika'ya green card ile yerleşmiş ve yaklaşık 2 senedir çalışan birisi olarak yazıyorum.

    türkiye'de 10 yıllık yazılım tecrübem vardı ve architect rolündeydim. tabi abd'ye geldiğimde çat diye architect olamadım ve hatta senior dev. maaşı bile değil aldığım para. ($80k)

    bu para ile ucuz şehirlerin bir tanesinde 1+1 rezidans dairede şehirin en gözde yerinde yaşıyorum, eşim şu anda çalışmıyor.

    ford focus aldım kredi ile ama oraya gitmişken focus mı aldın demeyin, 2.0l motoru türkiye'de kapıdan sokamıyorlar. soksalar türkiye fiyat 150-160k tl olacak ben burda 2015 modelini $12k' ya aldım

    eşim ile birlikte master programına yazildik ve taksit ile masteri ödemeye başladık. (toplam $60k tutacak)

    ve artık iş tekliflerini değerlendiriyorum ve ortalama $110-120k'a bir yere geçeceğim. eşim de iş bakıyor o da bir işe başlayabilir ortalam $40k maaş ile

    2015 yılında türkiye'den ayrılmadan eşim ve ikimiz de iyi maaşlar almamıza rağmen (klasik beyaz yaka) b sınıfı bir aracı zar-zor bela aldık. haftasonu arkadaşlarla buluşup bir yemeye gittimizde 200tl harcıyorduk alkollü bir yemek masasında (o zamanın kuru ile 80$) fakat şimdi buradaki ünlü steak restuarant larından birine gidip 70$'a iki kişi, 800gr steak , şarap ve meze masadan kalkabiliyorsunuz. asgari ücretle çalışan biri aylık 1200$ kazanır ve yan masadaki biri asgari ücretle çalışan biri olabilir. ama türkiye'de atıyorum günaydın'da yemeğinizi getiren garsonun orada yemek yeme şansı yoktur.

    burada ingilizcesi kötü olanların bile 60-70k ile ise başladıklarını gördüm. yazılımcı iseniz işiniz kolay, ingilizce ana dil değil kullandığınız yazılım dili ana dilinizdir. e.g. java as native language*
    kısaca taktik maktık yok bam bam bam, atlayın bir şekilde gelin
    umarım anlatabilmişimdir.

  • yeni stadını bitirmek üzere olan beşiktaşımızın ilk 5 hafta ortalığı yıkıp geçireceği sezon. 102 yasında dünyanın en yaşlı kulüp başkanı olma rekorunun haklı gururunu yaşayan aziz yıldırım galatasaray'a laf sokmaya devam edecek, galatasaray ise lucescu ile prensipte anlaşacaktır.

  • bir şampuandan kurtulma yöntemi. bugün 3. kullanışım ve saçlarım hiç bu kadar güzel olmamıştı: hacimli, parlak, yumuşak, canlı ve bir şampuan reklamında vaat edilen her şey.

    bu yöntemle tanışmam alakasız bir internet sitesinde insanların bu yöntemi uyguladığını, yalnız uzun saçlar için uygulamasının zor olduğunu duymamla başladı. ulan ne ki bu no poo diye araştırmaya başladım. sonuç itibariyle şampuansız saç temizliği olduğunu öğrendim. saçlarım da baya uzun bu arada. fakat sonuç hüsran değil tam bir emancipation oldu :)

    malzemeler: karbonat, elma sirkesi ve iki bardak su.
    uygulama: bir yemek kaşığı karbonat bir bardak suda; bir yemek kaşığı elma sirkesi de bir bardak suda çözdürülür. karbonat su çözeltisi aynı şampuan gibi fakat hiç malzeme artamayacak şekilde kullanılır; su ile durulanır. ardından elma sirkesi su çözeltisi yine tüm malzeme tek yıkamada bitecek şekilde yumuşatıcı olarak kullanılır, saçlar istenirse taranır bu aşamada ve su ile durulanır. zamanla kendi saçınız için en uygun ölçüyü kendiniz ayarlıyorsunuz. fazla yağlı ise daha çok karbonat daha az sirke; çok kabarık ve kuru ise daha az karbonat daha çok sirke gibi. ya da az ve ya kısa saçlıysanız yarımşar ölçü gibi.
    2-3 yıldır bu yöntemi uygulayanlar olduğu için 3. kullanımımla henüz başlangıç seviyesindeyim. pros ve cons yazarak bu yönteme geçeceklere kısa sürede edindiğim deneyimlerimi aktarmak isterim:

