zebur bölüm 22

• öncelikle; (bkz: kitab-ı mukaddes/@nonserviamm)
  eski ahit'in bölümlerinden birisi.
  
  müzik şefi için - "tan geyiği" makamında
  
  davut'un mezmuru
  
  1 tanrım, tanrım, neden beni terk ettin?
  
  niçin bana yardım etmekten,
  
  haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?
  
  2 ey tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun,
  
  gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.
  
  3 oysa sen kutsalsın,
  
  israil'in övgüleri üzerine taht kuran sensin.
  
  4 sana güvendiler atalarımız,
  
  sana dayandılar, onları kurtardın.
  
  5 sana yakarıp kurtuldular,
  
  sana güvendiler, aldanmadılar.
  
  6 ama ben insan değil, toprak kurduyum,
  
  insanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.
  
  7 beni gören herkes alay ediyor,
  
  sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki:
  
  8 "sırtını rab'be dayadı, kurtarsın bakalım onu,
  
  madem onu seviyor, yardım etsin!"
  
  9 oysa beni ana rahminden çıkaran,
  
  ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.
  
  10 doğuşumdan beri sana teslim edildim,
  
  ana rahminden beri tanrım sensin!
  
  11 benden uzak durma! çünkü sıkıntı yanıbaşımda,
  
  yardım edecek kimse yok.
  
  12 boğalar kuşatıyor beni,
  
  azgın başan boğaları sarıyor çevremi.
  
  13 kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi
  
  ağızlarını açıyorlar bana.
  
  14 su gibi dökülüyorum,
  
  bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor;
  
  yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.
  
  15 gücüm çömlek parçası gibi kurudu,
  
  dilim damağıma yapışıyor;
  
  beni ölüm toprağına yatırdın.
  
  16 köpekler kuşatıyor beni,
  
  kötüler sürüsü çevremi sarıyor,
  
  ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.
  
  17 bütün kemiklerimi sayar oldum,
  
  gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.
  
  18 giysilerimi aralarında paylaşıyor,
  
  mintanım için kur'a çekiyorlar.
  
  19 ama sen, ya rab, uzak durma;
  
  ey gücüm benim, yardımıma koş!
  
  20 canımı kılıçtan,
  
  biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!
  
  21 kurtar beni aslanın ağzından,
  
  yaban öküzlerinin boynuzundan.
  
  yanıt ver bana!
  
  22 adını kardeşlerime duyurayım,
  
  topluluk ortasında sana övgüler sunayım:
  
  23 ey sizler, rab'den korkanlar, o'na övgüler sunun!
  
  ey yakup soyu, o'nu yüceltin!
  
  ey israil soyu, o'na saygı gösterin!
  
  24 çünkü o mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı,
  
  ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi;
  
  kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.
  
  25 övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta,
  
  senden korkanların önünde sunacağım adaklarımı.
  
  26 yoksullar yiyip doyacak,
  
  rab'be yönelenler o'na övgü sunacak.
  
  sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!
  
  27 yeryüzünün dört bucağı anımsayıp rab'be dönecek,
  
  ulusların bütün soyları o'nun önünde yere kapanacak.
  
  28 çünkü egemenlik rab'bindir,
  
  ulusları o yönetir.
  
  29 yeryüzündeki bütün zenginler doyacak
  
  ve o'nun önünde yere kapanacak,
  
  toprağa gidenler,
  
  ölümlerine engel olamayanlar,
  
  eğilecekler o'nun önünde.
  
  30 gelecek kuşaklar o'na kulluk edecek,
  
  rab yeni kuşaklara anlatılacak.
  
  31 o'nun doğruluğunu,
  
  "rab yaptı bunları" diyerek,
  
  henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.
• tarihteki teolojik olaylarin dugumlendigi metin.
  hristiyanlar burada jesus crucifixion konu ediliyor diyor.(daha dogrusu kehanet, sonucta bu metin cok once)
  islam da bu metinden , madem bu jesus crucifixion , o zaman sonunda kurtulmus olmali diyor. yani jesus olmedi meselesi buradan cikiyor.
  simdi bize garip gelebilir ama o zamanlar her taraf zaten bu kitaplarin uzmani dolu.( varaka bin nevfel, bahira... )