• füruzan'ın araştırma deneme kitabı. alamancı deyip geçtiğimiz insanları anlatıyor. sadece yaz tatillerinde hatırladığımız insanlar. hemen hepimizin dudak büktüğü, devletin bile unuttuğu, döviz makinaları. şahsım adına onların orda ne yaşadığıyla ilgili hiç oturup düşünmedim. ve niyeyse adlarını bilmediğim mahmudiye'de bir üst sokakta oturan "fransa"lıları hatırladım. hayvancılık yapıyorlardı. bu insanlar avrupa görüp de niye dönüp hayvancılık yapıyorlarsa diye arada aklıma gelirdi. ya ne yapacaklardı? birkaç yıl, artık ne kadarsa, gittikleri ülkenin yerlilerinin tenezzül edip çalışmadığı iş sahalarında çalışmış, yabancı diye hor görülmüş bu insanlar ellerindeki birikimle insanca yaşayabilmek için çabalıyorlardı. ve biz hepimiz gülüyorduk hallerine.

    duya duya umursamaz olduğumuz işçi sınıfı hakkında adam akıllı düşünmeye sevk ediyor kitap. madencilerin kopuk parmaklarından ibret alalım istiyor.

    ve muhteşem dolandırıcılar geliyor aklıma. bir zamanlar bana da burs veren yimpaş misal. vatan ve insanca yaşama hasretiyle, insanlık dışı şartlarda çalışmış, eline geçeni biriktirmiş insanların paraları, hayalleri, hayatları üç beş göz açık tarafından yatırım budur diye ellerinden alınmış. füruzan'ın, türkiye'de işçi sınıfı içerisinde belki de en çok ama en çok sömürülen insanları hatırlatma çabasını takdir etmemek mümkün değil.
hesabın var mı? giriş yap