    cons:
    - banyo yapmadan önce karbonat ve elma sirkesini birer bardak su ile çözelti hazırlamalısınız. banyo öncesi ek hazırlık bir zaman kaybına neden olur. fakat öncesinde her gün saçınızı yıkamak zorunda kalırken şimdi haftada bir yıkadığınız için totalde zaman kazanırsınız.
    - bazıları saçlarının tam da istediği gibi temizlenmediğinden yakınmış. bunun nedeninin karbonatlı çözeltiyi saça tam yayamamak olduğunu düşünüyorum. ben bu sorunu karbonat çözeltisini bardaktan kafama boca ederek değil de; çözeltiyi eski bir şampuan şişesine ve ya kozmetik marketlerde satılan minik yolculuk şişelerine doldurarak aştım sanırım. küçük ağızlı bir şişeden tüm saç diplerine kolayca bu çözeltiyi yayılabilir ve yağlılık ve temizlenmemişlik hissinden tamamen kurtulabilirsiniz.
    - saçlarınızdan elma sirkesini tam olarak durulamanıza rağmen saçlar ıslakken ve ya yeni kuruduğunda hafif bir elma sirkesi kokusu kalıyor. fakat dışardan bir insan bu kokunun elam sirkesi olduğunu anlamaz. yarım saat sonra ise eser kalmıyor bu kokudan, tamamen uçuyor.

    pros:
    - ilk kullanımda yaşanan temizlik hissi kelimelerle anlatılmaz. karbonatlı suyu arındırdıktan sonra saçımdan gelen “gıcırrrrrr” sesini bizzat kulaklarımla duydum; gıcır gıcır olma durumunun mecazi bir şey olmadığını o ilk yıkamada hissettim. bu nedenle tavsiyem bu yönetimi devamlı uygulamak istemeseniz bile ayda bir falan saçınızı arındırmak için uygulayın derim.
    - eskiden saçımı yıkamadığım ikinci gün saçlarım yağlanırdı fakat bu yağlanma temiz bir yağlılık durumu değildi. saç diplerim resmen ağırlaşır ve başımda ağrı gibi bir hissiyat yapardı: nemli saçla rüzgarda duruyormuşum gibi. bu yöntemle zaten saçın yağlanma durumu bir 3 günden sonra falan başlıyor ve bu yağ hiçbir ağırlık yapmıyor. saçımı donuklaştırmıyor ve ağrı/ağırlık yapmıyor. bilmiyorum placebo etkisi mi, ama bu yönü bu yönteme devam etmemdeki en önemli neden. çünkü saçımı yıkamadığım ikinci gün kafamda ağırlık olması, hafif hasta gibi hissetme durumundan falan hep kurtuldum. bunun nedeninin şampuandaki bazı maddelerin saçıma ve kafa derime yapışmış olmasına bağlıyorum, artık saçımda şampuan kalıntısı kalmadığı için saçımı ve kafa derimi çok hafif hissediyorum. günlük duşumu da saçımı bir bone ile toplayıp öyle alıyorum ve hiç kirli hissetmiyorum.
    - elma sirkesi saçları hem çok parlak yapıyor hem de yumuşacık yapıp kolayca taranmasını sağlıyor. elma sirkesini de yine bir şişeye koyup öyle kullanmak gerek. yoksa saçınıza tam dağıtamayabiliyorsunuz.
    - diğer artıları: düşük maliyetli ve sağlıklı oluşu. organik şampuan saçmalıklarından da bu yöntemle yine kurtuluyorsunuz.

    sonuç olarak deneyip görün derim. gerçekten şaşıracaksınız. şampuan gibi bir saçmalığın yıllardır farkındaydım ama yerine hiçbir formül bulamamıştım. zeytinyağı sabunu falan denemiştim ama saçlarım rastalı gibi olmuştu. organik şampuan kullandım ama hem çok pahalı bir çözüm olmuştu hem de saç yıkama sıklığıma bir çözüm olmamıştı üstelik daha şimdiki gibi güzel görünür de olmamıştı. yani bu karbonat ve sirke çözümü mucize gibi bir şey. bu arada benim saçlarımın düz, uzun ve kuru; saç tellerimin ise normal kalınlıkta olduğu hesaba katılmalı; boya da bulunmuyor. kıvırcık bir saçta bu yöntemin nasıl bir etkisi olur bilmiyorum. yani itiraf ediyorum çok sorunlu, kepekli falan bir saçım olmadı hiç. yine de sorularınız olursa mesaj kutumu yakabilirsiniz.

