hesabın var mı? giriş yap

  • anne-baba boşanmıştır.

    baba - ben zaten anneni sevmiyordum çok.
    ben - e niye evlendiniz o zaman?!
    baba - beni soruyor mu hiç?
    ben - kim?
    baba - anan olacak kadın.
    ben - yok sormuyor.
    baba - zaten çok sevmiyordum.

    yeminle iki çocukla uğraşıyorum.

  • bir gün t-shirt yıkamam lazımdı. çekmesin hesabına elde yıkıyım dedim. beyazdı t-shirt. neyse leğene koydum t-shirt'ü içine su doldurdum, ariel kutusundan da bir avuç detarjan aldım, sonra attım leğene bi baktım içinde renkli boncuklar var detarjanın. dedim herhalde bunları renkliler için koymuşlar. oturup ayıklamıştım ne kadar renkli boncuk varsa. t-shirt'ün üstündeki renkli yazılar için 3-5 boncuk bırakmıştım ama.

  • esnafların yaptığı haber sitesinin hoşuna gitmiş olacak ki, ihbarı yapan kişinin ad soyad bilgisini olduğu gibi yayınlamışlar.

    alenen dürüst vatandaşın hedef gösterilmesi hadisesi olmuş.

  • bu vitesten nefret eden ne sennalar ne schumacherler varmış da haberimiz yokmuş. 250 ms tepki süresiymiş, sürüşün temposuymuş. mahmutbey - maslak arası gidip geliyorsun, havan kime yabancı?

  • ben içtiği coca cola nın kutusunu kasa bandına koyanı gördüm. hem de hepsini içmeden öyle bırakanı. benim kasamdı. ve ürünlerini kasadan geçirirken kötü bir sürpriz olarak aralarından çıkıvermiş ve en kötüsü de üzerime, ellerime dökülmüştü. yapış yapış bir şekilde ürünlerini kasadan geçiremeyeceğim için ellerimi ve üzerimi temizlemeye çalışmıştım hemen. ve nacizane “hanımefendi keşke ayrıca verseydeniz içtiğiniz kolanın kutusunu. bakın ellerime de bulaştı. ürünlerinize de bulaşabilir” dedikten sonra kadının verdiği cevap şuydu. “sen ne kadar küstah şeysin öyle. ismini söyle bana” duygusal yapıda olduğumdan etkilenmiştim. fişte göreceksiniz dedim. ve şikayet etti. yöneticim gelip durumu izah ettikten sonra ve yöneticim beni bildiğinden ve kadının terbiyesizliğini de gördüğünden “tamam mert” deyip sırtıma dokunmuştu. bunu gören kadın ne dedi biliyor musunuz. müdür yardımcısına “sen de adını söyle. hepinizi şikayet edicem.” ve yöneticinin gözümde iyice yüceleşmesini sağlayan hareket geliyor. kadına ne dedi biliyor musunuz? “arkadaşımı daha fazla rencide etmenize izin veremezdim. sizi dışarı alalım lütfen. şikayetlerinizi iletebilirsiniz”

    10 sene olmuş. öğrenciydim ve migros ta 18:00-22:00 saatleri arasında part time kasiyerlik yapıyordum o zamanlar. ve biliyor musunuz o kadar etkilenmiştim ki. akşam kafamı yastığa koyduğumda hep o kadını gördüm. çok zor uyumuştum. paylaşmak istedim sizinle. lütfen hizmet alırken empati kurmayı unutmayın. ben de bir müşteri olarak her zaman empati kurarım. hele ki o yaşadıklarımdan sonra! daha neler neler var. bir bilseniz:)) 9 ay çalışmıştım.

  • başlık: bu başlıkta pratik bilgiler veriyorum

    entry: ilk olarak koltugunuza çay mı döküldü lekeden kurtulmak çok kolay hemen bir fincan kahve yapıp lekenin oldugu yere döküyorsunuz çay lekesinden iz kalmayacaktır.
    kahve lekesinden kurtulmanın yolu ilerleyen zamanlarda

