to his coy mistress

• onyedinci yüzyıl metafizik şairlerinden andrew marvell'in bol miktarda metaphysical conceit içeren, ukte olmaya değer şiiri. "an hundred years should go to praise/thine eyes and on thy forehead gaze;/two hundred to adore each breast," dizeleri beyine kazınmıştır, çıkmak bilmez; bilmesindir:
  
  had we but world enough, and time,
  this coyness, lady, were no crime.
  we would sit down and think which way
  to walk, and pass our long love's day.
  thou by the indian ganges' side
  should'st rubies find; i by the tide
  of humber would complain. i would
  love you ten years before the flood,
  and you should, if you please, refuse
  till the conversion of the jews.
  my vegetable love should grow
  vaster than empires, and more slow;
  an hundred years should go to praise
  thine eyes and on thy forehead gaze;
  two hundred to adore each breast,
  but thirty thousand to the rest;
  an age at least to every part,
  and the last age should show your heart.
  for, lady, you deserve this state,
  nor would i love at lower rate.
  
  but at my back i always hear
  time's wingèd chariot hurrying near;
  and yonder all before us lie
  deserts of vast eternity.
  thy beauty shall no more be found,
  nor, in thy marble vault, shall sound
  my echoing song: then worms shall try
  that long preserved virginity,
  and your quaint honor turn to dust,
  and into ashes all my lust:
  the grave's a fine and private place,
  but none, i think, do there embrace.
  
  now therefore, while the youthful hue
  sits on thy skin like morning dew,
  and while thy willing soul transpires
  at every pore with instant fires,
  now let us sport us while we may,
  and now, like amorous birds of prey,
  rather at once our time devour
  than languish in his slow-chapped power.
  let us roll all our strength and all
  our sweetness up into one ball,
  and tear our pleasures with rough strife
  through the iron gates of life;
  thus, though we cannot make our sun
  stand still, yet we will make him run.
• (bkz: coy mistress)
• "had we but world enough and time, this coyness lady were no crime" şeklindeki başlangıcını seneler sonra bile unutamadığım, en bi güzel metafizik şiiri örneklerinden, fazla naz aşık usandırır, zaten zamanımız sınırlı şu ölümlü dünyada, gel yapma he de bitsin bu işkence temalı şiir. murat seçkinin en bi vurgulu okuyuşuyla sanki gercekten arkanızdan yaklaşan atarabasını duyar gibi olunan, kulağa en güzel gelen kısmı için;
  
  "time's wingèd chariot hurrying near"
• (bkz: koy götüne rahvan gitsin)
• "bebeğim ölücez gidicez. ver kurtulalım ikimiz de." temalı muhteşem şiir. özellikle nüvit bengül'ün okumasıyla ve yorumlarıyla bu şiiri incelediyseniz yıllar sonra bile hatırlar, gülümsersiniz.
• 17. yuzyil ingiliz edebiyatinin en sevdigim siirlerinden biri. son derece sensual (tensel) ve seksueldir. "zaman su gibi akip geciyor, azicik ucundan versen" temasi icerir. murat seckinin vurgulu okuyus ve siiri yorum tarziyla daha da bir guzellesir. zamanin kanatli savas arabasini hizla siir kisisinin uzerine surmesi(time's wingèd chariot hurrying near), sevisen 2 bedenin birlesip bir top haline donusmesi (rolling into one ball) ve siir kisisinin metresinin uzun suredir sakladigi bekaretinin oldukten sonra mezarinda topragin altindaki kurtcuklar tarafindan alinmasi(then worms shall try that long preserved virginity) siirin en guzel imgeleridir kanimca.
• yüksek sesle ve doğru vurguyla okuduğunuzda kendinizi nefes nefese sevişirmiş gibi sesler çıkarırken bulabilirsiniz.
• sincan dolaylarından gelen "dünya fani/ ölüm ani/ bi kere versen/ ne olur yani" sözlü günümüz versiyonu, bu güzide şiirin evrenselliğini bir kez daha kanıtlamaktadır.
• then worms shall try
  that long preserved virginity,
  
  dizelerini ilk duyduğumda beni dumur eden, daha sonraları meşhur olduğunu öğrendiğim şiir.
  sefa pezevenkliğini ilke edinmiş insanlar için son birkaç dize - şiirin konseptinden biraz kopartarak - motto olarak kullanılabilecek nitelikte;
  
  let us roll all our strength and all
  our sweetness up into one ball,
  and tear our pleasures with rough strife
  through the iron gates of life;
  thus, though we cannot make our sun
  stand still, yet we will make him run.
• 5 donemdir ingiliz edebiyati aliyorum, bunun kadar hicbir siiri sevmedim.