    edit: 1 yıl 3 aydır bu yönteme devam ediyorum. saçımda hiç bir sorun yanetki yapmadı. kısacası hala tavsiye ediyorum sevgili yazarlar.

    yıllar sonra gelen edit: mesaj kutum bu işe hala devam edip etmediğim soruları ile yeşillendiriliyor sık sık. eskisi gibi devam etmiyorum doğrusu. ama vakitsizlikten üşengeçlikten. yoksa hala etkili ve güzel bir yöntem olduğunu düşünüyorum. ayda bir kere falan yapıyorum onun dışında az kimyasallı bir şampuanla yıkıyorum hızlı olmam gerektiğinde. temizlik ve saç güzelliği güzellik açısından yine karbonat ve sirkeyi tercih ederim az kimyasallı şampuana. bu yıllar içinde bir kızım oldu, şu anda 3 yaşında. onun saçlarını hiç şampuanla yıkamayıp suyla yıkadığımı; 1 yaşına kadar ayda bir kere sabunla 1 yaşından sonra da yine ayda bir bu yöntemle (sirke karbonat) yıkadığımı belirtmek isterim. saçları hiç kirlenmiyor. bunda çocuk olmasının etkisi vardır heralde. son durumlar budur dostlar. sevgiyle kalın.

  • lise 2'ydi, galiba bahçede dolanıyordum. gözlüklü bir kız yanıma yanaştı, gergin bi bakar mısın dedi. kızı tanımam etmem. bir şey mi oldu, dedim. meğer bir kız varmış beni seven. dedi ki; bizim sınıfta bir kız var seni seviyor. ama öyle böyle değil. belki sana göre güzel bir kız değil ama inan çok seviyor. senin için gece boyu ağladığına gözümle şahit oldum. annesi 2 yıl önce öldü babası da şehir dışına gidip geliyor iş için, yalnızlıktan olmasa da sevgisizlikten içi kurudu. ben dayanamıyorum onun bu haline. bir hafta olsun onun sevgilisi ol ne olur. dünya gözüyle onun mutlu olduğunu göreyim. kendisi sana gelemez, e sen zaten ona gitmezsin. ben yapmak istedim, sana söylemek istedim. eğer istemezsen anlarım ama yaparsan bir insanı gerçekten ve tam manasıyla mutlu etmiş olacaksın.

    kim olsa şok olurdu. ben de oldum. önce inanmadım. kıza arkadaşının ismini ve sınıfını sordum. biraz araştırdım kendi çapımda. sessiz sakin içine kapanık bir tipti. çok düşündüm bir insana yalan söylemek onun mutluluğu için bile olsa doğru mu diye. sonra onun mutluluğunun daha önemli olduğuna karar verdim. ve bir sabah sınıfının bulunduğu koridorda dalgın dalgın yürürken çarptım ona. kafasını kaldırıp karşısında beni gördüğünde yüzünün ifadesi öyle bir değişti ki beni sevdiğine o an inandım. özür dilerim görmedim, dedim ve gülümseyerek sınıfıma indim. daha sonra kantinde sırada tam arkasına kaynak yaptım. kantinci abiye seslendim kız beni fark etsin diye, sesimi duyar duymaz arkasını döndü. yüzünde yine aynı ifade vardı. sevgi ve hayranlık yüklü nemli gözleriyle bana bakıyordu. onun bakışları içimi delip geçmiş ve üzmüştü beni. yanlış mı yapıyordum? kalbim hayır diyorsa da mantığım evet diye haykırıyordu! fakat ok yaydan çıkmıştı artık. bana gelip durumu anlatan kız arkadaş sınıfıma uğradı, sen ona çarptın ya hala onun etkisinde belki yüz kere anlattı daha şimdiden onu çok mutlu ettin dedi. beraber plan yaptık. okul çıkışı onlar bir kafeye gidecekler, tesadüf bu ya ben de aynı kafede olacaktım. sonra selamlaşacaktık ve ben masalarına oturacaktım. sonra ne olacaktı bilmiyordum.