  • gece gece okurken beni sinir krizine sokan başlık. ortaokuldayken voleybol takımına girmiştim, gerçi girmemle çıkmam bir olmuştu çünkü babam şort giymemiz gerektiğini öğrenmişti. tayta bile ikna edememiştim ve bırakmak zorunda kalmıştım. sonra da dışarı çıkmam yasaklanmıştı :) sırf voleybol oynamak istedim diye. ha oynamaya devam etsem vargas mı olacaktım hayır. ama belki kızları izlerken içim bu kadar buruk olmazdı. olabilecekleri bu kadar düşünüp kendimi üzmezdim.
    burada atıp tutanlara sesleniyorum: bu ülkenin kızlarının yaşadıkları bunlar. yardımcı olmuyorsunuz bari çenenizi kapatın ve sevinenlere karışmayın.

    bu ülkenin ağ tutmuş zihniyetiyle hiçbir şey yapılmaz.

  • kars gravyerinin ve kaşar üretiminin başladığı yer olan, şu anda da bu konuda doyurucu bilgiler veren peynir müzesini barındıran ufak bir kars köyü. 1878'de donemin rus çarı'nin azınlık olan molokonlari kars'a sürmesiyle birlikte başlıyor karstaki peynir üretimi. bu adamlar da bu yetenek ve ilgilerini orada yaşayan türklere de aktarıyor ve karsin tekrar türkiye'nin eline geçmesiyle birlikte boğatepede yaşayan köylüler peynir üretimini ehli şekilde öğrenmek icin yurtdışına kadar gidip ders alıyorlar. kısacası kars kaşarını ve diğer peynir ürünlerini ülke genelinde ünlü yapan ruslar kadar dönemin azimli türk köylüleri ve boğatepenin de burada geniş bir rolü var.

    peynir müzesi de birleşmiş milletlerden fon alınarak oluşturulmuş, eski bir mandiranin restore edilerek peynir üretiminde gerekli arac gereçlerin tanıtıldığı ve aynı zamanda peynir uretiminin adim adım anlatıldığı bir yer olmuş. özellikle şu an derneğin başında bulunan zümran hanım hem bu müzenin oluşumundaki katkıları ve akıcı rehberliği, hem bütün bu üretime kadınların da erkekler kadar eşit ve özgür yer almasını sağlamak için sarfettiği efor, hem de bilgi birikimi ve üslubuyla muhtesem bir kadın. kars'a gidip de vakti bol olanin ziyaret edip peynirin, kars kaşarının hikayesini dinlemesini tavsiye ederim. dileyenler müzeyi gezdikten sonra köydeki mandıraların üretimi olan kars kaşarı ve gravyeri ücretsiz tadabiliyor, isterse satın alabiliyor.

  • kişilerin ellerindeki bilgileri kırpıp kendi düşünce yapısına göre şekillendirerek sunmaları sonucunda ortaya çıkan mantık hatasıdır.

    güzel açıklamalara ve örneklemelere buradan ulaşabilirsiniz.

    ayrıca şunu da eklemeliyim ki, özellikle sağlık ile ilgili konularda sakın her denilene inanmayın. hayretler içerisinde kalarak, kendinden çok emin olarak söylenen ama en ufak bir doğruluk payı olmayan o kadar çok yazı okuyorum ki, eğer "tıp doktoru" mesleğine sahip olmayan birilerinin dediklerini yaparsanız hayati tehlike içerisine bile girebilirsiniz. kendinizi düşünüyorsanız bilgi kirliliğinden uzak durun.

  • az önce denk geldiğim tatlı mı tatlı bir olay. kim olduğu bilinmeyen bir turist, kendisinin gezi sırasında konaklamasına izin veren çiftlik sahiplerine teşekkür mektubu atmak istemiş. izlanda da malum dağlar, ovalar, bayırlar. çiftlik sahibinin adını ve açık adresini bilemeyince bu turist, çareyi aklında kaldığı kadarıyla alıcı kısmına kroki çizerek anlatmakta bulmuş. eheh.

    mektubumuz şu

    biraz araştırdım bölgeyi. şu şekilde: avuç içi kadarmış zaten.

    postacı amca kendine görev edinmiş ve ulaştırmış mektubu, sahibine.
    hayata böyle lezzetler lazım.

    -----
    ülke: izlanda
    şehir: bú?ardalur
    isim: izlandalı ve danimarkalı çiftin, üç çocuğu ve bir sürü koyunla yaşadığı at çiftliği

    not: danimarkalı kadın, şehirdeki süpermarkette çalışıyor.
    ------