zebur bölüm 137

• öncelikle; (bkz: kitab-ı mukaddes/@nonserviamm)
  eski ahit'in bölümlerinden birisi.
  
  1 babil ırmakları kıyısında oturup
  
  siyon'u andıkça ağladık;
  
  2 çevredeki söğütlere
  
  lirlerimizi astık.
  
  3 çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler,
  
  bize zulmedenler bizden şenlik istiyor,
  
  "siyon ezgilerinden birini okuyun bize!" diyorlardı.
  
  4 nasıl okuyabiliriz rab'bin ezgisini
  
  el toprağında?
  
  5 ey yeruşalim, seni unutursam,
  
  sağ elim kurusun.
  
  6 seni anmaz,
  
  yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam,
  
  dilim damağıma yapışsın!
  
  7 yeruşalim'in düştüğü gün,
  
  "yıkın onu, yıkın temellerine kadar!"
  
  diyen edomlular'ın tavrını anımsa, ya rab.
  
  8 ey sen, yıkılası babil kenti,
  
  ne mutlu bize yaptıklarını
  
  sana ödetecek olana!
  
  9 ne mutlu senin yavrularını tutup
  
  kayalarda parçalayacak insana!