yağmurla arkadaş olmak ^*

• semsiyenin sanayilesmisligine lanetler edip bir agac altina siginmaktir. ya da mazgala sikisip kalarak kucuk bir karincayi korumaya calisan kucuk kuru bir yaprak olmaktir bir an icin...
• kimsenin dinlemedigi bir yapragin son caresidir.
  ozgurlugune ulasmak icin yardim dileyecek son serzenis yaninda dile getirecek cok masal vardir, ancak ozgurlugun tatliligi ve yoklugunun aciligi anlatilabilecek tum masallari buz cukuruna atar da yerine "yardim et" cigliklari kalir.
  yagmura adanan cigliklar. bir parmak inanabilsem yagmurun yapragi dinleyip de gulup gecmeyecegine simdi misil misil uyurdum.
  
  basit olmamaktandir.
• yorucudur..
• lisedeyken tüm erkeklerin hayaliydi. hatta bahçede sıra olduktan sonra kapıdan içeri girişte bir karambol olsa da hafiften dokunsak, yaslasak ve hatta yapabilirsek, bir parmak atabilsek dediğimiz hatundur. okuldaki tüm erkeklerin istimlak hayaliydi yağmurla arkadaş olmak.
• yağmur isimli bir kızla arkadaşlık yapmak isteyen bir kişinin hikayesinin anlatıldığı bir çocuk romanının pekala adı olabilir. "yağmurla arkadaş olmak". hatta ilk cümlesi "hiç bu kadar ıslanmamıştı" da olabilir. neden olmasın?
• ıslanmamak için herkesin koşuşturduğu, kapalı alanlara sığındığı, otobüslere dolmuşlara hücum edercesine bindiği sırada ağır ağır ve yüzünde mutlu bir ifadeyle yürümektir. bu sırada sırılsıklam olursunuz, kimse anlayamaz ıslanmanın zevkini ve yağmurla arkadaş olmanın hüzünle karışık sevincini.