the two trees

• harika bir şiir.
  
  benim en sevdiğim sözleri garip bir şekilde şunlardır:
  
  the surety of its hidden root
  has planted quiet in the night
  
  ayrıca loreena mckennitt'in de seslendirdiği hali harika ve ötesidir, tavsiyemdir.
• (bkz: cé hé mise le ulaingt)
• bu parçanın girişi, patrick hutchinson tarafından geleneksel irlanda gaydası olan uilleann pipe ile çalınmıştır.
  
  (bkz: uilleann pipes)
• lise yıllarında altın saçlı sevgili loreena mckennitt hanım ile beni tanıştıran the mask and mirror'ın içindeki en sevdiğim. the mystics dream gibi harika bir eser ile açılan albümün son parçası olan ve william shakespeare'in ölüm marşı prospero's speech'ten önceki son dönemeç.
  
  şarkının tam adı aslında cé hé mise le ulaingt?/the two trees. şarkı 2 bölümden oluşur adından da anlaşılacağı üzere. ilk bölümü yani cé hé mise le ulaingt?'ı bir üstteki yazarın da dediği gibi namı değer irlanda gaydası ile aynı zamanda kendi bestesi olan patrick hutchinson bey icra eder.
  
  ikinci bölüm olan the two trees ise irlandalı şair william butler yeats'in 1893 yılında yayınlanan the rose adlı şiir kitabında yer alan bir şiiridir. bestesi loreena hanıma aittir.
  
  yeats şiirde aslında kutsal iki ağaç olan hayat ağacı ve bilgi ağacını sembolleştirip metaforlardan metafora sokuyor. ilk bölüm bilgi ağacı etrafında dönüyor. zaten tadına bakılan yasak ağaç olduğu şiirdeki sembolizme biraz dikkat edince anlaşılıyor. ikinci bölümde yaşam ağacı üzerine sembolik metaforlar kuruyor.
  
  ha tabi ben lise yıllarında bunlardan bi haber, gece yatağıma yatmış gözlerimi tavana dikmiş patrick beyin uilleann pipes'ı ofra harnoy'un çellosu, peri sesli loreena hanımın sesi ve piyanosu ile çook başka senaryolar yazıyordum o ayrı.
  
  spotify
  youtube
  
  sözlerini de yazalım tam olsun;
  
  beloved, gaze in thine own heart,
  the holy tree is growing there;
  from joy the holy branches start,
  and all the trembling flowers they bear.
  the changing colours of its fruit
  have dowered the stars with merry light;
  the surety of its hidden root
  has planted quiet in the night;
  the shaking of its leafy head
  has given the waves their melody,
  and made my lips and music wed,
  murmuring a wizard song for thee.
  there the joves a circle go,
  the flaming circle of our days,
  gyring, spiring to and fro
  ın those great ignorant leafy ways;
  remembering all that shaken hair
  and how the winged sandals dart,
  thine eyes grow full of tender care:
  beloved, gaze in thine own heart.
  
  gaze no more in the bitter glass
  the demons, with their subtle guile.
  lift up before us when they pass,
  or only gaze a little while;
  for there a fatal image grows
  that the stormy night receives,
  roots half hidden under snows,
  broken boughs and blackened leaves.
  for ill things turn to barrenness
  in the dim glass the demons hold,
  the glass of outer weariness,
  made when god slept in times of old.
  there, through the broken branches, go
  the ravens of unresting thought;
  flying, crying, to and fro,
  cruel claw and hungry throat,
  or else they stand and sniff the wind,
  and shake their ragged wings; alas!
  thy tender eyes grow all unkind:
  gaze no more in the bitter glass.
• loreena mckennitt harikasidir...10 numara !