    planımız işledi. harfi harfine hem de. bir tiyatro oyuncusu gibi sahneler planladım ve onları hayata geçirdim...tanıştık konuştuk. inanılmaz bir mutluluk ve şaşkınlıkla, ne yapacağını şaşırmış bir halde bana bakıyordu konuşurken. güldürdüm onu birkaç kere, utandırdım. muhabbet öyle koyulaştı ki saat geçmiş fark etmedik. onu evine bırakabileceğimi söyledim. evet demedi ama hayır da demedi. kızardı, utandı, ne diyeceğini bilemedi. diğer arkadaş bizden ayrıldıktan sonra beraber yarım saat yürüdük. ben konuştum o dinledi. o zaten az konuşan ve sustuklarını içinde yaşayan bir kızdı. vedalaşırken yanağına bir buse kondurdum. utanarak ve hızla eve girdi.

    o gece yatağımda dönüp durdum. acaba şimdi ne yapıyor dedim. mutlu mu? neler düşünüyor? içi kıpır kıpır mı? sırıtıyor mu sebepsiz yere? ne yapıyor şu an...

    tabi o dönem cep telefonumuz olmadığı için haberleşme imkanı sınırlıydı. nasıl olduğunu görmek için ertesini günü beklemek zorundaydım. bu şekilde tam on gün beraberce gezdik konuştuk tanıdık birbirimizi.

    artık ona sevgili olalım diyecektim. sonra fark ettim ki ben de heyecanlıyım. elim ayağıma dolanıyor. oyun yaparken gerçekten etkilenmiştim ondan. evet görece güzel değildi ama muhteşem bir kalbi vardı. okul bahçesinde karşılaştık. beni öptü yanaklarımdan ve yürümeye başladık. sonra duvarın orada durup susuştuk. lafa nasıl gireceğimi bilemedim. sonra gözlerine baktım ve onunla sevgili olmak istediğimi söyledim. gözlerinden yaşlar döküldü. sustu tek kelime etmedi. sonra hızla uzaklaştı yanımdan. öylece kalakaldım.

    onu o gün bir daha görmedim. ertesi gün de görmedim. arkadaşı beni buldu ve o hafta okula gelemeyeceğini söyledi. çok telaşlanmış ve korkmuştum. sebebini sorduğumda da biraz rahatsız olduğunu söyledi. ama öyle değildi biliyordum. gidip ziyaret edelim dedim, bence iyi bir fikir değil şu an dedi. üzüntüden çökmüş bir halde sınıfa döndüm. ne derse kendimi verebiliyordum ne de neşeli o halimden eser kalmıştı. her teneffüste arkadaşlarım başıma toplanıyor "neyin var, bir şey mi oldu, gergin kesin bir şey oldu ben hiç seni böyle görmedim" gibi şeyler söylüyorlardı. evet bir şey olmuştu ama ne olduğuna dair en ufak bir fikrim yoktu. neyi yanlış yapmıştım bilmiyordum...

    tam altı gün boyunca ondan haber almadım. ne yüzünü gördüm ne sesini duydum ne de evine gidip sormaya cesaret edebildim. içim içimi kemirdi günlerce. kötü bir şeye sebep olmaktan ölesiye korkuyordum. hani bir kere görsem, iyi olduğunu bilsem, bir iki kelam etsek karşılıklı o zaman dinecekti içimdeki sebepsiz fırtına. sonraki haftanın pazartesi günü istiklal marşı için sıraya girerken gözlerim hep onu aradı. yine yoktu. hayatımda kendimi hiç bu kadar kötü hissettiğimi hatırlamıyorum. sınıflara dağıldıktan sonra ben onun sınıfına gittim ders başlamadan önce. arkadaşını buldum. allah rızası için bana güzel bir şey söyle dedim, iyi mi o? neden gelmiyor?

