unleashed memories

• pek ses getirememi$ lacuna coil albumu.
• tracklist:
  01 - heir of a dying day
  02 - to live is to hide
  03 - purify
  04 - senzafine
  05 - when a dead man walks
  06 - 1 19
  07 - cold heritage
  08 - distant sun
  09 - a current obsession
  10 - wave of anguish
• ses getirmese de hiç de kötü olmayan lacuna coil albümü.
  (bkz: meşhur olmayan süper albümler)
  ayrıca to live is to hide ve senzafine ayrı tutulmalıdır diye eklemekten alamam kendimi.
• 1.19 derim ba$ka bi$ey demem bu albüm hakkında. sadece bu $arki icin alınabilir bu albüm ayrıca purify, when a dead man walks, senzafine mükemmel parcalardir.
• bugün tüm $arkılarını ezberlemiş durumdayım ve sadece bırakın ses getirmesin de sadece bana kalsın demekteyim.
• tek bir tane bile vasat şarkı bulundurmayan, hiç bir şarkısı geçilmeden saatlerce dinlenilebilecek lacuna coil albümü.
• bana inanılmaz şeyler yaşatan ve hatırlatan karanlık albümüm..
• 1 19, when a dead man walks, cold heritage, heir of a dying day gibi süper parçaların bulunduğu, bana değişimin ne kadar kolay olduğunu hatırlatan ve her dinleyişimde bir garip olduğum albüm.
• lacuna coil'in en iyi albümüdür. tam on sene önce çıkmış. grubun ikinci albümü. öyle böyle bir albüm değil, parçalar resmen. ama değeri bilinmiş midir? grup bilmedi ki, cemaat osurmasın.
  
  şimdi efenim, lacuna coil adlı italyan grubumuz yoluna gothic metal projesi olarak çıkmıştır doksanların sonunda. önce kendi adlarını taşıyan bir ep yayınlanmış, ne olacaklarını göstermiş, ardından reverie adlı ilk albümleriyle piyasaya asıl girişi yapmış, basit ama duygu yönü yüksek gothic metal icrasıyla dikkat çekmiştir. alayına paradise lost hayranıdırlar ama yaptıkları müzik paradise lost'un yolunu açtığı klasik gothic metal tarzından çok one second dönemine benzemektedir. theatre of tragedy gibi "beauty and the beast" vokal anlayışı benimsemezler, müziklerinde yoğun alternatif tatları alınır. reverie albümünün devamı 2001 senesinde çıkan unleashed memories olur.
  
  şimdi, ikinci albüm, toyluk atılmış artık, müzik oturmuş, grubun ayakları yere basıyor. ama böyle bir albüm de yapılmaz. bunca senedir^* lacuna coil dinlerim, bu albümün bana yaşattığı duygu yoğunluğunu bu grubun başka bir albümde, bu kadar bütünlüklü şekilde başardığını göremedim. comalies ve sonrası bambaşka hikayedir zaten, o ağırbaşlı, gotik imajdan (cristina o zamanlar gotik kıyafetlerle takılıyormuş, youtube'dan bulabilirsiniz bazı videoları...) liseli kıyafetlerine doğru bir değişime gidildi comalies ile, century media'nın totosunu kurtardılar yüksek satış yaparak, sonra amerika'ya açılma sevdasıydı, cristina'cığımın slipknot gitaristi jim root ile ilişkisiydi, buna bağlantılı olarak lacuna coil'in duygusalı lezizi güzeli bırakıp alternative metal olmaya kasması falan filan... açtırmayın şimdi oraları, valla kusarım şuracık yerde.
  
  unleashed memories, içerdiği on şarkıyla birlikte grubun ilk albümündeki müzikal tavrının devamını sergilemiştir, ama bu sefer gelişme çok fazladır. her ne kadar prodüksiyonda biraz geride kalsalar da, gitar ve bateri partisyonlarının ilerlemiş olması ilk kulağa çarpan etken oluyor. klavyenin şarkılarda aktif rol oynaması, kimi zaman cristina scabbia'nın vokalleriyle birinci yönlendiren eleman olması, bu albümdeki duygu yoğunluğuna artı yönde katkı yapmıştır. cristina scabbia demişken vokallerinden bahsetmemek olmaz, bu albüm ile birlikte sesi daha bir oturmaya başlamış, şarkılara verdiği ruh içimizi sarar olmuştur. panpası andrea ferro hiçbir zaman müthiş bir vokalist olamadı ama tam anlamıyla görev adamıydı, bu albümde de geri vokallerde iyi iş çıkartmış, sırıttığı yer bulunmamakta...
  
  albümdeki tüm şarkılara hastayımdır en subjektifinden. hepsinde belli bir hissiyat yakalanmış, anlamlı sözler ve güzel müzikle desteklenmiş. ama gönlümde 1.19 ve senzafine'in yeri çok ayrıdır. işbu sebeplerle bu albümü grubun zirvesi olarak görürüm. sonraki albümlerle popüler oldular ama bu albüm başkaydı.
  
  be hey sözlükçü. şu albüm hakkında altı senedir hiçbir şey yazılmamış olması pareledi beni şimdi. döktüm içimi. iyi oldu be. lacuna coil akıllı olsun. adamsalar yeni albümde unleashed memories'i hatırlarlar. yok, tam olarak bu albüm zamanına dönmeyecekler, biliyorum. açıldı amerika yolları, yürü duygusuz duygusuz. bu albümdeki duygusalı yakalasalar yine yeter. son sözüm, avrupalı metal gruplarına amerika'dan kene çıkmasın artık. tarz değişiminden kaç grubu kaybettik bu uğurda, yeter amerika yeter!
• lacuna coil'in liseli grubu olmadan once cikardigi en saglam albumdur. dunyanin en underrated albumlerinden birisi oldugunu dusunuyorum. hayatimin en sikintili zamanlarinda, 4 hafta boyunca gunde 2 saat uyayabildigim donemde bana destek olmus, gaz vermis albumdur. buyuk ihtimalle o olmasa girmis oldugum bok cukurundan bu kadar temiz cikamazdim. o yuzden tesekkur ederim sana su albumun icin lacuna coil.