• talip apaydının çocuk romanı
  • bir köye öğretmen olarak atanan ablasıyla birlikte köye yaşamaya giden bir çocuğun ve köyün hikayesini anlatır.
  • sanıyorum kitabın kahramanı erdal gibi 9-10 yaşlarındaydım, anneannemin geceleri uyumadan önce okuduğu kitaplardan biriydi bu. aklımda epey yer etmiş.. canım anneannem bu dünyadan göçüp gideli 2 yıl oldu. anneannemin evindeki kitapları, annem “bizim evde koyacak yer yok” dediği için, kendisi tam bir kitap kurdu olan dayım aldı. bize kütüphaneden istediğimiz bir kitap olup olmadığını sorduğunda aklıma gelen ilk ve tek kitap buydu. (aslında bir de asteriks serisi vardı ama bizden daha küçük olan kuzenime kaldı onlar).
    neyse, dayım kütüphaneyi didik didik arasa da kitabı bulamayınca sağ olsun kitabevinden yeni bir baskısını alıp geçtiğimiz yaz bana hediye etti. epeydir okuyayım istiyordum, iki gün önce başladım. uyumadan önce azar azar okurum diyordum ama yarıladım bile.
    kitap 10 yaşındaki bir çocuğun gözünden yazıldığı ve ben de o yaşlarda okuduğum için bu kitabı neden çok sevmişim, şimdi anlıyorum. buraya kadar her şey normal, ama kitabın hiç beklemediğim bir etkisi ortaya çıktı; beni resmen on yaşıma ışınladı. kitaptaki bazı kelimeleri okurken anneannemin sesi kulağımda çınlıyor ve kelimeleri aynen onun sesiyle ve onun söylediği şekilde duyuyorum. sanki gerçekten on yaşındayım ve bana kitabı o okuyor gibi. dahası, kitap okurken bazı sahneleri ve karakterleri gözümüzde canlandırırız ya, ben on yaşındayken anneannem bana bu kitabı okurken sahneleri gözümde nasıl canlandırmışsam, şu anda kitabı okurken o sahneleri hafızam olduğu gibi tekrar önüme getiriyor. sanki yıllardır görmediğim arkadaşlarıma tekrar kavuşmuşum gibi, çok tuhaf bir his yaşıyorum..
    ne sevdiklerimiz, ne hatıralarımız, ne de hayallerimiz.. hiçbiri, ama hiçbiri kaybolmuyor, bu kitap sayesinde bunu bir kez daha anladım.
hesabın var mı? giriş yap