hesabın var mı? giriş yap

  • insanların hayatlarını birlikte geçirebilmeleri için bir anlamda mecburi olan vaziyet. evliliğin ilk yıllarındaki bütün çatışmalar "benzememe" durumundan kaynaklandığı için bir süre sonra"ya benzeyeceğiz, ya ayrılacağız" noktasına gelinmesi sonucunda yaşanan hal. bir süre sonra eşler kendilerini birbirlerine doğru törpülemek suretiyle hayatı bir anlamda kolonyal ittifak durumuna çevirmektedirler. farklılıklar ortadan kalktığında, çatışmalar da kalmakta ve stres düzeylerinde düşüş yaşanmaktadır. karşı tarafta sanki tek hücreli bir canlıyken, bölünerek çoğalmış hissi yaratmaktadırlar. amiplerin hayatta çok stressiz ve mutlu olmaların ana sebebi de birbirlerine benzemeleridir zannımca. beyinlerinin olmaması da bir sebep olabilir tabi, o kadarını bilmem.

  • az önce bir oğlum oldu arkadaşlar. adını "kartal" koydum. umarım birgün burayı okur. o sene bu sene.

  • bir sene evvel kaybettiği babasının pijamasına sarılmadan yatamayan 10 yasında bir kız cocuğu...

    bir anne ve iki kızı ile kalıyorum bir süredir.
    kızlardan birisi 10 yasında, digeri 6 yasında.
    kadın eşini gecen sene kanserden kaybetmiş.
    koskoca istanbul'da iki cocukla bir basına kalmış.
    ailesi "memlekete don" demiş. donmemiş.
    "esimin hatırasını bırakamam, ben burada buyuturum cocuklarımı" demiş ve kalmış istanbul'da.
    ne is olsa yapıyor.
    hafta sonları temizliğe gidiyor.
    hafta ici bir işyerinin yemeklerini yapıyor.
    iki haftada bir cocuklarının okulunun camlarını siliyor.
    "asla gocunmam, her isi yaparım, istanbul'da is çok, yeter ki gocunma" diyor bana...
    zaman zaman sikayetlendigim isim geliyor aklıma...

    39 yasında. nasıl güzel, nasıl zayıf ve narin...
    ama sacları bembeyaz.
    bir senede bu hale gelmiş, eşini kaybettikten sonra.
    ama her seye ragmn öyle sıkı tutunmuş ki hayata, öyle sarılmış ki yavrularına, inanın su an itibarıyla canınızı sıktığınız ufacık seylerden utanırsınız.

    iste bu kadının 10 yaşındaki yavrusu da, her seyin farkında koskocaman bir insanmiscasina, yatağına sokulur sokulmaz babasının pijamasına sariliveriyor...

    10 yasında, kendi minicik ama kalbi ve aklı koskocaman bir kiz cocuğu.

    "öğretmen olmak istiyorum abla" dedi bana bu aksam.
    sadece kocaman sımsıkı sarilabildim ona.

    10 yasında... ve bana hayat dersi verdiler bugün, "hükumet gibi kadın" denilesi annecigiyle.

  • ben facebook fotoğraflarının altına sanki hiç birbirlerini görmüyorlarmış gibi yorum yapmalarına ayar oluyorum.
    -aşkitoma kek yaptım.
    -aşkım çok güzeldi ellerine sağlık.
    -herşey aşkitom için.

    lan oğlum evde keki yerken ne yapıyorsunuz. evde konuşmuyormusunuz hiç.

  • yine de efsane olsun olmasın bütün michael'ler bir araya gelse arif'in o şutunu çıkaramazlar.

  • a : şey bizim sipariş yola çıktı mı ?

    e:çıktı abi

    a: bir şey daha ekleyecektik ama ?

    e: ekleriz abi

    a: hani yola çıkmıştı ?

    e: yine ekleriz abi