zebur bölüm 27

• öncelikle; (bkz: kitab-ı mukaddes/@nonserviamm)
  eski ahit'in bölümlerinden birisi.
  
  davut'un mezmuru
  
  1 rab benim ışığım, kurtuluşumdur,
  
  kimseden korkmam.
  
  rab yaşamımın kalesidir,
  
  kimseden yılmam.
  
  2 hasımlarım, düşmanlarım olan kötüler,
  
  beni yutmak için üzerime gelirken
  
  tökezleyip düşerler.
  
  3 karşımda bir ordu konaklasa,
  
  kılım kıpırdamaz,
  
  bana karşı savaş açılsa,
  
  yine güvenimi yitirmem.
  
  4 rab'den tek dileğim, tek isteğim şu:
  
  rab'bin güzelliğini seyretmek,
  
  tapınağında o'na hayran olmak için
  
  ömrümün bütün günlerini o'nun evinde geçirmek.
  
  5 çünkü o kötü günde beni çardağında gizleyecek,
  
  çadırının emin yerinde saklayacak,
  
  yüksek bir kaya üzerine çıkaracak beni.
  
  6 o zaman çevremi saran düşmanlarıma karşı başım yukarı kalkacak,
  
  sevinçle haykırarak kurbanlar sunacağım o'nun çadırında,
  
  o'nu ezgilerle, ilahilerle öveceğim.
  
  7 sana yakarıyorum, ya rab, kulak ver sesime,
  
  lütfet, yanıt ver bana!
  
  8 ya rab, içimden bir ses duydum:
  
  "yüzümü ara!" dedin,
  
  işte yüzünü arıyorum.
  
  9 yüzünü benden gizleme,
  
  kulunu öfkeyle geri çevirme!
  
  bana hep yardımcı oldun;
  
  bırakma, terk etme beni,
  
  ey beni kurtaran tanrı!
  
  10 anamla babam beni terk etseler bile,
  
  rab beni kabul eder.
  
  11 ya rab, yolunu öğret bana,
  
  düşmanlarıma karşı
  
  düz yolda bana öncülük et.
  
  12 beni hasımlarımın keyfine bırakma,
  
  çünkü yalancı tanıklar dikiliyor karşıma,
  
  ağızları şiddet saçıyor.
  
  13 yaşam ülkesinde
  
  rab'bin iyiliğini göreceğimden kuşkum yok.
  
  14 umudunu rab'be bağla,
  
  güçlü ve yürekli ol;
  
  umudunu rab'be bağla!