    omzuma bir el dokundu ben onunla konuşurken. arkamı döndüğümde tam karşımda duruyordu. yüzüne utangaç bir hüzün çökmüş, gözleri yine nemlenmiş, gülümsemesindeki coşku yerini dudak kenarlarına gizlenen bir umutsuzluğa bırakmıştı. birkaç saniye konuşmadan bakıştık. "nasılsın" dedim sesim titreyerek. iyi olduğunu söyledi. kısa cümleler kuruyordu. öğle arasında buluşmak üzere sözleştik ve ben sınıfıma döndüm. izafiyet teorisi işte tam da o sıralarda kendini hissettirdi. öğleden önce 45'er dakikadan 4 ders vardı. bir de 10'ar dakikalık teneffüsler. allahım bu zaman ne menem bir şeydi neden geçmiyordu. dakikaları bıraktım saniyeleri saydım. karnıma ağrılar girdi, kalp atışlarım en yüksek seviyedeydi, parmak uçlarım uyuştu, avuçlarım karıncalandı, yanaklarım al al oldu. sanki 3 buçuk saat değil de bir o kadar yıl geçti aradan. öğle tatili zili çalınca sınıftan ışık hızında çıktım. her zaman konuştuğumuz duvarın önünde onu beklemeye başladım, heyecandan buz gibi olmuş uyuşuk avuçlarımı birbirine sürttüm. yüzümü ellerimin arasına alıp yanaklarımdaki ateşi söndürmeye çalıştım.

    uzaktan geldiğini gördüm ve toparlandım. yarım saat sonrasını çıldırasıya merak ediyordum. ne olacaktı, nasıl bir konuşma geçecekti aramızda? samimi bir şekilde elini sıktım ve yanaklarından öptüm onu. neler olduğunu sordum, neden okula gelmediğini, neden bu kadar üzgün göründüğünü, neden sevgilim olur musun dediğimde cevap vermediğini...

    - sen harika bir insansın. ama ben senin sevgilin olamam. ne yapmaya çalıştığını biliyorum, neden çırpındığını biliyorum. ama yapamam. senin sevgilin olup bir süre sonra benden ayrılacağını bilerek yaşayamam. seni sevmek, uzaktan da olsa yetiyor bana. sırf ben seni seviyorum diye beni mutlu etme çabanı takdir etsem de yapamam. ben böyle mutluyum, sensizliği bile seviyorum inan. beni çok mutlu ettin biliyor musun, hayatım boyunca unutamayacağım şeyler yaşattın. ama burada kalalım. senin önce sevgilin ayrılınca da arkadaşın olamam. ben senin bir şeyin olmadan da mutluyum.

    gözlerimde biriken yaşları tutmakta çok zorlandım. boğazım düğümlendi tek kelime edemedim. şimdi ben ona "ama ben de seni seviyorum, artık gerçekten seviyorum, bir kor oldun göğsümde" desem inanmazdı. çünkü bir yalanla başlamıştı her şey. kendime kızdım, hem de çok kızdım.

    üzüntüm tarif edilemeyecek boyutlardaydı. sarıldım ona, kafasını göğsüme yaslayıp ağladı, beni de ağlattı. bir süre öylece bekledik. o an ölmek istedim. kahır denen şey gelip çöreklendi içime. öğle tatilin bittiğini haber veren zil yankılandı bahçede. ağlamaktan kızarmış gözleriyle bana bakıp son kez elime dokundu ve uzaklaştı.

    uzunca bir süre birbirimizi görmedik. korkumdan bahçeye bile çıkmıyordum görürüm de elim ayağıma dolaşır diye. aylarca düşündüm, üzüldüm, ara sıra gözlerim doldu. bana tarifi imkansız bir duyguyu yaşatmıştı o süre boyunca. hayatıma değer katmış, kalbimde iz bırakmıştı. sene sonunda tiyatro gösterimizde arka sıralarda otururken görmüştüm onu sahneden. kalbim delicesine çarpmıştı. kendini ne kadar gizlemeye çalışmışsa da başaramamış, sandalyeye gömülmüşse de nemli gözlerinin parıltısı onu ele vermişti. oyun sonrası usulca kapıdan çıkıp giderken gördüm. bu onu son görüşüm oldu. arkadaşıyla görüştüğümde babasının işi sebebiyle bir başka ile taşındıklarını öğrendim. uzaklarda bir yerlerde hala beni seviyor, hala kendini sevdiriyordu.

    şimdi nerede ne yapıyor, bilmiyorum. bir kere daha görmeyi, o güzel gözlerine bakmayı, kocaman yüreğine dokunmayı isterdim. belki buraları okursa diye yazıyorum; seni gerçekten sevdim...

  • gaziosmanpaşa kafe şanzelizede gördüm o an onu. üzerinde barcelona desenli abidas eşoftman üstü ve o dimdik, aşırı jöleli saçları. değişik bir dans sergiliyordu. bakmaz dedim ama elledi.

    3 yıldır evliyiz tek gözle yazıyorum.