the light of day

• eric ambler 'in 1962'de yazdigi, meshur topkapi filmiyle üne kavusan ve hatta pek cok dile cevrisi bu adla yapilan polisiye roman.
  dili oldukca akicidir ; 200 sayfalik kitabi iki saatte rahatca bitirtir adama. arada gecen türkce kelimeler de, bazen yerli yerinde kullanilmamis olsalar da türk okuyucuya ilginc gele bilir.
  gerilim dozundadir, tempo hemen hemen hic düsmez. adamimiz arthur abdel simpson, peter ustinov kiliginda ete kemige bürünmüs, öyküsünü tatli tatli anlatir. sevimli, gözü acik, aptal, loser, pragmatist arthur, okuyucusunu hemen kendine isindiracak kadar samimi bir antikahramandir.
  eric ambler, 60'larin basinda bir türkiye'nin profili verirken siyasi olmayan bir polisiye romana göre fena bir is cikarmamis denile bilir. türk komiseri tufan, bu atmosfere pek de kliselerin uzagina düsmeyerek, uyar; zeki, saplantili, patriot.
  roman,bir iki ufak tefek tuhafligin disinda -"hamul, geven diye türk ismi mi olur bilader? rakiyi sen viski mi sandin da koyup koyup susuz yuvarliyorsun? o ne bicim dolmabahce sarayi? hele o abdulhamit tablosu.."demekten alamiyorum kendimi- bazen ancak türkiye'yi taniyanlarin bilecegi ayrintilarla sevindirir okuyucusunu. buna ragmen soygun sahneleri oldukca zayif kalir.
  kitabin en kötü yani, filmle algisi zehirlenmis okuyucusudur. yine de, hosca vakit gecirmek icin "feel good polisiye" olarak, önerilir.
• 2017 çıkışlı the siren's song albümünden bir kacy & clayton şarkısı.
  
  spotify
  youtube
  youtube
  
  she held her smile within a photograph
  kept at the bottom of a drawer
  captured clearly all in black and white
  her and a lover from before
  she turned the lamp and she sat there still
  traced a finger 'cross his face
  thought of the snap shirt that he wore that day
  in some distant time and place
  
  keep your thoughts to yourself and you'll be fine
  don't let them see the light of day
  tell the people what they want to hear
  and you'll always have the right thing to say
  the table's silent, but the radio plays
  over the words that go unsaid
  she clears the table and she scrapes the plates
  and sends the children off to bed
  
  she runs the faucet till the water gets hot
  puts the plug into the drain
  thought of the time she packed her bags and went
  only to return again
  
  keep your thoughts to yourself and you'll be fine
  don't let them see the light of day
  tell the people what they want to hear
  and you'll always have the right thing to say