zebur bölüm 32

• öncelikle; (bkz: kitab-ı mukaddes/@nonserviamm)
  eski ahit'in bölümlerinden birisi.
  
  davut'un mezmuru - maskil
  
  1 ne mutlu isyanı bağışlanan,
  
  günahı örtülen insana.
  
  2 ne mutlu rab'bin kötülüklerini saymadığı,
  
  ruhunda hile bulunmayan insana.
  
  3 sustuğum sürece
  
  kemiklerim eridi,
  
  gün boyu inlemekten.
  
  4 çünkü gece gündüz
  
  elin üzerimde ağırlaştı.
  
  dermanım tükendi yaz sıcağında gibi. sela
  
  5 günahımı açıkladım sana,
  
  suçumu gizlemedim.
  
  "rab'be isyanımı itiraf edeceğim" deyince,
  
  günahımı, suçumu bağışladın. sela
  
  6 bu nedenle her sadık kulun
  
  ulaşılır olduğun zaman sana dua etsin.
  
  azgın sular taşsa bile ona erişemez.
  
  7 sığınağım sensin,
  
  beni sıkıntıdan korur,
  
  çevremi kurtuluş ilahileriyle kuşatırsın. sela
  
  8 eğiteceğim seni, gideceğin yolu göstereceğim,
  
  öğüt vereceğim sana,
  
  gözüm sendedir.
  
  9 at ya da katır gibi anlayışsız olmayın;
  
  onları idare etmek için gem ve dizgin gerekir,
  
  yoksa sana yaklaşmazlar.
  
  10 kötülerin acısı çoktur,
  
  ama rab'be güvenenleri o'nun sevgisi kuşatır.
  
  11 ey doğru insanlar, sevinç kaynağınız rab olsun, coşun;
  
  ey yüreği temiz olanlar,
  
  hepiniz sevinç çığlıkları atın!